Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ

Σὰν μυτερὴ λόγχη καρφώθηκε στὴν καρδιὰ τοῦ Ἅδη ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἀλλὰ ἐνῶ ὁ στρατιώτης κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸ «ἔνυξεν» τὴν πλευρὰ τοῦ Χριστοῦ, τὸ θανατηφόρο χτύπημα δόθηκε, ἀόρατα καὶ ἀθέατα γιὰ τοὺς πολλούς, ὄχι στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ - πὼς ἄλλωστε νὰ πεθάνει ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ζωῆς; - ἀλλὰ στὸν ἴδιο τὸ σατανᾶ καὶ τὸ βασίλειό του, ὁ ὁποῖος ἔκτοτε αἱμορραγεῖ καὶ μάλιστα θανάσιμα. Ὡς ἱστορικῶς ἀναμφισβήτητο γεγονὸς ὑψίστης σημασίας, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτέλεσε τὴν ἀρχὴ τῆς ἀναπλάσεως καὶ τῆς ζωῆς, γιὰ κάθε χωματένιο καὶ θαμμένο στὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο, ἐὰν φυσικὰ αὐτὸς ὁ ἴδιος τὸ ἐπιθυμεῖ.

Ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ Γολγοθᾶ ὑπῆρξε ἡ μεγαλύτερη ἐξιλαστήρια θυσία ὅλων τῶν αἰώνων καὶ γιὰ ὅλο τὸ Σύμπαν, γιὰ τὸν ὁρατό, μὰ καὶ τὸν ἀόρατο κόσμο. Γιατὶ μὲ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασή Του, ἕνωσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς γῆ καὶ οὐρανὸ καὶ συμφιλίωσε τὸν Θεὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὴν ἀνάστασή Του ὁ μοναδικός Θεάνθρωπος τῆς ἰστορίας, ἔσχισε τὸ χειρόγραφο τῆς ἔχθρας πάνω στὸ σταυρό, ἀνακεφαλαίωσε τὰ πάντα στὸν ἑαυτό Του καὶ ἀνέστησε τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο, ποὺ βρισκόταν ὑπόδικος καὶ δέσμιος στὰ χέρια τοῦ «ἀντιδίκου» διαβόλου, ἤδη ἀπὸ τὴν στιγμὴ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Καὶ θυμίζει συμβολικὰ ἡ θυσία Του, τὸ τρύπημα τοῦ στήθους τῆς πελεκάνας μάνας μὲ τὸ ράμφος της, γιὰ νὰ θρέψει τὰ παιδιά της, ὅταν κινδυνεύουν νὰ πεθάνουν ἀπὸ πεῖνα. Θανατώθηκε ἑκούσια Ἐκεῖνος, ὁ ἀναμάρτητος, γιὰ νὰ ζωοποιηθοῦμε ἐμεῖς, οἱ ἁμαρτωλοί. Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει: «ὁ Χριστὸς μᾶς ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ νόμου, μὲ τὸ νὰ γίνει ὁ ἴδιος γιὰ χάρη μας κατάρα» (Γαλ. γ´ 13). Ἀπὸ τὴν ἀνοιγμένη πλευρά Του προῆλθε ἡ νέα Εὔα, ἡ Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι μία ἀστείρευτη πηγὴ ζωῆς. Τώρα πιὰ ὁ καθένας ἔχει τὴ δυνατότητα «νὰ μὴ χαθεῖ, ἀλλὰ νὰ ἔχει ζωὴ αἰώνια» (Ἰω. γ´ 16).

Μὲ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἐκπληρώθηκαν καὶ ὁλοκληρώθηκαν κατὰ γράμμα ὅλες οἱ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ ἀφοροῦσαν στὸ πρόσωπό Του, γεγονός ποὺ ἕναν ἀντικειμενικὸ ἐρευνητὴ τὸν καθιστᾶ ἀπὸ ἄθεο, πιστὸ χριστιανό, ἢ ἀπὸ ἀπλὰ πιστό, συνειδητότερο καὶ πιὸ ὑπεύθυνο. Νά μερικὲς ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες αὐτὲς μαρτυρίες τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ: «Τρύπησαν τὰ χέρια μου καὶ τὰ πόδια μου», ἀναφωνεῖ ὁ βασιλιᾶς Δαυΐδ (Ψαλμ. 21). Ποτὲ ὅμως ὁ Δαυῒδ δὲν σταυρώθηκε, οὔτε ὑπῆρχε στὴν ἐποχή του ἡ ποινὴ τῆς σταυρώσεως. Ἐμφανέστατα προφητεύει τὴν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ. «Δὲν θὰ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχή μου στὸν ᾅδη, οὔτε θὰ ἐπιτρέψεις νὰ γνωρίσει ὁ ἅγιός σου ῾διαφθορά᾿ (σωματικὴ ἀποσύνθεση)» (Ψαλμ. ιε´). Ὁ «προφητάναξ» ἀσφαλῶς ἐγνώριζε ὅτι τὸ σῶμα του μετὰ τὸ θάνατό του θὰ ἀκολουθοῦσε τοὺς νόμους τῆς φθορᾶς τῆς φύσεως. Δὲν μιλᾶ λοιπὸν γιὰ τὸ δικό του θάνατο, ἀλλὰ γιὰ τὸν τριήμερο θάνατο τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ «ἀναλλοίωτος βασιλεὺς» δὲν ἐγνώρισε σωματικὴ ἀποσύνθεση, ἀφοῦ εἶναι τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδας ἐνσαρκωμένο καὶ Θεὸς ὁ ἴδιος.

Ξεκάθαρα ἀκόμη ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὸν ποιητή, προφήτη καὶ βασιλέα Δαυῒδ στὸν Ψαλμ. ρθ´, ποὺ θεωρεῖται γι᾿ αὐτὸ χριστολογικός, ὅταν λέγει: «Εἶπε ὁ Κύριος στὸν Κύριό μου: Κάθησε στὰ δεξιά μου μέχρις ὅτου κάνω τοὺς ἐχθρούς σου χαλάκι γιὰ τὰ πόδια σου». Ἀπὸ τὸ χωρίο αὐτὸ φαίνεται ὅτι ὁ Θεός-Πατέρας ἀπευθύνεται στὸν Θεό-Ὑιό του (καὶ οἱ δύο ἀποκαλοῦνται ἄλλωστε ἀπὸ τὸν Δαυῒδ μὲ τὸ ὄνομα «Γιαχβέ»), ὅτι ὁ δεύτερος Κύριος (ὁ Χριστός) ἤδη κάθεται στὰ δεξιὰ τῆς Θεότητας μετὰ τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν ἀνάληψή Του καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι θὰ τὸν σταυρώσουν, θὰ τὸν θανατώσουν καὶ θὰ τὸν ἐμπαίξουν (διαχρονικῶς μὲ τὴν ἀθεΐα, τὶς αἰρέσεις καὶ τὴν ἀνηθικότητα) ἀλλὰ στὸ τέλος ὅμως (στὴ Δευτέρα Παρουσία Του) θὰ ὑποταχθοῦν στὸ θέλημά Του (θὰ γίνουν «ὑποπόδιον τῶν ποδῶν Του»).

Ὁ προφήτης Ἡσαΐας ὁλοκάθαρα ἀναφωνεῖ: «Αὐτὸς φέρει πάνω του τὶς ἁμαρτίες μας καὶ γιὰ μας ὑποφέρει» (κεφ. 53), ἔχοντας ἐνώπιόν του τοὺς λόγους τῶν παθῶν τοῦ Μεσσία. Μία ἄλλη μαρτυρία τοῦ προφήτη Ζαχαρία ἀφορᾶ στὸ σταυρικὸ θάνατο τοῦ ἐκλεκτοῦ: «Θὰ ἀτενίσουν ἐμένα τὸν ὁποῖον ἐλόγχισαν» Καὶ τέλος: «κόκκαλό του δὲν θὰ συντρίψετε» (Ἔξ. ιβ´ 10, Ἀριθ. θ´ 12). Πράγματι ἐνῶ οἱ στρατιῶτες ἐσπασαν τὰ μηριαῖα ὀστὰ τῶν δὺο ἄλλων κακούργων γιὰ νὰ ἐπιφέρουν γρηγορότερο θάνατο, τὸν Ἰησοῦ δὲν τὸν ἄγγιξαν, διότι εἶχε ἤδη ἐκπνεύσει. Ἀλλὰ καὶ ἡ προφητεία τοῦ τραγικοῦ ποιητῆ Αἰσχύλου πραγματοποιήθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀναφέρεται στὸν «Προμηθέα Δεσμώτη» μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἑρμῆ, πρὸς τὸν δεμένο στὸν Καύκασο Προμηθέα: «Δὲν θὰ πάρουν τέλος τὰ βάσανά σου, μέχρις ὅτου κατέβει ἕνας θεὸς στὰ βάθη τοῦ ἅδη γιὰ νὰ πάρει πάνω του τὰ πάθη σου».

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ θανάτου Του (Παρασκευὴ 3μ.μ. ἕως Κυριακὴ πρωὶ) ὁ σωτήρας τῶν ὅλων (ἡ θεότητα μαζὶ μὲ τὴν ψυχή του) κήρυξε στὰ «ἐν τῇ φυλακῇ πνεύματα» τοῦ ᾅδη τὸ εὐαγγέλιο τῆς λύτρωσης. Αὐτὸν δηλαδὴ τὸν Ἴδιον. Καὶ ἔσωσε πολλούς (Α´ Πέτρ. γ´ 18-20), ἐνῶ τὰ εὐσεβῆ μέλη τοῦ Μ. Συνεδρίου, Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος, ἀποκαθήλωναν καὶ ἔθεταν τὸ «ἄπνουν» ἔνδοξο σῶμα σὲ ἀμεταχείριστο καὶ καινούριο μνῆμα. Δεκαέξι ἔνοπλοι στρατιῶτες στὴ συνέχεια ἐπιτηροῦσαν τὴ σφραγισμένη εἴσοδο.

Γιὰ τὸν φιλόσοφο Ρενάν, πολὺ ὀρθὰ «ὁ Χριστιανισμός στηρίζεται πάνω στὸν ἄδειο τάφο τοῦ Ἰησοῦ». Γιατὶ «ἂν ὁ Χριστός δὲν ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς», ἐπισημαίνει ὁ ἀπ. Παῦλος, «εἶναι μάταιη ἡ πίστη μας καὶ κενὸ τὸ κήρυγμά μας». Μὰ ὁ Χριστός άληθινὰ «σηκώθηκε ἀπὸ τοὺς νεκροὺς», συνεχίζει, καὶ ἀποτελεῖ ἡ ἀνάστασή Του τὴν «ἀρχὴ τῆς ἀνάστασης ὅλων τῶν κεκοιμημένων» (Α´ Κορ. ιε´ 20). Ἡ ἀνάστασή Του ἔγινε ἡ «ἐγγύηση καὶ ἡ ἀφετηρία τῆς ἀνάστασης ὅλων. «Μέσα στὸν Χριστὸ καὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ ὅλοι θὰ ζωοποιηθοῦν» (Α´ Κορ. ιε´ 20-21), ἀφοῦ ἐκεῖνος εἶναι «ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» καὶ ὅποιος πιστεύει σ᾿ Αὐτὸν «κι ἂν ἀκόμη πεθάνει, θὰ ζήσει» (Ἰω. ια´ 25).

Πολλοὶ καὶ ἰδιαίτερα στοὺς αἰῶνες τοῦ Διαφωτισμοῦ (17ος, 18ος, 19ος αἰ.) ἀμφισβήτησαν τὴν πραγματικότητα τῆς «ἐκ νεκρῶν ἔγερσης» τοῦ θεανθρώπου καὶ οἱ κατηγορίες συνοψίζονται σὲ τρεῖς κυρίως:

1. Ὁ Ἰησοῦς δὲν πέθανε, ἰσχυρίζονται, ἀλλὰ λιποθύμησε πάνω στὸν Σταυρὸ. Ἀργότερα μέσα στὸν τάφο συνῆλθε, βγῆκε καὶ παρουσιάσθηκε στοὺς μαθητές του ὡς ἀνάστημένος.

