Δεν Συμφωνείς με Επίγνωση και δεν διαθέτεις την απαιτούμενη ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να το κάνεις αυτό,
Αν πάψεις να Συμφωνείς, τότε ο κόσμος σταματά να υπάρχει.
Don Juan Matus
Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστος εις ίδιον αποστρέφεσθαι
(Για τους ξύπνιους υπάρχει ένας και ο ίδιος κόσμος,
ενώ οι κοιμισμένοι στρέφονται ο καθένας σε ένα δικό του, υποκειμενικό κόσμο).
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
Αποδέχεσαι και συμφωνείς, για την εικόνα του κόσμου που σου παρουσιάζουν. Πως πρέπει να δουλεύεις για να ζήσεις και μάλιστα Συμφώνησες πως πρέπει να σου αρέσει που δουλεύεις για να ζήσεις. Συμφώνησες πως πρέπει να κάνεις οικογένεια και να φροντίζεις την οικογένεια σου, μα όχι απαραίτητα και την οικογένεια των άλλων ανθρώπων. Συμφώνησες να κάνεις παιδιά, γιατί χρειάζεσαι τα παιδιά, να κάνεις πολλούς φίλους, πιστούς πελάτες, φανατικούς εχθρούς κλπ κλπ και όλα αυτά Συμφώνησες πως είναι αληθινά και μάλιστα πως είναι δικές σου σκέψεις ή ανακαλύψεις …κι αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που υπάρχουν. Επειδή Συμφώνησες πως υπάρχουν.
Πότε Συμφωνείς; Πότε ήδη συμφώνησες; Κάθε φορά που ψηφίζεις συμφωνείς με όλα όσα κάνουν οι πολιτικοί οποιουδήποτε κόμματος, γιατί ψηλά στην πυραμίδα είναι όλα ένα, από το άκρα αριστερό μέχρι το άκρα δεξιό. Το να τους βλέπεις να διαφωνούν τάχα μου, είναι επειδή απευθύνονται στην βάση της πυραμίδας, δηλαδή σ’ εσένα, στο πόπολο.
Συμφωνείς κάθε φορά που γιορτάζεις ότι γιορτάζει η μάζα, Χριστούγεννα, Καρναβάλι, Βαλεντίνο, Πάσχα, και κάνεις ό,τι κάνει η μάζα, μην τα αναλύω εδώ, παρατήρησε τον εαυτό σου ή τους ανθρώπους γύρω σου. Κάθε φορά που αποδέχεσαι κάθε σύστημα τραπεζικό, πολιτικό, θρησκευτικό, αθλητικό, ιατρικό, κάθε δηλ. –ισμό δηλαδή δίνεις την Συμφωνία σου για να εξακολουθήσει αυτό το σύστημα να υπάρχει και να αναπαράγεται.
Οι Σκέψεις-Λέξεις-Αισθήσεις δεν είναι χωρισμένες από αυτό που υπάρχει «εκεί έξω» Συμμετέχουμε αδιάκοπα Συμφωνώντας γι αυτό, σε μια περίπλοκη, υλική ή ψυχολογική διαδικασία, που ουσιαστικά παράγει όλα τα πράγματα του κόσμου, όπως τα ζούμε, είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Στη σύγχρονη Κβαντική η έννοια της ύλης έχει αντικατασταθεί πια από την έννοια του πεδίου, συμφωνήσαμε σε αυτό. Είμαστε υποχρεωμένοι αφού συμφωνήσαμε, να δούμε την ύλη σα μια σύνθεση των περιοχών του χώρου, όπου το πεδίο εμφανίζει μια ιδιαίτερη ενεργειακή ένταση. Σε αυτό το είδος της φυσικής δεν υπάρχει θέση για το πεδίο και την ύλη. Η μόνη πραγματικότητα είναι το πεδίο.
Το πεδίο αυτό είναι ένα συνεχές μέσο που υπάρχει παντού μέσα στο χώρο στο οποίο τα σωματίδια (η ύλη) θεωρούνται σαν τοπικές συμπυκνώσεις του, συσσωρεύσεις ενέργειας που έρχονται και παρέρχονται, χάνοντας από ένα σημείο και μετά το προσωπικό χαρακτήρα τους και διαλυόμενα μέσα στο πανταχού παρόν πεδίο.
Την ίδια όμως ακριβώς θεώρηση του κόσμου μας μεταφέρει η φιλοσοφία με την ιδέα του Τσι και του Μεγάλου Κενού. Το Μεγάλο Κενό αποτελείται από Τσι, (Ενέργεια) που συμπυκνούμενο δημιουργεί τα διάφορα αντικείμενα, τα οποία μετά δρουν και αντιδρούν συνεχώς με όλα τα υπόλοιπα πράγματα του κόσμου, δημιουργώντας την ύλη όπως έχουμε συμφωνήσει να την αντιλαμβανόμαστε.
