Προπαγάνδα για την Προπαγάνδα

Ο σκοπός της προπαγάνδας είναι να κάνει 

ορισμένους ανθρώπους να ξεχάσουν 

ότι κάποιοι άλλοι ορισμένοι άνθρωποι, είναι άνθρωποι".

Α. Χάξλεϋ
 

Η Προπαγάνδα (2012, Βόρεια Κορέα) είναι ένα ντοκιμαντέρ που με τον τίτλο του εξηγεί εκ των προτέρων αυτό που θα ακολουθήσει: μια προπαγάνδα των Βορειοκορεατών ενάντια στην Αμερική.

Η ιστορία πίσω από το ντοκιμαντέρ

Η ταινία πρωτοεμφανίστηκε στο Youtube με υπογράφουσα κάποια Sabina και την εξής περιγραφή:

"Σε ένα ταξίδι μου στη Σεούλ με πλησίασαν κάποιοι που ισχυρίστηκαν ότι ήταν αποστάτες από τη Β. Κορέα και μου εμπιστεύτηκαν ένα DVD, το οποίο μου ζήτησαν και να μεταφράσω. Επίσης μου ζήτησαν να το αναρτήσω στο ίντερνετ ούτως ώστε να μπορέσει να φτάσει σε μεγαλύτερο ακροατήριο. Τέλος συμφωνήσαμε ότι όλα θα γίνουν ανώνυμα για να προστατευτούν οι δικές τους αλλά και η δική μου ταυτότητα. 

Αφού άρχισα να μεταφράζω το βίντεο κατάλαβα ότι δεν ήταν προορισμένο για εσωτερική κατανάλωση στην Β. Κορέα. Επιπλέον ότι αυτοί που με προσέγγισαν πιθανότατα δεν ήταν αποστάτες αλλά εργάζονταν για την κυβέρνηση της Β. Κορέας και ο λόγος που απευθύνθηκαν σε εμένα ήταν η φήμη που είχα ως μεταφράστρια. Παρ’ όλα αυτά εξαιτίας του εκπληκτικού περιεχομένου του βίντεο συνέχισα τη μετάφραση. Δεν πιστεύω ότι «συνεργάζομαι» στην προφανή επιδίωξή τους να διαδώσουν την ιδεολογία τους, επειδή τα θέματα που θίγει είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και θεωρώ ότι πρέπει να μοιραστούν και να συζητηθούν και από άλλους ανθρώπους".

Το ντοκιμαντέρ που παρουσιάζεται από έναν ανώνυμο Βορειοκορεάτη Καθηγητή ψυχολογίας, είναι καθαρά μια αντι-Δυτική προπαγάνδα που επιτίθεται στην ηθική εξασθένιση, την πολιτική χειραγώγηση και τον υπερ-καταναλωτισμό που χαρακτηρίζουν τον Δυτικό κόσμο. Με κεφάλαια, όπως "Ξαναγράφοντας την Ιστορία", "Διαφημίζοντας" και η "Λατρεία των Διάσημων" ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά από τις πιο ντροπιαστικές δυτικές υπερβολές: την παγκοσμιοποίηση και τον "ψυχολογικό πόλεμο" στα χέρια των πολυεθνικών, καταναλωτές με εμμονές στην αγορά "αγαθών" και την αποτυχία της δημοκρατίας. Μετά έρχεται η κουλούρα της "υφαρπαγής" του 1% του πληθυσμού σε βάρος του υπόλοιπου 99%, η ηθική κατάπτωση της Πάρις Χίλτον, ανήθικες εκπομπές στην τηλεόραση, βίαιες ταινίες και παιχνίδια. Προς το τέλος του ντοκιμαντέρ ο ρόλος της Β. Κορέας γίνεται ξεκάθαρος: η χώρα προσφέρεται ως αρχηγείο κατά της καταναλωτικής σκλαβιάς και της απληστίας παγκοσμίως.

Η αληθινή ιστορία πίσω από το "ντοκιμαντέρ"

Η Προπαγάνδα (2012, Ν. Ζηλανδία) είναι μια προσπάθεια 9 χρόνων από τον σκηνοθέτη Slavko Martinov και την ομάδα του. Χωρίς χρηματοδότηση, με κατηγορίες συνεργασίας με τους Βορειοκορεάτες, έρευνες υπηρεσιών της ΝΑS (η CIA της Ν. Κορέας), συνεντεύξεις από αντι-τρομοκρατικές μονάδες και αντίποινα από την καθολική εκκλησία.