2. Οἱ μαθητές του δῆθεν ἔκλεψαν τὸ πτῶμα του, τὸ ἔκρυψαν καὶ παρουσίασαν τὴν ὑπόθεση ὅτι ὁ δάσκαλός τους ἀναστήθηκε.

3. Οἱ μυροφόρες καὶ οἱ μαθητές του «φαντάστηκαν» ἀνάστημένο τὸν Ἰησοῦ, γιατὶ τὸν ἀγαποῦσαν πολὺ καὶ τὸν εἶχαν πιστέψει ὅσο ζοῦσε.

Ἐκ φυλλαδίου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύρου, 
ἐκδοθέντος τὸν Ἀπρίλιο 2005

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ...

Η σταύρωση του Ιησού είναι το φρικτότερο ανοσιούργημα του ανθρώπινου μίσους αλλά και το θαυμαστότερο αριστούργημα της θείας αγάπης. Είναι το βδελυρότερο κατόρθωμα των δυνάμεων του σκότους αλλά και το ενδοξότερο επίτευγμα της θείας σοφίας. Είναι το πιο δακρύβρεκτο δράμα και το πιο ασύλληπτο θαύμα, των θαυμάτων το θαύμα. Στο θείο δράμα αποκαλύπτονται τα απροσμέτρητα βάθη της ανθρώπινης αθλιότητας και τα απροσπέλαστα ύψη της θείας αγιότητας.Αυτόν που λίγες μέρες πριν, τον υποδέχτηκαν με αλαλαγμούς χαράς και ιαχές θριάμβου ως βασιλιά, Τον οδηγούν στο Γολγοθά ως κατάδικο.. Μια οργισμένη λαοθάλασσα Τον συνοδεύει στην αιματηρή πορεία του και μόνο κάποιες συμπονετικές γυναίκες θρηνούν και οδύρονται γι' Αυτόν. Καθώς πορεύεται βαστώντας τον σταυρό, παραπαίει και κάτω από το βάρος του καταρρέει στο τραχύ μονοπάτι.Αν η μαστίγωση ήταν τρομακτική, η σταύρωση ήταν ασύγκριτα πιο φρικιαστική. Υψωμένος επάνω στο σταυρό πεθαίνει μ΄ ένα αργό, αγωνιώδη, ασύλληπτα οδυνηρό θάνατο.Έξι ώρες είναι καθηλωμένος , από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3. Το εξάωρο αυτό διάστημα χωρίζεται σε δύο τρίωρα. Στις 12 η ώρα, έλαβε χώρα μια τρομακτική, υπερφυσική έκλειψη του ηλίου που ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί. Ένα σκοτάδι ζοφερό κάλυψε όλη τη γη και ένας σεισμός δυνατός τη συντάραξε.Τρεις ολόκληρες ώρες το σκοτάδι σκέπαζε το λόφο του μαρτυρίου, την Ιερουσαλήμ, την Ιουδαία, όλη τη γη. Ενώ οι γραμματείς και φαρισαίοι, οι αρχιερείς και οι Ρωμαίοι ανύποπτοι και ανίδεοι, προκαλούσαν τον Χριστό και τον βλασφημούσαν, στον αόρατο υπερβατικό κόσμο ξετυλίγονταν γεγονότα αιώνιας σπουδαιότητας, άπειρης βαρύτηταςΣύμφωνα με διάφορους βιβλικούς υπαινιγμούς, φαίνεται πως το πρώτο, πρωινό τρίωρο, πραγματοποιήθηκε πρώτον, ο επίσημος καταλογισμός του χρέους της ανθρωπότητας εκ μέρους του Θεού, στο εκπρόσωπό μας τον Ιησού Χριστό, ο οποίος βρισκόταν στο εδώλιο τού κατηγορουμένου, επάνω στον σταυρό του μαρτυρίου. Δεύτερον, έλαβε χώρα η ακρόαση εκ μέρους του Ιησού τού κατηγορητηρίου και η ανάληψη εκ μέρους Του όλης της ενοχής, ώστε να δεχτεί Αυτός την ποινή, ως αντικαταστάτης της αμαρτωλής ανθρωπότητας.Τα συνταρακτικά και κοσμοϊστορικά γεγονότα του πρώτου τρίωρου, διαδραματίστηκαν παρισταμένων ως μαρτύρων όλων των μυριάδων όντων του αόρατου πνευματικού σύμπαντος, αγαθών και πονηρών.Μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου και την εκφώνηση της δικαστικής απόφασης ενάντια στον κατάδικο Χριστό, επακολούθησε το δεύτερο σκοτεινό τρίωρο της σταύρωσης, τότε που ο ήλιος σκοτείνιασε και σκέπασε τη γη το τρομερό σκοτάδι. Τότε επιβλήθηκε στον αντικαταστάτη μας η εξιλαστήρια ποινή, η έκχυση του αίματός Του αλλά και η εγκατάλειψή Του από τον ουράνιο Πατέρα.Ο Χριστός στο σταυρό δεν πέθανε μόνο σωματικά. Πριν γνωρίσει το σωματικό θάνατο, γεύθηκε και έναν άλλο θάνατο ασύλληπτα πιο τρομερό, τον πνευματικό θάνατο. Η αιώνια και αρράγιστη ένωσή Του, η βαθύτατη και στενότατη σχέση Του με τον ουράνιο Πατέρα διακόπηκε και ο Πατέρας απομακρύνθηκε από κοντά Του. Τότε μέσα από τα έγκατα της ύπαρξής Του ξεριζώθηκε η συγκλονιστική κραυγή που αντήχησε μέσα στους απέραντους ουρανούς: ''Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες''Ο ουράνιος Πατέρας απέστρεψε το βλέμμα Του από τον Υιό Του και τον εγκατέλειψε, γιατί είδε στο πρόσωπό Του τον μεγαλύτερο αμαρτωλό όλων των αιώνων.Όλα τα εγκλήματα, όλα τα ανοσιουργήματα, όλες οι αισχρότητες και οι αθλιότητες που έχουν διαπραχθεί ή θα διαπραχθούν από τη χαραυγή της ιστορίας μέχρι το τέλος , όλες οι αμαρτίες μου και οι αμαρτίες σου έπεσαν επάνω στον αναμάρτητο Υιό του Θεού. Και Εκείνος τις αποδέχθηκε σαν να τις είχε διαπράξει ο ίδιος. ''Ιδού ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου''Το δράμα του σταυρού ολοκληρώθηκε με την κραυγή: ́ ́τετέλεσται ́ ́Δεν ήταν μια φωνή αγωνίας και απελπισίας. Ήταν η ιαχή της νίκης και του θριάμβου. Το έργο Του περατώθηκε, η σωτηρία μας πραγματοποιήθηκε, με το φρικτό Του θάνατο ο Χριστός μας έσωσε, μας λύτρωσε αιώνια.Τώρα, εκεί στο σταυρό συμφιλιωνόμαστε με τον Θεό, βρίσκουμε ειρήνη με τον Δημιουργό μας, ειρήνη στη συνείδηση μας, ειρήνη στα βάθη της ψυχής μας. Ελευθερωνόμαστε από τα βάρη της ενοχής, τα πάθη και τα άγχη, τους φόβους της ζωής και τους τρόμους του θανάτου.Οι σχέσεις μας με τον Θεό αποκαθίστανται και απολαμβάνουμε μια στενή, καθημερινή επικοινωνία μαζί Του.Μπορούμε να τον πλησιάζουμε με θάρρος και να Τον ονομάζουμε, Πατέρα! Η σωτηρία για την οποία ο Χριστός θυσιάστηκε , είναι η αληθινή ευτυχία μας σε αυτή τη ζωή και στην ατέλειωτη αιωνιότητα. Εκεί στο σταυρό ανθίζει η πιο γλυκιά ελπίδα: Χάρη στη θυσία του Χριστού, εμείς οι ανάξιοι αμαρτωλοί, μια μέρα θα βρεθούμε στην αιώνια πολιτεία του Θεού.Ο σταυρωμένος Χριστός, σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, σήμερα διακηρύττει το έξοχο μήνυμά Του Με ολάνοιχτη τη ματωμένη αγκαλιά Του μας προσκαλεί κοντά Του, με απέραντη αγάπη: Ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω.

eleftheria.gr

ΤΟ ΑΥΓΟ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ...

Το αυγό σαν σύμβολο ζωής και θανάτου

Το αυγό και η Άνοιξη είναι πολύ στενά συνδεδεμένα γεγονότα.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ινδοί, Ατζέκοι, Μάγια, Ινδιάνοι, Βίκινγκς κλπ. πίστευαν ότι ο κόσμος ξεκίνησε από ένα τεράστιο αυγό. Το αυγό είναι σύμβολο νέας ζωής, ανανέωσης και θανάτου, εδώ κι αιώνες. Υπάρχουν διαφορές αλλά οι περισσότεροι λαοί με κάποιο τρόπο συσχέτισαν την αναγέννηση της φύσης, την άνοιξη, με το αυγό. Υπάρχει η λατινική φράση «Omne vivum ex ovo» που σημαίνει «Η ζωή προέρχεται από το αβγό» αλλά μύθοι πολύ πιο παλιοί, από τις αρχές τις ανθρωπότητας, από την αρχαία Ινδία, Πολυνησία, από το Ιράν, από την Ελλάδα, Εσθονία, Φινλανδία, κεντρική Αμερική, περιέγραψαν την αρχή του σύμπαντος μέσα από το σχήμα του αβγού.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητη τη σύνδεση των αυγών με το Πάσχα, όμως προτού το αυγό αποκτήσει αυτή την άμεση σχέση με το χριστιανισμό, ήταν σύμβολο ζωής και θανάτου, τουλάχιστον 2.500 χρόνια πριν.

Οι πρώτες ιστορικές μαρτυρίες συμβολισμού του αυγού στη θρησκεία χρονολογούνται το 500 π.κ.ε. Στην περίοδο των Αχαιμενιδών, το Περσικό ημερολόγιο ήταν επηρεασμένο από το ζωροαστρισμό και η εαρινή ισημερία, η πρώτη ημέρα του ημερολογιακού τους έτους, καθιερώθηκε ως αργία. Με την ονομασία Nowruz, η συγκεκριμένη γιορτή εξακολουθεί σήμερα να γιορτάζεται με το βάψιμο, το κέρασμα και την κατανάλωση αυγών και έτσι εορταζόταν στο παρελθόν, όπως βλέπουμε σε ανάγλυφα από την Περσέπολη (π. 500 π.κ.ε.) όπου ευγενείς και ιερείς παριστάνονται να κρατούν στα χέρια αυγά.

Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Πέρσες και οι Κινέζοι έδιναν τα αυγά σαν δώρα, στις ανοιξιάτικες γιορτές τους πολύ πριν τις προ-Χριστιανικές ανοιξιάτικες γιορτές. Εμφανίζονται δε παράλληλα στην μυθολογία, όπου διαβάζουμε πως το Πουλί του Ήλιου έχει εκκολαφτεί από το Αυγό της Γης. Μερικά παγανιστικά έθιμα δείχνουν τον παραλληλισμό του αυγού προς τη δημιουργία της ζωής πάνω στη γη. Ο Ουρανός και η Γη θεωρούνταν σαν να ήταν τα μισά ενός αυγού, από όπου ξεπρόβαλε η ζωή πάνω στη Γη.

Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της γένεσης του κόσμου

Πανάρχαιο σύμβολο της γέννησης της ζωής και του θανάτου, το συναντάμε σε πολλές λατρείες, τόσο πρωτόγονες, όσο και περισσότερο εξελιγμένες άρα καμία σχέση δεν έχει με τον χριστιανισμό μόνο.