Κάποια στιγμή όμως όλα τα πράγματα είναι υποχρεωμένα να ξαναδιαλυθούν μέσα στο μεγάλο κενό. Το ίδιο αναφέρουν και οι Βούδες με την έννοια της Σουνιάτα (Κενότητας), που
δημιουργεί όλα τα πράγματα και στην οποία όλα τα πράγματα τελικά επαναπορροφώνται, αναφέρει η Σούτρα της Υπερβατικής Σοφίας:
Η Μορφή Είναι Το Κενό Και Το Κενό Είναι Η Μορφή.
Το Κενό Δε Διαφέρει Από Τη Μορφή Και Η Μορφή Δε Διαφέρει Από Το Κενό.
Ό,Τι Είναι Το Κενό, Είναι Και Η Μορφή, Ό,Τι Είναι Η Μορφή Είναι Και Το Κενό.
Η σύγχρονη φυσική ειδικά η Κβαντική θεώρηση έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί καθαρά φιλοσοφικούς όρους για την περιγραφή της πραγματικότητας, του κόσμου που μας περιβάλει και μέσα του ζούμε. Άλλωστε από την απαρχή του ανθρώπου ο Φιλόσοφος έχει ήδη αναφέρει όλα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ελεύθερος από τα δεσμά της φυλακής των δημιουργιών, άσχετα αν έχει Συμφωνήσει να παραμείνει φυλακισμένος από καθαρή τεμπελιά και βόλεμα.
Οι λέξεις, οι φράσεις, οι μέθοδοι και οι θεωρίες αποτελούν τελικά ασώματα γονίδια, ένα είδος αφηρημένου DNA. Είναι δηλαδή ολοζώντανα πράγματα που μεταβιβάζονται από εγκέφαλό σε εγκέφαλο, από κύτταρο σε κύτταρο και αυτό-αναπαράγονται με τη μίμηση και την Συμφωνία σε ό,τι αυτά τα memes περιέχουν.
Η μεταβίβαση των meme (μιμιδίων) μπορεί να πραγματοποιείται είτε ως ασυνείδητη ή συνειδητή αντιγραφή αντιλήψεων, συμπεριφορών και τεχνουργημάτων εκ μέρους του μιμητή, είτε ως διδασκαλία, έκθεση ή άλλη μορφή διάχυσής τους εκ μέρους του μιμούμενου. Στην τελευταία αυτή περίπτωση τα meme (μιμίδια) χαρακτηρίζονται «ενεργά». Όπως ακριβώς και στην θεωρία περί εγωϊστικών γονιδίων, που γίνονται αντιληπτά ως βιολογικές οντότητες των οποίων η τάση διευρυμένης αναπαραγωγής υπαγορεύει πρωτίστως εγωϊστικές και δευτερευόντως αλτρουϊστικά εγωιστικές συμπεριφορές, έτσι και τα meme κατανοούνται ως ελάχιστες πολιτισμικές οντότητες που τείνουν να αναπαραχθούν και να διαχυθούν.
Η ικανότητά τους να το επιτύχουν εξαρτάται από τρία ποιοτικά χαρακτηριστικά: την πιστότητα, ήτοι την ικανότητά τους να παράγουν ή να επιβάλουν την ακριβή αναπαραγωγή των διακριτικών τους γνωρισμάτων, την γονιμότητα, ήτοι την δυνατότητά τους να μεγιστοποιούν των αριθμό των αντιγράφων τους σε δεδομένο χρόνο και την μακροζωία, ήτοι την διάρκεια διατήρησης της κλωνοποιητικής ισχύος δεδομένου meme. Είναι ενδιαφέρον να τα δούμε αναλυτικά και μην ξεχνάς ούτε στιγμή πως το καλύτερο αντίδοτο των meme είναι η ΔΙΑΚΡΙΣΗ και μόνον.