Είναι στη λαϊκή και μυθολογική φαντασία το σύμβολο της ζωής. Έχει μέσα του δύναμη ζωική και πίστευαν πως μπορούσε να την μεταδώσει στους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά. Μερικοί υποθέτουν ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα, διαδόθηκαν στην Ευρώπη, την Ασία και την Κίνα από ένα έθιμο των Καλανδών. Άλλοι θεωρούν αρχική κοιτίδα τους την Αίγυπτο.

Στη νύχτα του κόσμου ένα αυγό άνοιξε στα δύο και από μέσα του βγήκε ο κόσμος, διηγούνται οι Πέρσες.

Στο έπος των Φιλανδών «Καλεβάλα», το αυγό που περιείχε τον κόσμο, έπεσε από τον ουρανό στην αγκαλιά της μάνας των νερών.

Αλλού, το κοσμικό αυγό γονιμοποιείται από τον ήλιο.

Στην αρχαία Αίγυπτο, το αυγό, ως Λόγος Δημιουργός, ταξιδεύει στην προαιώνια θάλασσα.

Στην Κίνα συνηθίζονταν οι προσφορές αυγών την Άνοιξη για γονιμότητα και αναγέννηση.

Στην πανάρχαια Ουρ της Μεσοποταμίας, προσφέρανε αυγά στους νεκρούς.

Στην ελληνική αρχαιότητα αποθέτανε αυγά στα χέρια ειδωλίων του Διονύσου ως σύμβολα αναγέννησης.

Στην ελληνική μυθολογία η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε ένα αυγό από όπου αναδύθηκαν οι Διόσκουροι.

Στους Εβραίους, τα αυγά ήταν τροφή πένθους. Τροφή που δεν είχε ολοκληρωθεί ως ζωή.

Στα λαϊκά παραμύθια, μέσα σε ένα αυγό, καλά φυλαγμένο, κρύβεται η ζωή ενός γίγαντα ή ήρωα.

Τα χρωματιστά αυγά και ιδιαίτερα τα κόκκινα μνημονεύονται για γιορταστικούς σκοπούς, στην Κίνα ήδη από τον 5ο αιώνα και στην Αίγυπτο από το 10ο. Το 17ο αιώνα τα βρίσκουμε τόσο στους Χριστιανούς όσο και στους Μωαμεθανούς (Μεσοποταμία, Συρία).

Για τους πρώτους Χριστιανούς το αυγό είναι το σύμβολο της Ανάστασης του Χριστού. Στο Μεσαίωνα, βάφονταν αυγά για να δοθούν σαν δώρα το Πάσχα.

Κατά τον 17ο αιώνα, ο Πάπας Παύλος ο 5ος ευλόγησε το ταπεινό αυγό με μια δέηση: “Ευλόγησε Ύψιστε το δικό σου αυτό δημιούργημα, το αυγό, το οποίο μπορεί να γίνει μια ευεργετική τροφή των δικών σου πιστών τρώγοντας και ευγνωμονώντας Σε, ένεκεν της Ανάστασης του Κυρίου μας”.



Το αυγό ως ρωμαϊκό σύμβολο μαγείας

Είχαν απόλυτη επιρροή οι Πέρσες στις εορτές και τα σύμβολα των πρώτων χριστιανικών χρόνων, άλλωστε από την Περσία ξεκίνησαν όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες. Η πρώτη βεβαιωμένη χρήση του αυγού ως χριστιανικού συμβόλου τοποθετείται στη Ρωμαϊκή περίοδο, αφού οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν ως τέτοιο. Κατά τη διάρκεια των παγανιστικών ετών της Αυτοκρατορίας, τα αυγά ήταν μέρος των βακχικών ή διονυσιακών μυστηρίων, πιθανότατα ως χθόνιο σύμβολο (Μακρόβιος, Saturnalia).

Το αυγό χρησιμοποιούνταν σε κατάρες και, αντιστρόφως, να είχαν και αποτροπαϊκό χαρακτήρα (Clarke 1979). Τον 15ο αιώνα κτίστηκε ένα οχυρωμένο κάστρο στον Κόλπο της Νάπολης, και, σύμφωνα με το θρύλο, ο ποιητής Βιργίλιος (1ος αι. π.κ.ε.) είχε θάψει ένα αυγό στο σημείο, για προστασία από το κακό, εξού και η σύγχρονη ονομασία του κάστρου είναι Castel dell’Ovo [Κάστρο του Αυγού].

Οι συμβολικές χρήσεις του αυγού ποίκιλλαν στον ρωμαϊκό κόσμο. Ωστόσο, η σύνδεση ανάμεσα στα αυγά και τη γέννηση είναι σαφής. Ο Ρωμαίοι είχαν πολλά είδη πτηνών, και οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανότατα θα παρατηρούσαν τις κότες, τα περιστέρια κλπ. να κλωσούν αυγά, από τα οποία ξεπεταγόταν μια καινούργια ζωή. Η ρωμαϊκή ιατρική επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις πραγματείες του Ιπποκράτη (π. 400 π.κ.ε.), όπου η εκκόλαψη αυγών συχνά αναφερόταν σε σύγκριση με τη γέννηση των ανθρώπων. Στο Περί Φύσεως Παιδίου (29.1-3), ένα βρέφος που γεννιέται περιγράφεται σε άμεση αναλογία με ένα κοτοπουλάκι που σπάει το κέλυφος του αυγού (Hanson, 2008). Δείτε στο βιντεο τι κάνετε στα κοτοπουλάκια για να ξερετε τι κάνουν στα δικά σας παιδιά άνθρωποι.

Το αυγό στην ταφή

Όμως, κατά την πρώιμη Αυτοκρατορική περίοδο (1ος αι. μ.κ.ε.) συναντάμε τη σύνδεση του αυγού με τις ταφές – παρόλο που ελάχιστα σχετικά ευρήματα έχουμε μέχρι στιγμής. Στο Κόλτσεστερ του Γιορκ και στο Ουίντσεστερ της Ρωμαϊκής Αγγλίας, βρέθηκαν αυγά μέσα ή κοντά σε τεφροδόχους κάλπες και σε ταφές ανθρώπων. Αυγά απεικονίζονται επίσης σε ρωμαϊκές σαρκοφάγους (Nilsson 1907), υποδηλώνοντας πως ήταν ένα σύμβολο για όλες τις κοινωνικές τάξεις. Το κέλυφος του αυγού είναι αρκετά λεπτό, κι έτσι οι αρχαιολογικές ανασκαφικές μέθοδοι, πριν από το 1980, πολύ πιθανόν να παρέβλεψαν άλλα ευρήματα αυγών σε ρωμαϊκές ταφές. Παρ” όλα αυτά, υπάρχουν δύο περιπτώσεις ταφών με αυγά, που ήρθαν πρόσφατα στο φως στη Ρώμη.

Στη θέση Castellaccio Europarco, ο τάφος 31 περιείχε την ταφή ενός παιδιού 3-4 ετών, η οποία χρονολογείται γύρω στο 50-175 μ.κ.ε. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, «κάτω από το αριστερό χέρι του ενταφιασμένου υπάρχει το αυγό μιας κότας, το οποίο στα ταφικά συμφραζόμενα πιθανότατα δεν είναι απλά μια προσφορά τροφής, αλλά ίσως και μια μνεία στην εσχατολογική αναγέννηση. (…)». Επίσης, εντός της νεκρόπολης του Βατικανού, κάτω από την via Triumphalis, ένα παιδί μικρότερο από ενός έτους, βρέθηκε ενταφιασμένο με πλήθος κτερισμάτων μεταξύ των οποίων και αυγά. Οι ανασκαφείς πιστεύουν ότι το αυγό ήταν ένα «σύμβολο αναγέννησης, μιας νέας ζωής που ισοστάθμιζε την αδικία ενός πρόωρου τέλους» (Liverani κ.ά. 2010).

Ζωή, θάνατος και ανάσταση

Αυτές οι δύο ταφές ίσως εκπροσωπούν τα πρώιμα προ-χριστιανικά ταφικά έθιμα, καθώς το αυγό ήταν ήδη στενά συνδεδεμένο με την ιδέα της αναγέννησης, κι αυτό ήδη αιώνες πριν από τους πρώτους χριστιανούς (ζωή, θάνατος, ανάσταση). Το αυγό «είναι μια εμφανώς ζωντανή και αδρανής ουσία που εμπεριέχει την αρχή μιας ζωής και εκείνο που έχει μια ζωογόνο δύναμη πρέπει αναγκαστικά να ξυπνά ή να τροφοδοτεί τις ζωτικές δυνάμεις εκείνων στους οποίους προσφέρεται» (Nilsson 1907).

Η σύνδεση, επομένως, ίσως εξηγείται: το αδρανές αυγό, όπως και ο τάφος του Ιησού, εμπεριέχει μια νέα ζωή. Το αυγό γίνεται ο βράχος που σφραγίζει τον τάφο του Χριστού.

Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να συνδέουν το αυγό με τον Ιησού ουτε καν την ύπαρξη του Ιησού. Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι με αυτό το όνομα που αποκαλούνταν και Μεσσίες, που σταυρώθηκαν και φυσικά αναστήθηκαν, όπως τόσες φορές αναφέρουν οι “ευσεβείς ποθοι” των πιστών προβάτων. Υπάρχουν χωρία στην βίβλο των χριστιανών των εβδομήκοντα δύο [72] όπου το αυγό αναφέρεται ως τροφή (Ιώβ 6.6.) και ορισμένα άλλα όπου χρησιμοποιείται ως μεταφορά (Κατά Λουκάν 11.12, Ησαΐας 10.14). Σύμφωνα με τις ανατολικές ορθόδοξες δοξασίες, με τις ίδιες που πορεύονται και τα ελληνικά χριστιανικά πρόβατα, η Μαρία Μαγδαληνή έφερνε βρασμένα αυγά στον τάφο του Ιησού. Τα αυγά πήραν ένα φωτεινό κόκκινο χρώμα, το χρώμα του αίματος όταν εκείνη είδε ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί. Ω ΝΑΙ !!!

Μια άλλη ιστορία λέει ότι όταν η Μαρία Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο, τον αυτοκράτορα τη Ρώμης, για να του πει ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, εκείνος απάντησε ότι «Όσο αναστήθηκε ο Ιησούς, άλλο τόσο τούτο το αυγό είναι κόκκινο» και μόλις τέλειωσε τη φράση του το αυγό πήρε ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα. Απίστευτο έτσι; Δηλ. αν ο Τιβεριος έλεγε λαχανί με ροζ βούλες φαντάζεστε πρόβλημα που θα ‘χατε να φτιάξετε;

Αυτές είναι δοξασίες με σκοπό να δικαιολογήσουν το έθιμο της βαφής και της κατανάλωσης πασχαλινών αυγών που έκλεψαν από προχριστιανικούς λαούς και προανθρώπινα έθιμα, όπως τόσα και τόσα. Ολόκληρη η χριστιανική “παράδοση” είναι ένα copy paste των Περσικών, ΑρχαίοΕλληνικών εθίμων και παραδόσεων τροποποιημένα κατά πως τους βόλευε.

Το αυγό συνδέθηκε επί εκατοντάδες χιλιετίες με τον θάνατο, την αναγέννηση και την ανανέωση, αρχικά τις πρώτες μέρες της άνοιξης, ενώ στη συνέχεια πολύ αργότερα υιοθετήθηκε ως σύμβολο του χριστιανισμού. Το αυγό προσφέρεται για τη νοερή απεικόνιση του κύκλου της ζωής, η οποία για πολλά φυτά και ζώα ξεκινά την άνοιξη. Απαγορευμένα κατά τη διάρκεια της χριστιανικής Σαρακοστής, τα αυγά επανεμφανίζονται την Κυριακή του Πάσχα και σαν μέρος της γιορτής και σαν δώρα προς την οικογένεια και τους φίλους.

Στη μεσαιωνική Αγγλία, το βάψιμο και η διακόσμηση των αυγών αποτελούσε έθιμο για όλες τις οικογένειες. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Εδουάρδου του πρώτου, το 1290 ξοδεύτηκαν 18 πένες. τεράστιο ποσό για την εποχή, για να βαφτούν και να χρυσοστολιστούν 450 αυγά που θα χρησίμευαν σαν πασχαλινά δώρα.

Όμως την μεγάλη τους αγάπη για τα στολισμένα αυγά έδειξαν οι χριστιανοί ορθόδοξοι Τσάροι της Ρωσίας μαζί με τον οίκο Φαμπερζέ. Η ιστορία ξεκίνησε το 1884 όταν ο τσάρος Αλέξανδρος παρήγγειλε ένα στολισμένο αυγό για την γυναίκα του, τσαρίνα Μαρία από τον κοσμηματοπώλη Fabergé. Η παράδοση της ανταλλαγής στολισμένων αυγών υπήρχε στην Ρωσία για αιώνες και ήταν όσο πολυτελές μπορούσε να πληρώσει κανείς. Το συγκεκριμένο αυγό είχε στόχο να θυμίσει στην τσαρίνα την χώρα καταγωγής της κι έτσι κατασκευάστηκε από διαφανές σμάλτο με επιθέματα από ασήμι, χρυσό και πολύτιμους λίθους.

Το αυγό ήταν τόσο ωραίο που έγινε θρύλος. Ο τσάρος του έδωσε μόνιμη παραγγελία να κατασκευάζει κάθε χρόνο ένα για την τσαρίνα για τα επόμενα 11 χρόνια. Όταν ο τσάρος πέθανε, η παράδοση συνεχίστηκε από το γιο του, Νικόλαο Β’. Μεταξύ του 1885 και του 1917 κατασκευάστηκαν συνολικά 56 αυγά από τα οποία μόνο 10 βρίσκονται στη Ρωσία. Οι καλύτεροι τεχνίτες δούλευαν σε κάθε δημιουργία για περίπου ένα χρόνο. Σχεδιαστές, χρυσοχόοι, κοσμηματοποιοί, γλύπτες έπαιρναν μέρος στην κατασκευή αλλά την τελευταία λέξη είχε πάντα ο ίδιος ο Fabergé τον οποίο η τσαρίνα περιέγραφε ως «μεγαλοφυΐα χωρίς σύγκριση».

Μέσα στα αυγά συχνά υπήρχαν ντελικάτοι μηχανισμοί. Το θέμα κάθε αυγού ήταν ξεχωριστό και είχε σχέση με την ιστορία της οικογένειας και της Ρωσίας, ήταν επίσης απολύτως μυστικό και από τους παραγγελιοδόχους. Κάθε φορά που ο Τσάρος ρωτούσε για το θέμα ο Fabergé απαντούσε «η Μεγαλειότητά σας θα μείνει ευχαριστημένη».

Στη Γερμανία τα αυγά δίνονταν στα παιδιά μαζί με άλλα πασχαλινά δώρα, ενώ αργότερα δημιουργήθηκε το «κυνήγι του χαμένου αυγού». Πρόκειται για ένα παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο το Πασχαλινό Κουνελάκι κρύβει καλά, σε κήπους και αυλές, τα πασχαλινά αυγά, τα οποία αργότερα αντικαταστάθηκαν με σοκολατένια και τα μικρά παιδάκια πρέπει να τα βρουν και να τα μαζέψουν στο καλάθι τους. Νικητής είναι αυτός που έχει μαζέψει τα περισσότερα.

Τα χαρτονένια και τα σοκολατένια πασχαλινά αυγά έχουν αρκετά πρόσφατη προέλευση. Τα φυσικά αυγά τα στολισμένα με χρώματα ή με σχέδια και χαλκομανίες έχουν «πολιτογραφηθεί» σαν σύμβολο της συνέχειας της ζωής και της ανάστασης κι όταν καταναλωθούν συνδέονται με τον θάνατο.



Βαμμένα κόκκινα αυγά

Στην αγορά υπάρχουν τοξικές βαφές σε διάφορα χρώματα, όμως ο χριστιανικός δογματισμός θέλει τα αυγά κόκκινα. Όποια χρώματα κι αν επιλέξετε για τα αυγά, μην ξεχάσετε το κόκκινο. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τα βράσετε πρώτα χωρίς σπασίματα και χωρίς ρωγμές. Για να το επιτύχετε αυτό ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:

Διαλέξτε αυγά όσο πιο φρέσκα γίνεται φυσικά ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ και παρόμοιου βάρους, όλα μέτρια ή όλα μεγάλα. Επιλέξτε ό,τι αυγά θέλετε είτε καφετιά είτε λευκά, όχι όμως και καφετιά και λευκά μαζί γιατί το τελικό αποτέλεσμα των βαμμένων αυγών θα έχει χρωματική ανομοιομορφία. Τα άσπρα αυγά είναι τα καλύτερα, γιατί το χρώμα «πιάνει» πάνω τους ευκολότερα.

Φροντίστε να βρίσκονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και όχι να τα βγάλετε από το ψυγείο την τελευταία στιγμή γιατί το σοκ από τη διαφορά θερμοκρασίας θα τα σπάσει πριν την ώρα τους.

Βάλτε τα αυγά μέσα σε μια λεκανίτσα με χλιαρό νερό για 5 λεπτά και σκουπίστε τα να φύγουν τυχόν ξένα σώματα από πάνω τους.

Βάλτε στον πάτο μιας κατσαρόλας ένα καθαρό vetex (να καλύπτει όλη σχεδόν την επιφάνεια), τοποθετήστε πάνω του τόσα αυγά όσα χωράνε με άνεση στην κατσαρόλα χωρίς να στριμώχνονται καθόλου μεταξύ τους και γεμίστε με χλιαρό νερό την κατσαρόλα, ώστε να σκεπαστούν τα αυγά τουλάχιστον 1 δάχτυλο.

Προσθέστε στο νερό ένα φλιτζανάκι του καφέ ξύδι και μια κουταλιά της σούπας αλάτι.

Βάλτε την κατσαρόλα χωρίς καπάκι πάνω σε μέτρια φωτιά και μόλις κάνει πως παίρνει βράση το νερό, χαμηλώστε τη φωτιά έτσι ώστε να μην κοχλάζει το νερό έντονα, γιατί ο δυνατός κοχλασμός θα κάνει τα αυγά να χτυπιούνται μεταξύ τους και να σπάνε.

Από την ώρα που θα πάρει βράση το νερό, θα τα βράσετε από 7 έως 10 λεπτά το πολύ, ανάλογα πόσο σφιχτά τα θέλετε. Όχι περισσότερο, γιατί άμα παραβράσουν θα μαυρίσει ο κρόκος τους.

Στη συνέχεια βγάλετε προσεκτικά λίγα λίγα τα αυγά από την κατσαρόλα με τρυπητή κουτάλα πάνω σε πιατέλα στρωμένη με μπόλικο χαρτί κουζίνας.

Αν χρειαστεί να βράσετε κι άλλα αυγά θα ξεκινήσετε τη διαδικασία από την αρχή. Μην διανοηθείτε να βάλετε στο ίδιο καυτό νερό τα αυγά γιατί θα σπάσουν.

Βάφετε τα αυγά σύμφωνα με τις οδηγίες της βαφής που θα επιλέξετε.

Όλες οι βαφές –ακόμη και οι φυτικές– λερώνουν! Φορέστε πλαστικά γάντια και καλύψτε με χαρτί τους πάγκους της κουζίνας.





Οικολογικός τρόπος βαφής με φυσικά χρώματα

Για κόκκινα αυγά παίρνετε βολβούς παντζαριών, τους κόβετε σε φέτες, τους βράζετε μέχρι να ψηθούν καλά , 1 ώρα περίπου και χρησιμοποιήστε το ζωμό τους ως βαφή, που την περνάτε με ένα πινέλο σε ήδη βρασμένα αυγά, όσο είναι ακόμα ζεστά, ή τα βράζετε στον κόκκινο ζωμό των παντζαριών 10-15 λεπτά. Παλαιότερα, αλλά και σήμερα ακόμα, σε πολλές αγροτικές περιοχές, χρησιμοποιούνε το φυτό ριζάρι (Rubia tinctorum) για τη βαφή κόκκινων αυγών.

Μπορείτε να αφήσετε τα αυγά άσπρα, να τα βράσετε, να τα καθαρίσετε και να τα ρίξετε σε παντζάρια που βράζουν για 2-3 λεπτά, γίνονται και σερβίρονται πολύ όμορφα όπως 2 πάνω φωτογραφίες. Το ίδιο κάνετε και με τον κουρκουμά για κίτρινο χρώμα. Έτσι τα κάνουν στις Ινδίες και είναι η τεχνική που προτιμώ.

Για πορτοκαλί αυγά, βράζετε πρώτα αρκετές φλούδες από σκουρόχρωμα κρεμμύδια (30 λεπτά) και έπειτα, προσθέτετε τα αυγά άβραστα και τα αφήνετε να βράσουν για 10-12 λεπτά περίπου.

Για μοβ αυγά, βράζετε τρία ματσάκια βιολέτες και στη συνέχεια βράζετε στο ίδιο νερό τα άβραστα αυγά, για 10-15 λεπτά περίπου.

Για κίτρινα αυγά χρησιμοποιείτε κουρκουμά σε σκόνη. Διαλύετε σε μια κατσαρόλα με νερό τον κουρκουμά και βράζετε τα αυγά για 15 λεπτά από τη στιγμή που το νερό θα πάρει βράση. Για κίτρινο χρώμα, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μαργαρίτες από τη φύση, τις οποίες πρέπει να βράσετε μέχρι να βγάλουνε το έντονο κίτρινο χρώμα τους.

Όταν στεγνώσουν τελείως, μπορείτε να τα αλείψετε με λίγο ελαιόλαδο για να γυαλίζουν.

Διακόσμηση βαμμένων αυγών με φύλλα

Μαζεύουμε διάφορα μικρά φυλλαράκια και τα τοποθετούμε ξεχωριστά πάνω στο αυγό. Το καλύπτουμε σφιχτά με ένα κομμάτι καλσόν, δένουμε κόμπο στις άκρες και το ρίχνουμε στη βαφή. Μόλις κρυώσουν τα αυγά, πετάμε το καλσόν και το φυλλαράκι. Θα αφήσει πάνω στο αυγό το σχήμα του, χωρίς να περάσει σε αυτό το χρώμα, σαν αυτοκόλλητο.

Υλικά για τη διακόσμηση των πασχαλινών αυγών:

Χαρτοπετσέτες τις επιλογής σας κατά προτίμηση εκείνες με διάφορα λουλούδια και σχέδια

Ψαλίδι, Λευκή υγρή κόλλα, Ένα μικρό μπολάκι για την κόλλα, Ένα μικρό και λεπτό πινελάκι.

Η μέθοδος είναι απλή και γρήγορη σχετικά. Αρχικά κόψτε πολλά μικρά σχέδια από τις χαρτοπετσέτες και τοποθετήστε τα όλα μαζί σε μια γωνία.

Στη συνέχεια πάρτε ένα αυγό στο χέρι σας, βουτήξτε το πινελάκι στην κόλλα, προσοχή μην πάρετε πολύ μεγάλη ποσότητα κόλλας, τοποθετήστε λίγη κόλλα πάνω στο σχέδιο σας και τέλος κολλήστε το με προσοχή πάνω στο αυγό. Αυτό ήταν! Το μόνο που μένει τώρα είναι να επαναλάβετε τη διαδικασία αυτή όσες φορές θέλετε για το ένα αυγό και στη συνέχεια για όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί να ακούγεται λίγο χρονοβόρο αλλά μόλις κάνετε το πρώτο αυγό όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν απίστευτα γρήγορα.