Από την θεώρηση αυτή οι Ιδέες και οι Λέξεις που αυτές εκφράζονται μα και τα Συν-Αισθήματα που τα ακολουθούν έχουν μια δική τους οντότητα. Με την επανάληψη γίνονται αντιληπτές σαν υλική πραγματικότητα, σαν ουσιαστικές δομές και διαδικασίες στ’ ανθρώπινα νευρικά συστήματα. Η θεώρηση του Σελτρέικ που είναι ο δημιουργός της θεωρίας των μορφογενετικών πεδίων, αναφέρει πως κάθε φορά που σχηματίζονται κερδίζουν σε δύναμη και ορμή, ενισχύονται τα μορφογενετικά τους πεδία και γίνονται από μόνα τους μια εξελικτική δύναμη…
Όλοι μας διαθέτουμε ένα ενσωματωμένο πρότυπο του κόσμου, αποτέλεσμα των εμπειριών μας, μέσω των συμφωνιών και των επαναλαμβανόμενων ενσαρκώσεων μας. Ο εγκέφαλός βρίσκεται κάτω από την απόλυτη κυριαρχία αυτού του προτύπου και κάθε τι που αντιλαμβάνεται σπεύδει να το κρίνει, να το συγκρίνει και να το εντάξει σύμφωνα με το πρότυπο που έχει συνηθίσει, σε συγκεκριμένο “κουτάκι”
Αν λοιπόν κάποιο φαινόμενο, συμβάν, αντικείμενο, ή γεγονός, δεν ταιριάζει με το διανοητικό πρότυπο που έχει συνηθίσει ο εγκέφαλος, αυτός αμέσως το αποδοκιμάζει, το απορρίπτει και το ξεχνά. Σε αυτό το σημείο ας αναφέρω, ότι όποιος δεν έχει ενδιαφέρον, ή δεν θα διαβάσει τα άρθρα του terrapapers ή αν κατά λάθος τα διαβάσει, δε θα διαβάσει τα «επικίνδυνα» σημεία, που ή δεν μπορεί να τα καταλάβει, ή προκαλούν τη λογική και τις εμφυτεύσεις του. Αλλά ακόμα κι όταν τα διαβάσει σύμφωνα με τον Δον Χουάν:
«Δεν Υπάρχει Τελικό Σταυροδρόμι, Ή Τελικό Βήμα Πουθενά. Κι Επειδή Δεν Υπάρχει Τελικό Βήμα Πουθενά, Δε Θα Έπρεπε Να Υπάρχει Καμιά Μυστικότητα Για Οποιοδήποτε Μέρος Της Τύχης Μας Σαν Φωτεινά Όντα. Η Προσωπική Δύναμη Αποφασίζει Για Το Ποιος Μπορεί, Ή Ποιος Δεν Μπορεί Να Επωφεληθεί Από Μια Αποκάλυψη. Οι Εμπειρίες Μου Με Τους Συντρόφους Μου Μού Έχουν Δείξει Ότι Λίγοι, Πάρα Πολύ Λίγοι Απ’ Αυτούς Είναι Πρόθυμοι Να Ακούσουν Και Από Τους Λίγους Που Ακούνε, Ακόμα Λιγότεροι Είναι Πρόθυμοι Να Δράσουν Σύμφωνα Με Αυτά Που Ακούνε. Και Από Αυτούς Που Είναι Πρόθυμοι Να Δράσουν, Ακόμα Λιγότεροι Έχουν Την Προσωπική Δύναμη (ΕΝΕΡΓΕΙΑ) Που Χρειάζεται Για Να Επωφεληθούν Από Τις Δράσεις Τους.»
Οι ασταθείς έτσι, μη συγκροτημένοι, ή ανισόρροποι, που δεν έχουν την απαραίτητη Ενέργεια, νηφαλιότητα, θέληση, επιμονή και υπομονή που απαιτείται για να οδηγηθούν σε οποιοδήποτε χρήσιμο για την ελευθερία αποτέλεσμα, θα εγκαταλείψουν γρήγορα το παιχνίδι ειδικά όταν δεν παίζεται με τους κανόνες που ήδη γνωρίζουν. Η μη δομημένη προσωπικότητά τους, είναι και η βασική προστασία τους, γιατί αν μπουν σε ένα παιχνίδι που δεν γνωρίζουν τους κανόνες του, τους σκοπούς, τα εμπόδια και τις ελευθερίες, που αυτό περιέχει, κινδυνεύουν στην καλύτερη περίπτωση να χάσουν και στην χειρότερη ..ας μην αναφερθώ καλύτερα. Άρα καλύτερα να μην συνεχίσουν σε ένα παιχνίδι που δεν γνωρίζουν.
Η λογική είναι το Πέπλο της Ίσιδας! Σκεπάζει, καλύπτει και αποκρύβει την πραγματικότητα, υποδυόμενη συνήθως το ρόλο της. Αρκεί να κινούμαστε στο πεδίο της λογικής και όχι στα περίχωρα της, όπως κάνει ή ανθρωπότητα σήμερα.
Ο Ηράκλειτος αναφέρει ότι όλα τα πράγματα και είναι και δεν είναι, φτάνουμε επομένως στο Λογικό συμπέρασμα ότι όλες οι προτάσεις είναι αληθινές και δεν είναι αληθινές ταυτόχρονα. Η Συμφωνία μας στην μια ή στην άλλη θεώρηση την κάνει αληθινή ή μη αληθινή.
ΠΗΓΗ:www.terrapapers.com
.jpg)