Καλή επιτυχία σε ότι κι αν επιλέξετε

Ευδαιμονία και Καλοπροαίρεση φίλοι μου .
edwhellas.com

“Η Κρίση του Σύγχρονου Κόσμου” Ποιού Κόσμου;

Όταν λένε πως ο σύγχρονος κόσμος υφίσταται κρίση, αυτό που συνήθως εννοούν είναι ότι έφτασε σε ένα κρίσιμο σημείο, ή, με άλλα λόγια, ότι επίκειται μια μεταμόρφωση λίγο ή πολύ βαθειά, ότι μια αλλαγή προσανατολισμού οφείλει αναπόφευκτα να συμβεί πολύ σύντομα, εκούσια ή ακούσια, με έναν τρόπο λίγο ή πολύ απότομο, με ή χωρίς καταστροφή. Για αυτούς που βλέπουν τα πράγματα από μια γενικότερη σκοπιά, είναι όλη η σύγχρονη εποχή, στο σύνολό της, που αντιπροσωπεύει για τον κόσμο μια περίοδο κρίσης.

Φαίνεται άλλωστε πως πλησιάζουμε στην τελική έκβαση και γι’ αυτό γίνεται πιο αισθητός σήμερα περισσότερο από ποτέ ο ανώμαλος χαρακτήρας αυτής της κατάστασης πραγμάτων που διαρκεί μερικούς αιώνες, αλλά της οποίας οι επιπτώσεις δεν είχαν γίνει ακόμη τόσο αντιληπτές όσο γίνονται τώρα. Αυτός επιπλέον είναι ο λόγος για τον οποίο τα γεγονότα κυλούν με αυτήν την επιταχυνόμενη ταχύτητα. Αναμφίβολα, αυτό μπορεί να εξακολουθήσει έτσι για κάμποσο καιρό ακόμη, αλλά όχι επ’ άπειρον.

Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο που τόσα πνεύματα σήμερα κατέχονται από την “ιδέα του τέλους του κόσμου”. Τούτο είναι λυπηρό από ορισμένες πλευρές, γιατί οι παραλογισμοί που δημιουργούνται από αυτή την κακώς εννοούμενη ιδέα, τα “μεσσιανικά” παραληρήματα που έχει σαν επίπτωση σε ορισμένους κύκλους, , όλες αυτές οι εκδηλώσεις που απορρέουν από τη διανοητική ανισορροπία της εποχής μας, δεν κάνουν άλλο από το να επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο αυτή την ανισορροπία δίνοντάς της διαστάσεις που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες.

Η πιο βολική στάση, όταν διαπιστώνουμε τέτοιου είδους πράγματα είναι ασφαλώς αυτή που συνίσταται στο να τα παραμερίσουμε απλά και καθαρά χωρίς περαιτέρω εξέταση, να τα αντιμετωπίσουμε σαν σφάλματα ή ονειροπολήματα χωρίς σημασία. Ωστόσο αξίζει περισσότερο να αναζητήσουμε τους λόγους που τα προκάλεσαν και το μέρος της λίγο ή πολύ παραμορφωμένης αλήθειας που μπορεί να βρίσκεται παρ’ όλα αυτά μέσα τους.

Παρατηρούμε λοιπόν χωρίς κόπο πως αυτή η προκατάληψη με το τέλος του κόσμου είναι στενά δεμένη με την κατάσταση της γενικής αδιαθεσίας μέσα στην οποία ζούμε τούτη την εποχή: το σκοτεινό προαίσθημα κάποιου πράγματος που αληθινά βρίσκεται στα πρόθυρα του τέλους, επιδρώντας ανεξέλεγκτα στην φαντασία ορισμένων, προξενεί εκεί πολύ φυσικά ασυνάρτητες παραστάσεις και πολύ συχνά υλοποιημένες με χοντροειδή τρόπο.

Πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτή η προαίσθηση είναι πολύ πραγματική, παρ’ ότι θολή και ευάλωτη σε λαθεμένες ερμηνείες ή σε ευφάνταστες παραμορφώσεις, επειδή, ό,τι και αν σημαίνει αυτό το τέλος, η κρίση που οφείλει αναγκαστικά να καταλήξει σ’ αυτό είναι αρκετά εμφανής και ένα πλήθος σημάδια όχι αμφίβολα και που εύκολα επισημαίνονται οδηγούν όλα με τρόπο ομόφωνο στο ίδιο συμπέρασμα.

Αυτό το τέλος δεν είναι χωρίς αμφιβολία το τέλος του κόσμου, με την ολοκληρωτική έννοια που ορισμένοι θέλουν να το εννοήσουν, αλλά είναι το λιγότερο το τέλος ενός κόσμου. Και αν αυτό που οφείλει να τελειώσει είναι ο δυτικός πολιτισμός υπό την τωρινή του μορφή, είναι κατανοητό πως αυτοί που έχουν συνηθίσει να μη βλέπουν τίποτε έξω απ’ αυτόν και να τον θεωρούν ως τον “πολιτισμό” χωρίς επίθετο, πιστεύουν πως όλα θα τελειώσουν μαζί με αυτόν και πως, αν αυτός αφανιστεί θα είναι αληθινά το τέλος του κόσμου.

Θα μιλήσουμε λοιπόν για το τέλος μιας εποχής ή ενός ιστορικού κύκλου, που άλλωστε μπορεί να αντιστοιχεί με έναν κοσμικό κύκλο, σύμφωνα με όσα διδάσκουν σχετικά όλες οι παραδοσιακές διδασκαλίες. Έχουμε ήδη στο παρελθόν πολλά τέτοια προηγούμενα και αναμφίβολα θα υπάρξουν και άλλα ακόμη στο μέλλον.

Γεγονότα άνισης σημασίας, ανάλογα με το αν τερματίζουν περιόδους λιγότερο ή περισσότερο εκτεταμένες και που αφορούν, είτε το σύνολο της επίγειας ανθρωπότητας, είτε μόνο το ένα ή το άλλο από τα μέρη της, μια φυλή ή ένα ορισμένο λαό. Μπορούμε να υποθέσουμε, μέσα στη παρούσα κατάσταση του κόσμου, πως η αλλαγή που θα παρεμβληθεί θα έχει πολύ γενική σημασία και πως, όποια και αν είναι η μορφή που θα υποδυθεί, θα προσβάλλει λίγο ή πολύ ολόκληρη τη Γη.

“Η Κρίση του Σύγχρονου Κόσμου” Rene Guenon

edwhellas.gr

Μην εκλιπαρείτε ελεημοσύνη

«Απευθύνομαι σε όσους θέλουν να ζήσουν και να ξαναβρούν τη χαμένη τους αυτοεκτίμηση. Τώρα που ξέρετε την αλήθεια για τον κόσμο σας, σταματήστε να στηρίζετε τους καταστροφείς σας. Το κακό που λυμαίνεται τον κόσμο σας αντλεί τη δύναμή του απ’ τη δική σας συγκατάθεση. Αποσύρετε τη συγκατάθεσή σας.Αποσύρετε τη στήριξή σας. Μην προσπαθείτε να ζήσετε με τους όρους των εχθρών σας. Μην προσπαθείτε να κερδίσετε σ’ ένα παιχνίδι όπου οι κανόνες επιβάλλονται από τους άρπαγες.

Μη ζητάτε εύνοιες απ’ όσους σας υποδουλώνουν, μην εκλιπαρείτε την ελεημοσύνη όσων σας λήστεψαν, ζητιανεύοντας απ’ αυτούς επιχορηγήσεις, δάνεια ή δουλειές, μη συντάσσεστε μαζί τους προκειμένου να πάρετε πίσω όσα σας άρπαξαν, βοηθώντας τους να ληστέψουν τους γείτονές σας. Είναι αδύνατο να ελπίζει κανείς ότι θα ζήσει με δωροδοκίες που θα λάβει για να κάνει τα στραβά μάτια στην καταστροφή του. Μην αγωνίζεστε για κέρδη, επιτυχία ή ασφάλεια υποθηκεύοντας το δικαίωμά σας στην ύπαρξη.

Γιατί αυτή η υποθήκη δεν πρόκειται να αποπληρωθεί ποτέ: όσο περισσότερα πληρώνετε, τόσο περισσότερα θα σας ζητούν όσο υψηλότερες αξίες θα κατακτάτε, τόσο πιο τρωτοί κι ανυπεράσπιστοι θα γίνεστε. Το σύστημά τους βασίζεται σε μια μέθοδο ατέρμονου εκβιασμού που αποσκοπεί στο να σας αφαιμάξει, εκμεταλλευόμενο όχι τις αμαρτίες σας, αλλά την αγάπη σας για την ύπαρξη.»

Atlas Shrugged Ayn Rand

edwhellas.gr

Kymatica {Full Movie} [Greek Subtitles]

Η συνέχεια του Esoteric Agenda, εστιάζει στην ανθρώπινη και την παγκόσμια συνείδηση και καταδεικνύει πως ο άρρωστος ψυχισμός του ανθρώπινου είδους δημιουργεί αυτή τη τρελή ψευδαίσθηση που φέρνει όλο τον πόνο και το μαρτύριο.

Εμβαθύνει στις μεταφυσικές πτυχές συνδέοντας τους αρχαίους κρυφούς μύθους με την ιστορία και την σύγχρονο τρόπο ζωής της κοινωνίας και το πολιτικό καθεστώς. Αναφέρεται ακόμα στον σαμανισμό, την δυαδικότητα, την αλήθεια για το DNA και τις μοντέρνες λανθασμένες αντιλήψεις. Σε τελική ανάλυση το Kymatica είναι ακόμα μία καταπληκτική ταινία που προσπαθεί να δώσει έμφαση στη θεμελιώδη παρερμηνεία που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα και η οποία έχει οδηγήσει σε δυσαναλογία μεταξύ του πλανήτη, της φύσης και των ειδών.

Ο ήλιος της νύχτας - Σελήνη (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)

Η ψυχή και τα 21 γραμμάρια του...«βάρους» της - Μύθος ή πραγματικότητα;

Η λέξη «ψυχή» (από το ρήμα «ψύχω», δηλ. «πνέω») κυριολεκτικά σημαίνει «πνοή», δηλαδή την ένδειξη της ζωής στο σώμα η οποία εκδηλώνεται μέσω της αναπνοής. Εντούτοις, από αρχαιοτάτων χρόνων ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά τις νοητικές λειτουργίες του ανθρώπου και τη μετά θάνατον ζωή, με ειδικά το τελευταίο να έχει κυριαρχήσει στη θρησκεία και τη φιλοσοφία. Λόγω των πολλών απόψεων για τη θρησκευτικο-φιλοσοφική σημασία της «ψυχής», οι ορισμοί που υπάρχουν είναι τουλάχιστον δεκάδες, αλλά ωστόσο ο συνηθέστερος είναι αυτός που ορίζει την ψυχή ως την άυλη ουσία του ανθρώπου η οποία αποτελεί την έδρα της προσωπικότητάς του, επιζεί μετά τον θάνατο του σώματος, όντας η ίδια αθάνατη, και στη συνέχεια μεταβαίνει είτε σε κάποια άλλη κατάσταση είτε σε κάποιο άλλο σώμα. Είναι γεγονός ότι αυτός ο συνήθης ορισμός βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πλατωνική ψυχολογία, δηλαδή μελέτη της ψυχής, η οποία, παρά τα κενά της, επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τους στοχαστές, τους φιλοσόφους και τους θεολόγους. Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις που εκτίθενται στα πλατωνικά έργα αποτελούν μια απόπειρα συστηματοποίησης και ανάπτυξης προϋπαρχουσών θεωριών, δεδομένου ότι τα ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου και τον θάνατο είναι πολύ παλαιότερα του Πλάτωνα και έχουν απασχολήσει ίσως όλους τους πολιτισμούς.

Το ζήτημα των 21 γραμμαρίων, ένα ζήτημα που απασχολεί την ιατρική κοινότητα εδώ και δεκαετίες. Αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι υποστήριξαν πως ναι, τη στιγμή του θανάτου έχουμε μια μικρή απώλεια βάρους και πως ναι, το βάρος αυτό ισοδυναμεί με το βάρος της υλικής υπόστασης της ψυχής που με το θάνατο απελευθερώνεται από το σώμα. Μια άποψη συμβατή με τη θρησκεία -και βολικότατη για την ανθρώπινη ψυχολογία: χωρίς την ψυχή, ο νεκρός παραμένει νεκρός.

Σ' έναν γενικό, αόριστο κι ασαφή ορισμό, ψυχή είναι κάτι άυλο, το οποίο διακατέχει το ανθρώπινο σώμα, το ελέγχει πλήρως (;) και επιζεί ακόμα και μετά τον θάνατό του. Φυσικά το τελευταίο, η αθανασία δηλαδή της ψυχής έχει να κάνει με θρησκευτικές ή φιλοσοφικές παραδοχές.

Αν πάρουμε την αυστηρά επιστημονική άποψη, ψυχή δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει. Έχει διαπιστωθεί μόνο ότι το ανθρώπινο σώμα γίνεται κατά 21 γραμμάρια περίπου ελαφρύτερο όταν πεθάνει, σαν κάτι να το εγκαταλείπει. Αν αληθεύει όμως αυτό κι αν είναι η ψυχή εκείνη που «φεύγει», τότε αναιρείται και το άϋλό της!!! Γιατί πως είναι δυνατόν κάτι μη υλικό να έχει μάζα;

Η ιστορία μας ξεκινάει πριν ένα αιώνα περίπου όταν…

Ο γιατρός Duncan MacDougall του Haverhill της Μασσαχουσέττης πήρε ως δεδομένο ότι η ψυχή έχει υλική υπόσταση και ως εκ τούτου έχει μάζα. Συνεπώς η μετρήσιμη πτώση του βάρους των ανθρώπων την στιγμή που πεθαίνουν θα μπορούσε να παρατηρηθεί όταν η ουσία αυτή της ψυχής διαχωριζόταν από το υλικό κομμάτι που έμενε πίσω. Το ότι η ψυχή του ανθρώπου εγκαταλείπει το σώμα την στιγμή του θανάτου ήταν κάτι ευρέως διαδεδομένο πριν τον 20 αιώνα, αλλά το ότι η ψυχή έχει μάζα που μπορεί να μετρηθεί και μάλιστα να γίνει αντικείμενο πειράματος έγινε για πρώτη φορά από τον MacDougall το 1907.

Το σκεπτικό του γιατρού Μακ Ντούγκαλ, αναφορικά με τα πειράματα του, ήταν τα εξής:

Εάν η συνέχιση της προσωπικότητας μετά το σωματικό θάνατο είναι γεγονός, εάν οι ψυχικές λειτουργίες συνεχίζουν ως μια ξέχωρη ύπαρξη ή προσωπικότητα μετά το θάνατο του εγκεφάλου και του σώματος, τότε μια τέτοια προσωπικότητα μπορεί να υπάρχει καταλαμβάνοντας ένα χώρο στο σώμα. Εκτός κι αν οι σχέσεις μεταξύ αντικειμενικού χώρου και της αντίληψης του χώρου στην συνείδησή μας, έτσι όπως έχουν καθοριστεί από την κληρονομικότητα και την εμπειρία, σβήνονται εντελώς κατά τον θάνατο και ένα νέο σετ σχέσεων μεταξύ χώρου και συνειδητότητας καθορίζεται ξαφνικά στην συνεχιζόμενη προσωπικότητα. Είναι ασύλληπτο, προσωπικότητα και συνείδηση, να έχουν ύπαρξη και να είναι κάτι το οποίο ταυτόχρονα δεν καταλαμβάνει χώρο (το τίποτα δεν μπορεί να γίνει κάτι, όπως και το άδειο κενό να έχει προσωπικότητα - είναι πράγματα αντιφατικά και παράλογα). Είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιο υλικό ως βάση της συνέχισης της ταυτότητας και της συνείδησης, γιατί χωρίς ένα υλικό («Ψυχή») που να καταλαμβάνει χώρο, η προσωπικότητα ή ένα συνειδητό «Εγώ» που συνεχίζει να υπάρχει μετά τον σωματικό θάνατο είναι εξωφρενικό...
Ο γιατρός στην προσπάθειά του να προσδιορίσει εάν κάποιες σωματικές φυσιολογικές λειτουργίες συνεχίζουν να υπάρχουν ανεξάρτητα από την θάνατο του σώματος, κατασκεύασε ένα ειδικό κρεββάτι στο γραφείο του το οποίο και τοποθέτησε πάνω σε μια πολύ ευαίσθητη ζυγαριά που μπορούσε να μετρήσει μεταβολή μέχρι και 5 γραμμάρια περίπου.

Ο εν λόγω γιατρός λοιπόν τοποθέτησε πάνω στα κρεβάτια του γραφείου του έξι βαριά ασθενείς (4 με φυματίωση, έναν με διαβήτη και έναν με άγνωστη αρρώστια) και τους παρατήρησε ζυγίζοντάς τους πριν, κατά την διάρκεια, και μετά τον θάνατό τους. Βέβαια προσπάθησε να απομονώσει όλες τις άλλες φυσιολογικές λειτουργίες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το πείραμά του.

Η απώλεια του βάρους δεν θα μπορούσε να ήταν από την υγρασία που βγαίνει με την εκπνοή και την εξάτμιση του ιδρώτα καθώς τους υπολόγισε αυτούς τους δύο παράγοντες και βρήκε πως είναι μισό γραμμάριο κάθε λεπτό, ενώ στο πείραμά του υπάρχει απότομη απώλεια του βάρους (21 γραμμάρια στο πρώτο του test) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα που δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Επίσης δεν θα μπορούσε να ήταν από κόπρανα των εντέρων καθώς θα μπορούσαν τα σπλάχνα να κινηθούν μεν απότομα αλλά ο γιατρός το είχε αυτό υπολογίσει και θα παρέμεναν τα κόπρανα όπως και τα ούρα της κύστης πάνω στο κρεββάτι. Βεβαίως η όποια εξάτμιση των ουσιών αυτών θα ήταν σταδιακή και σε καμμία περίπτωση απότομη σε λίγα δευτερόλεπτα.

Επίσης δε θα μπορούσε να ήταν από τον συνολικό αέρα που υπάρχει στα πνευμόνια, καθώς ανέβηκε τόσο ο ίδιος ο γιατρός για να δοκιμάσει όσο και οι βοηθοί του, εκπνέοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την μία φορά και εισπνέοντας με όλη την δύναμη την άλλη, και δεν υπήρξε καμία μεταβολή στην ζυγαριά.

Ο γιατρός συνέχισε τα πειράματά του σε 15 σκυλιά στα οποία πειράματα όμως δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή στο βάρος κατά την διάρκεια του θανάτου των ζώων. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν τον ανησύχησε καθόλου αφού πίστευε πως τα ζώα δεν έχουν ψυχή όπως οι άνθρωποι, άρα δεν έπρεπε να χάσουν καθόλου βάρος σύμφωνα πάντα και με το θρησκευτικό δόγμα του γιατρού. Επειδή μάλιστα έγραψε ο MacDougal πως το καλλίτερο θα ήταν να πέθαιναν οι σκύλοι από κάποια ασθένεια άφησε να εννοηθεί πως τα καημένα σκυλιά στην ουσία σκοτώθηκαν από τον γιατρό, όπως μάλιστα τον κατηγόρησε και η συγγραφέας Mary Roach σε κάποιο κείμενό της. Αυτό βέβαια δεν πτόησε τον δόκτορα, ο οποίος 4 χρόνια μετά υποστήριξε πως με τα νέα του πειράματα θα ήταν σε θέση να φωτογραφήσει την ψυχή!

Το 1907 οι έρευνες του γιατρού δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα New Yok Times και στο επιστημονικό περιοδικό American Medicine, υπενθυμίζοντας βέβαια την επίθεση που δέχτηκε από την συγγραφέα Mary Roach.

Μάλιστα στο ίδιο επιστημονικό περιοδικό έγραψε τις αντιρρήσεις του και ένας άλλος γιατρός από την Μασσαχουσέττη Αugustus P. Clarke ο οποίος ανέφερε πως ο MacDougall δεν έλαβε υπόψη του την αύξηση της θερμοκρασία που παρατηρείται στο σώμα την στιγμή του θανάτου, αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το αίμα σταματάει να κρυώνει με το πέρασμα από τα πνευμόνια με την παύση του κυκλοφορικού. Έτσι με την αύξηση της θερμοκρασίας και την εξάτμιση του ιδρώτα και της υγρασίας του δέρματος μπορεί να εξηγηθεί η πτώση του βάρους του νεκρού κατά λίγα γραμμάρια σε αντίθεση με τα σκυλιά που δεν ρίχνουν την θερμοκρασία με τον ιδρώτα παρά με το λαχάνιασμα, όπως υποστήριξε ο Clarke.

Από την άλλη βέβαια ο MacDougall υποστήριξε πως αφού σταματάει το κυκλοφορικό δεν μπορεί να έρχεται αίμα στο δέρμα για να ιδρώσει και συνεπώς δεν εξηγείται έτσι η απώλεια του βάρους. Η διαμάχη μεταξύ των δύο επιστημόνων συνεχίστηκε από το τεύχος του Μαΐου μέχρι το τεύχος του Δεκεμβρίου.

Φάνηκε πάντως από την διαφωνία αυτή πως χρειαζόταν κάτι παραπάνω από τα απλά αυτά πειράματα για να εξηγηθεί η πτώση του βάρους του νεκρού, πόσο μάλιστα για να συνδεθεί το γεγονός αυτό και με την ύπαρξη της ψυχής όταν στα 6 άτομα που πέθαναν στα κρεβάτια του γραφείου του γιατρού τα αποτελέσματα δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους.

1.Στον πρώτο νεκρό (πέθανε από φυματίωση) παρατηρήθηκε απώλεια βάρους 21 γραμμαρίων. Ήταν σε παρακολούθηση για 3 ώρες και 40 λεπτά.
2.Στον δεύτερο νεκρό παρατηρήθηκε στην αρχή απώλεια 14 γραμμαρίων. Στην συνέχεια όμως ακολούθησε η απώλεια άλλων 45 γραμμαρίων.
3.Ο τρίτος νεκρός έχασε την στιγμή του θανάτου του 14 γραμμάρια και μερικά λεπτά αργότερα άλλα 28 γραμμάρια.
4.Στον τέταρτο νεκρό έγινε κάποιο λάθος στο ζύγισμα από τους ανθρώπους που βοηθούσαν τον γιατρό οπότε δεν ελήφθη υπόψη το αποτέλεσμα.
5.Στον πέμπτο νεκρό φάνηκε να χάνεται βάρος, έπειτα να κερδίζεται το βάρος και στην συνέχεια να χάνεται πάλι.
6.Στον έκτο και τελευταίο νεκρό δεν πρόλαβε ο γιατρός να προσαρμόσει την ζυγαριά γιατί το άτομο πέθανε γρήγορα, και έτσι δεν μπορούσε η παρατήρηση του συγκεκριμένου νεκρού να χρησιμοποιηθεί στα συμπεράσματα.

Συνεπώς στον ένα χάθηκαν 21 γραμμάρια, σε άλλους δύο στην αρχή 14 και στην συνέχεια κάποια περισσότερα, σε δύο τα αποτελέσματα ήταν ανακριβή, και σε έναν χάθηκαν κάποια γραμμάρια που έδειξε να μην χάνονται αλλά εν τέλει να χάνονται αρκετά αργότερα. Όπως είναι ξεκάθαρο τα αποτελέσματα αυτά είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να οδηγήσουν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα πόσο μάλλον όταν οι άνθρωποι που βοήθησαν τον γιατρό δεν είχαν την ικανότητα να διαπιστώσουν την ακριβή στιγμή του θανάτου, έναν παράγοντα πολύ σημαντικό στην εξέλιξη του πειράματος.

Ο MacDougall υποστήριξε πως ως στιγμή θανάτου ελήφθη η στιγμή της τελευταίας αναπνοής αν και σε πιο «αργής ψυχοσύνθεσης ανθρώπους» η ψυχή όπως ανέφερε μπορεί να παραμείνει παραπάνω ακόμη και ένα ολόκληρο λεπτό.

Παρ' όλες τις θεωρίες του ο γιατρός παραδέχτηκε πως τέτοια πειράματα πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να εξαχθούν οριστικά και αξιόπιστα συμπεράσματα. Όπως είπε όμως, τα πειράματα του έδειξαν τουλάχιστον πως στους ανθρώπους την στιγμή του θανάτου τους παρατηρείται μεταβολή στο βάρος που δεν μπορεί να εξηγηθεί από τις μέχρι τώρα επιστημονικές θεωρίες και που σαφώς διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα σκυλιά και ίσως από όλα τα άλλα ζώα γενικώς. Εάν αυτή η θεωρία του, συμπλήρωσε, αποδειχθεί από πολλά ακόμη πειράματα που πρέπει να γίνουν, σίγουρα είναι υψίστης σημασίας.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ξαναγράφτηκε άρθρο στους New York Times πως διεξάγονται πειράματα εκ νέου από τον MacDougall ο οποίος, όπως έγραψε το άρθρο προσπαθούσε τώρα πια να φωτογραφήσει την ψυχή την ώρα που βγαίνει. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα ο γιατρός υποστήριξε πως θα μπορούσε χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ του πανεπιστημίου Pennsylvania να φωτογραφήσει την ψυχή μια που οι ακτίνες είναι μια σκοτεινή στην πραγματικότητα εικόνα. Παραδέχτηκε πως η ψυχή μπορεί να είναι τόσο ανήσυχη που να βγει στις ακτίνες ως ένα πιο φωτεινό σημάδι από την σκιά που κάνουν τα κόκαλα.

Επίσης πρόσθεσε πως έπειτα από δώδεκα πειράματα που έκανε με ανθρώπους την στιγμή του θανάτου τους, βρήκε πως η ψυχή την ώρα που αφήνει το σώμα δίνει ένα φως σαν αυτό του αστρικού αιθέρα, και μέτρησε πως τελικά η ψυχή ζυγίζει από 14 έως 21 γραμμάρια.

Ο MacDougall δεν απασχόλησε ξανά τον κόσμο μετά το 1911, τουλάχιστον δεν δημοσιεύτηκε τίποτα ούτε στους New York Times ούτε πουθενά αλλού. Τελικά πέθανε το 1920. Η κληρονομιά όμως που μας άφησε συνεχίζει να υπάρχει και να μεταδίδεται ως «21 γραμμάρια» δηλαδή όσο ήταν και το βάρος που χάθηκε στο πρώτο τεστ που έκανε. Για την ακρίβεια ήταν 21,3 γραμμάρια.

Τα αποτελέσματα του MacDougall αλλά και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε είναι μάλλον ανακριβή αν εξετάσει κάποιος τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν όπως την μεθοδολογία, το μικρό δείγμα που χρησιμοποίησε, αλλά και την όλη διαδικασία της ζυγαριάς στην μέτρηση. Δεν το συζητάμε για το νούμερο των 21 γραμμαρίων στο οποίο κατέληξε. Οι θεωρίες του μπορούν μόνο να μας κεντρίσουν την περιέργεια και τίποτα παραπάνω.

Η ταινία «21 γραμμάρια» στηρίχθηκε στα λεγόμενα του γιατρού MacDougall.

Το πιο πιθανό είναι ότι θρησκευτικοί λόγοι (περί αθανασίας της ψυχής, μετάβασης στον άλλο κόσμο κτλ.) πρέπει να επηρέασαν τον γιατρό να προβεί σε τέτοιες θεωρίες και σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι τα αποτελέσματα εκείνων των πειραμάτων αντικατοπτρίζουν κυρίως το πνεύμα της εποχής για την ύπαρξη της ψυχής παρά ένα πραγματικό φαινόμενο.
Σημειωτέον ότι πειράματα άλλων είχαν οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα: πως δηλαδή τη στιγμή του θανάτου το βάρος του σώματος αυξάνεται. Η θεωρία αυτή λέγεται «dead weight» και υποστηρίζει πως το νεκρό σώμα ζυγίζει περισσότερο από ότι ζύγιζε πριν.

Συμπερασματικά λοιπόν, υπάρχουν και οι δύο περιπτώσεις: Είτε να παρατηρηθεί απώλεια βάρους, είτε προσθήκη βάρους.

ramnousia.com
pare-dose.net

Σαμ Τσέκουας: Ο πλανήτης πρέπει να γυρίσει αναγκαστικά στον Ελληνισμό

• Κάθε παιδί πρέπει να διδαχθεί την ελληνική γλώσσα
• Πρέπει όλοι να επιστρέψουμε αναγκαστικά στον Ελληνισμό
• Η Ελλάδα πρέπει να ξανακάνει πολιτιστική εκστρατεία, όμοια με αυτή 
• του Μεγάλου Αλεξάνδρου
• Ο Ελληνισμός σε κάνει άνθρωπο

Αν ρωτούσαμε πολλούς ποιος τα είπε αυτά, η πρώτη κουβέντα θα ήταν: ένας «εθνικιστής Ελληναράς».
Θα απογοητεύσουμε όμως τόσο ψευτοπροοδευτικούς όσο και εθνικιστές.
Αυτά τα δήλωσε ένας γλυκύτατος άνθρωπος με καθαρό βλέμμα που υποκλίνεται στην οικουμενικότητα του Ελληνισμού, δίνοντας γροθιά στο στομάχι σε εκείνους εντός και εκτός συνόρων που χτυπούν αλύπητα την γλώσσα και την ιστορία-ιδιοσυγκρασία του.
Δεν θα σας πούμε πολλά. Τα λέει όλα ο βραβευμένος από την Ελληνική κυβέρνηση ως Πρεσβευτής του Ελληνισμού, Δρ. Σαμ Τσέκουας, από την Νιγηρία , που ζει στις ΗΠΑ, εκδότης, συγγραφέας και ιδιοκτήτης του μοναδικού Ελληνικού βιβλιοπωλείου στην Νέα Υόρκη, σε συνέντευξή του στο Mega που θα βρείτε εδώ.

Νιώθει τυχερός που ήρθε σε επαφή με τον Ελληνισμό, αλλά ταρακουνάει εμάς τους Ελλαδίτες που «βαφτίζουμε» οπισθοδρομικά τα πανανθρώπινα ιδανικά μας. «Δεν επιτρέπεται να έχεις μια τέτοια ιστορία και να την αγνοείς», λέει και ξαναλέι. «Ο Έλληνας που παύει να διδάσκει Ελληνισμό, παύει να είναι Έλληνας», αναφέρει ο Σαμ Τσέκουας για να προσθέσει ότι ο Έλληνας αποτελεί διαχρονικά τον «υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του πλανήτη» και άρα όχι οι παγκοσμιοποιητές, που πλασάρουν μια ψευδεπίγραφη οικουμενικότητα.
Στεκόμενος με σεβασμό και αστείρευτη αγάπη απέναντι στους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό, αναφέρει πως πρέπει ωστόσο να συνεχίσουμε όλοι εμείς να τον τιμάμε έμπρακτα και όχι μόνο με τα λόγια.
Τέλος στέλνει μήνυμα στους νέους πως η λύση είναι εντός και όχι εκτός συνόρων και δηλώνει πως υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα παραγωγική, κάτι που πρέπει να γίνει γνωστό στις αγορές.
Ας ξυπνήσουμε παιδιά! Ο Ελληνισμός δεν έχει να κάνει με εθνικισμούς και διεθνισμούς. Είναι τρόπος και στάση ζωής! Η οικουμενικότητά του αποτελεί το αντίβαρο στον σκοταδισμό της παγκοσμιοποίησης. Για αυτό τον πολεμούν, γι” αυτό τρέμουν όσους, πέρα από ιδεολογίες και κόμματα, κρατούν την φλόγα του μέσα τους να σιγοκαίει, ώστε μετά να φουντώσει και να κάψει καθετί το απάνθρωπο.
Και αν αυτό το ξεχνάμε, τότε θα μας το θυμίζουν άνθρωποι σαν τον Σαμ, ο οποίος ταυτόχρονα έχει στραμμένο το βλέμμα του ψηλά στον Χριστό για να μας θυμίζει, πως τίποτα δεν έχει νόημα, αν η καρδιά παραμένει ψυχρή απέναντι στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη την ζεστασιά της.

ΠΥΓΜΗ.gr

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

DIE ZEIT: Το Βερολίνο θεωρεί το θέμα των αποζημιώσεων λήξαν 

 Η εφημερίδα Die Zeit, αναφέρει ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα είπε συγκεκριμένο αριθμό με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Δημήτρη Μάρδα να αναφέρει ότι το ποσό είναι 278,7 δισ ευρώ.

Το ποσό αυτό, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα, υπολογίστηκε από Επιτροπή της Βουλής.
Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι υπάρχει αναλυτική μελέτη για τις γερμανικές επανορθώσεις και ότι υπάρχουν άλλες εκτιμήσεις που ανεβάζουν το ποσό στα 269-332 δισ ευρω. Ωστόσο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θεωρεί το θέμα λήξαν.
Και σημειώνει ο αρθρογράφος: «Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει στο κοινοβούλιο τον Μάρτιο ότι με την σύσταση της επιτροπής θα τιμηθούν όλα τα θύματα του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελλάδα όμως δεν πρέπει να ξεχνά ότι και οι Γερμανοί υπέφεραν από τους Ναζί».

ΚΥΡΙΕ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΜΜΕΝΕ ΤΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΤΣΙ...ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΝΕ...

ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

 pygmi.gr

Η Πόλη – σύμβολο Ελληνισμού-Χριστιανισμού

«Πώς να δώσω την πόλη σε εσένα, αφού ούτε δική μου είναι, ούτε κάποιου άλλου από όσους κατοικούν εδώ. Γνώμη όλων μας είναι να πεθάνουμε οικειοθελώς και να μην “τσιγκουνευτούμε” την ζωή μας»
Αυτό ήταν το σθεναρό «όχι» του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του «μαρμαρωμένου Βασιλιά», Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου στον Σουλτάνο Μωάμεθ Β’, όταν του ζήτησε την εγκατάλειψη και παράδοση της πρωτεύουσας του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, της Κωνσταντινούπολης.
Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο βιβλίο του «Γεννήθηκα στο 1402», «Ο Κωνσταντίνος δεν μπορούσε να γίνει ο πρώτος αρχηγός ενός υπόδουλου Γένους. Αποστολή δική του ήταν να γίνει ο τελευταίος του ελεύθερου Γένους…»
Η επίθεση του φανατισμένου στο έπακρον εχθρού δεν ήταν αιφνίδια… Ολόκληρη η Πόλη επαγρυπνούσε. Υποδέχτηκε τους Τούρκους με γενναιότητα και πείσμα. Η αναλογία ήταν 1 Έλληνας προς 30-50 Τούρκους. Αυτό όμως δεν τους πτόησε!
Μαχόμενοι μέχρις εσχάτων και, εμποδίζοντας τον εχθρό να περάσει τα τείχη, κατάφεραν να κερδίσουν την πρώτη φάση του Αγώνα. Όλοι πίστεψαν -και όχι αδίκως- πως το θαύμα ήταν «προ των πυλών»! Μπορούσαν να νικήσουν τον οθωμανικό στρατό.. Φυσικά και μπορούσαν…
Η ψυχή τους δεν τους επέτρεπε να λυγίσουν…
Ένα αναπάντεχο συμβάν όμως ανέτρψε τον ρου των πραγμάτων. Ένα «ξεχασμένο» πορτάκι που είχε μείνει ανοιχτό. Η περίφημη Κερκόπορτα…  Ας σημειωθεί ότι πριν την μεγάλη επίθεση των Οθωμανών ο ίδιος ο Αυτοκράτορας είχε φροντίσει ώστε να είναι καλά σφραγισμένες όλες οι πόρτες που οδηγούσαν εντός των τειχών…  Και ποιος γνώριζε καλύτερα την Κωνσταντινούπολη από αυτόν;
Οι Τούρκοι άρχισαν να ορμούν στην πόλη από την Κερκόπορτα και να σφαγιάζουν τον πληθυσμό. Ο Κωνσταντίνος Παλιολόγος μόλις ειδοποιήθηκε το συμβάν έσπευσε να προλάβει. Χτυπήθηκε όμως ξαφνικά από τα νώτα..
Παρόλ’ αυτά αποδεκάτιζε μανιωδώς τον εχθρό και προσπαθούσε να ενώσει τους Έλληνες μέχρι που ξεψύχησε…
Η ομορφότερη πόλη που χτίστηκε ποτέ ανά τους αιώνες βρισκόταν πλέον στα χέρια του κατακτητή. Για τρία μερόνυχτα ο Μωάμεθ και ο στρατός  λεηλάτησαν, βεβήλωσαν την πόλη, έσφαξαν  μεγάλο μέρος του πληθυσμού, βίασαν, κατέστρεψαν τα πάντα…
Χαρακτηριστικό της βαρβαρότητάς τους ήταν η εισβολή τους στην Αγία Σοφία και η σφαγή των αμάχων που είχαν βρει εκεί άσυλο..
Μια παράδοση αναφέρει ότι την ώρα της εισβολής τελούνταν Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό. Τότε ο τοίχος πίσω από την Αγία Τράπεζα άνοιξε και εξαφανίστηκε ο ιερέας. Όταν η Πόλη επιστρέψει εκεί, όπου ανήκει, τότε ο ιερέας θα επανεμφανιστεί και θα ολοκληρώσει την Λειτουργία…
Οι Κύπριοι έχουν γράψει ένα μικρό ποίημα για την Πόλη, την δική μας Πόλη, το αιώνιο σύμβολο, όπου ο Ελληνισμός «έσμιξε» με τον Χριστιανισμό και δημιούργησε το εκρηκτικό μείγμα που παραμένει ανεξίτηλο ως σήμερα…

«Ήλιε μου ανάτειλε παντού σ’ ούλον τον κόσμο φέγγε
κι έκτεινε τας ακτίνας σου σ’ όλη την οικουμένην
κι εις την Κωνσταντινούπολιν, την πρώην φουμισμένην
και τώρα την Τουρκόπολιν, δεν πρέπει πιο να φέγγεις»

pygmi.gr

Για όσους σκόπευαν ή σκοπεύουν να αποδράσουν για λίγες μέρες...Δυστυχώς ο καιρός τα χαλάει...

Πτώση της θερμοκρασίας με καταιγίδες και χιόνια

Αν και βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από το Πάσχα, ο καιρός θυμίζει έντονα… Χριστούγεννα.  Βροχές, καταιγίδες ακόμα και χιόνια περιμένουμε για τη Μεγάλη Τρίτη, σύμφωνα με την πρόγνωση της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας. Άνεμοι από βόρειες διευθύνσεις 4 με 6 μποφόρ.

Αναλυτικά η πρόγνωση

Μακεδονία, Θράκη

Καιρός: νεφώσεις με τοπικές βροχές και πιθανόν σποραδικές καταιγίδες στα θαλάσσια – παράκτια. Χιόνια στα ορεινά και σε ημιορεινές περιοχές της δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας (υψόμετρο περίπου 600-700 μέτρα).
Άνεμοι: στα δυτικά βορειοδυτικοί 3 με 5 μποφόρ. Στα ανατολικά βόρειοι βορειοανατολικοί με την ίδια ένταση.
Θερμοκρασία: από 03 έως 11 βαθμούς Κελσίου. Στη δυτική Μακεδονία 3 με 4 βαθμούς χαμηλότερη.

Νησιά Ιονίου, Ήπειρος, δυτική Στερεά, δυτική Πελοπόννησος

Καιρός: νεφώσεις με τοπικές βροχές και σποραδικές καταιγίδες τις πρωινές ώρες. Χιόνια στα ορεινά-ημιορεινά της Ηπείρου (υψόμετρο περίπου 600-700 μέτρα), καθώς και στα ορεινά της δυτικής Στερεάς.
Άνεμοι: βορειοδυτικοί 4 με 6 μποφόρ.
Θερμοκρασία: από 09 έως 15 βαθμούς Κελσίου. Στην Ήπειρο κατά τόπους 4 με 5 βαθμούς χαμηλότερη.

Θεσσαλία, ανατολική Στερεά, Εύβοια, ανατολική Πελοπόννησος

Καιρός: νεφώσεις με τοπικές βροχές κυρίως στα βόρεια όπου είναι πιθανό να εκδηλωθούν σποραδικές καταιγίδες. Χιόνια στα ορεινά της Θεσσαλίας και της Στερεάς.
Άνεμοι: βόρειοι βορειοδυτικοί 4 με 5 και πρόσκαιρα στα ανατολικά και νότια έως 6 μποφόρ.
Θερμοκρασία: από 07 έως 16 βαθμούς Κελσίου και στα βόρεια 2 με 4 βαθμούς χαμηλότερη.

Κυκλάδες, Κρήτη

Καιρός: λίγες νεφώσεις παροδικά αυξημένες με τοπικές βροχές από τις βράδυνες ώρες.
Άνεμοι: δυτικοί βορειοδυτικοί 5 με 7 μποφόρ.
Θερμοκρασία: από 10 έως 17 βαθμούς Κελσίου.

Νησιά ανατολικού Αιγαίου, Δωδεκάνησα

Καιρός: νεφώσεις με βροχές και καταιγίδες οι οποίες τις πρώτες πρωινές ώρες τοπικά θα είναι ισχυρές με βαθμιαία εξασθένηση.
Άνεμοι: από βόρειες διευθύνσεις 4 με 6 μποφόρ.
Θερμοκρασία: από 15 έως 18 βαθμούς Κελσίου. Στα βόρεια 2 με 4 βαθμούς χαμηλότερη.

Αττική

Καιρός: λίγες νεφώσεις που γρήγορα θα αυξηθούν και θα εκδηλωθούν τοπικές βροχές και πιθανόν σποραδικές καταιγίδες κυρίως στα βόρεια.
Άνεμοι: δυτικοί βορειοδυτικοί 3 με 5 μποφόρ και από το βράδυ βόρειοι με την ίδια ένταση.
Θερμοκρασία: από 10 έως 16 βαθμούς Κελσίου.

Θεσσαλονίκη

Καιρός: νεφώσεις με τοπικές βροχές, χιόνια στα ορεινά και πιθανόν σποραδικές καταιγίδες.
Άνεμοι: βορειοδυτικοί 4 με 5 μποφόρ.
Θερμοκρασία: από 06 έως 10 βαθμούς Κελσίου.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον καιρό επισκεφτείτε τo meteo.gr.

tribune.gr

278,7 δισ. ευρώ το ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα

Στα 287,7 δισ. ευρώ προσδιόρισε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας, το ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα, κατά την σημερινή συζήτηση για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, με αφορμή την συγκρότηση της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Δημοσίου Χρέους («Επιτροπή Αλήθειας»), που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής.

Συγκεκριμένα, ο κ. Μάρδας, ανέφερε στο πλαίσιο της συζήτησης, πως σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς, το χρέος της Γερμανίας το οποίο συνδέεται με τις κατοχικές αποζημιώσεις ανέρχεται στα 278,7 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 10,3 δισεκατομμύρια είναι το λεγόμενο «αναγκαστικό δάνειο» – και όλα τα υπόλοιπα ποσά έχουν σχέση με αποζημιώσεις που αφορούν ιδιώτες ή υποδομές. «Στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων του 1946 το ποσό αυτό είχε οριστεί στα 341,2 δισεκατομμύρια δολάρια εκείνη την εποχή», ανέφερε ο Δημήτρης Μάρδας.

tribune.gr

Ανοίγεις την τηλεόραση να δεις ειδήσεις και νιώθεις ότι βλέπεις παντού ειδήσεις από Deutsche Welle...

Τις τελευταίες ημέρες τα κανάλια μας συμπεριφέρονται ωσάν οι μέρες αυτές να είναι οι έσχατες. Κάθε βράδυ εκτοξεύονται από τα δελτία ειδήσεων ριπές μεταφυσικού τρόμου, κλείστε, πατριώτες, τα πορτοπαράθυρα να μην εισβάλει ο Αρμαγεδδών....
«Η Ελλάς κινδυνεύει από τη χρεωκοπία, η Ελλάς κινδυνεύει από τους καταληψίες, η Ελλάς κινδυνεύει από τους λαθρομετανάστες, η Ελλάς κινδυνεύει από τη Ζωή!». Όχι από την αφηρημένη, αλλά από τη συγκεριμένη, την Κωνσταντοπούλου.

Δεν μπορεί, κάτι πολύ σημαντικό θα συνέβη τις τελευταίες ημέρες για να σχισθεί, έτσι ξαφνικά, το καταπέτασμα του ναού. Δεν συνέβη ένα, συνέβησαν τέσσερα σημαντικά μαζεμένα. Πρώτο σημαντικό: Στη λίστα που έστειλε ο Βαρουφάκης στους δανειστές προβλέπονται έσοδα 350 εκατ. ευρώ από την αδειοδότηση των καναλιών και των ραδιοφώνων. Δεύτερο σημαντικό: Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς ζητάει από τα κανάλια να πληρώσουν τα χρέη προς το Δημόσιο που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σαράντα εκατομμύρια ευρώ ακατέβατα.

Τρίτο σημαντικό: Το υπουργείο Οικονομικών ζητά να ελεγχθούν όλες οι συμβάσεις με τις οποίες πήραν δάνεια οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις ΜΜΕ. Δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν με όρους συζητήσιμους, για να μην πω τίποτα βαρύτερο. Τέταρτο σημαντικό: Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και τούτο είναι κάρφος εις τους οφθαλμούς των καναλαρχών. Μια χαρά είχαν βολευτεί αρχικώς με το μαύρο και εν συνεχεία με την τραγελαφική ΝΕΡΙΤ, άντε τώρα να τα βγάλουν πέρα με μια ανταγωνιστική δημόσια τηλεόραση που θα διεκδικεί τηλεθεατές και διαφημίσεις.

Πάνε να μας κλείσουν, θα χάσουν τη δουλειά τους εκατοντάδες εργαζόμενοι, φωνασκούν οι καναλάρχες. Φωνασκούν αυτοί που έχουν διώξει ήδη εκατοντάδες εργαζόμενους, χωρίς να τους εξαναγκάσει κανένας, αυτοί που έβαζαν ενέχυρο τις απολύσεις για να πάρουν θαλασσοδάνεια από τις συστημικές τράπεζες. Χολοσκάνε για την εργασία αυτοί που πίεζαν για απολύσεις στο Δημόσιο, που επέβαλαν με την προπαγάνδα τους τα Μνημόνια της ανεργίας και της φτώχειας.

Δεν είναι μόνο οι απολύσεις, είναι και ο αφελληνισμός. Αν δημοπρατηθούν οι άδειες, δεν θα έχουν λεφτά να τις αγοράσουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες, οπότε θα περάσουν στα χέρια των ξένων. Ο κίνδυνος είναι μέγας, είναι εθνικός, μπορεί να πάρουν τα κανάλια μας οι Τούρκοι και να τα γεμίσουν με τούρκικα σίριαλ. Βόηθα, Παναγιά μου, να μην αφελληνιστούν τα κανάλια κι ας συνέβαλαν τα μέγιστα στον αφελληνισμό των δημόσιων επιχειρήσεων, στον αφελληνισμό, εν τέλει, των 180.000 νέων ανθρώπων που έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά.

Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Όταν έρθει η ώρα της κρίσεως, οι καναλάρχες -ο ανθός του ελληνικού καπιταλισμού, βιομήχανοι, εφοπλιστές, πετρελαιάδες, εργολάβοι- θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κρατήσουν τα μετερίζια τους, τις πλουμιστές αγελάδες που τροφοδοτούν τις υπόλοιπες επιχειρήσεις τους. Αρκεί και οι άλλοι, οι κυβερνώντες, να το πάνε το πράγμα μέχρι το τέλος. Το «ούτε βήμα πίσω» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

kafeneio-gr.blogspot.gr