Ο σκηνοθέτης θέλησε να κάνει μια σπουδή στην προπαγάνδα και μαζί ένα κοινωνιολογικό πείραμα. Η σπουδή στην προπαγάνδα θεώρησε ότι θα ήταν μια άγονη παράθεση όρων και στοιχείων που θα απέτρεπαν και θα κούραζαν τον θεατή με την παράθεσή τους. Έτσι επέλεξε την αποδόμηση της προπαγάνδας φτιάχνοντας μια προπαγάνδα! Προπαγάνδα εις το τετράγωνο δηλαδή. Και ποια χώρα θα επέλεγε αν όχι αυτή για την οποία έχουμε τα λιγότερα στοιχεία και η οποία δέχεται το μεγαλύτερο ποσοστό προπαγάνδας παγκοσμίως χωρίς να έχει την ευκαιρία ποτέ να απαντήσει;

Έτσι κάπως σκέφτηκε ότι η ταινία του μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στην προπαγάνδα εναντίον της Β. Κορέας αλλά και της προπαγάνδας γενικώς. Δημιούργησε μια προπαγάνδα με τα μάτια ενός εξωτερικού παρατηρητή για την ίδια την κουλτούρα την οποία αυτός ο ίδιος βίωνε από μέσα. Και ήταν τόσο καλή που πείθει πολύ εύκολα ότι προέρχεται από τη Β. Κορέα. Είναι τόσο καλοφτιαγμένη προπαγάνδα που σε αναγκάζει (σαν δυτικό) να δεις μέσα από τα μάτια κάποιου τρίτου (υποκειμενικού παρατηρητή) και να αναρωτηθείς για τις πεποιθήσεις σου πάνω στη δομή της κοινωνίας μας από πάνω προς τα κάτω (και όχι από κάτω προς τα πάνω στο οποίο είμαστε προγραμματισμένοι να κάνουμε).

Δεν χρειάζεται να είσαι διανοούμενος για να παρακολουθήσεις την ταινία. Ό,τι και αν υποστηρίζει (αληθινό ή όχι) η αξία της έγκειται στο γεγονός ότι θα σε κάνει να αναρωτηθείς και να συζητήσεις. Για όλα αυτά τα παραπάνω είναι ένας αξιοθαύμαστος παρατηρητής και δημιουργός.

Παράλληλα όμως, το σχέδιο του μαζί με την όλη παρουσίαση τον οδήγησαν (ίσως και εν αγνοία του) να διεξάγει ένα μεγάλου μεγέθους κοινωνιολογικό πείραμα με άγνωστες συνέπειες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η πανέξυπνη και πρωτότυπη ιδέα του να το πλασάρει σαν αληθινή προπαγάνδα γίνεται πιστευτή ακόμα και σήμερα που είναι γνωστό ότι δεν είναι!

Ο σχολιασμός στα βίντεο που ακόμα υπάρχουν στο ίντερνετ αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Έγινε προηγουμένως νύξη στις οχλήσεις που δέχτηκαν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της ταινίας. Οι οχλήσεις όμως που ακόμα και σήμερα δέχονται αυτός και τα μέλη του συνεργείου του είναι απίστευτες: κατηγορίες κατασκοπίας, απειλές, απαγόρευση συμμετοχής στη κοινωνία της καθολικής εκκλησίας, η κορεάτικη κοινωνία της Ν. Ζηλανδίας έχει θέσει μέλη του συνεργείου του εκτός , φίλοι δε τους μιλάνε ενώ ακόμα και τα παιδιά του «καθηγητή» δεν γίνονται δεκτά σε Κορεάτικα σχολεία. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης ενώ δεν μετανιώνει για τίποτα, λέει ότι πιθανότατα απέτυχε στο να σταματήσει το «κυνήγι των μαγισσών» που πάντα υπάρχει, ενώ θεωρεί και πιθανό το γεγονός ότι χειροτέρεψε τα πράγματα προσπαθώντας να ταρακουνήσει τις πεποιθήσεις των ανθρώπων οι οποίες διαμορφώθηκαν μέσω της προπαγάνδας.

Η ιστορία της ταινίας στα φεστιβάλ

Η ταινία μετά την ελεύθερη διανομή της μέσω ίντερνετ πήρε την πρώτη ευκαιρία της για ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στην IDFA (Άμστερνταμ, Νοέμβριος 2012). Οι Ολλανδοί διοργανωτές επικοινώνησαν με την "μυστηριώδη" Σαμπίνα για μια προβολή της. Αυτή δέχτηκε και το όλο εγχείρημα αποκαλύφτηκε λίγες μέρες πριν την πρώτη προβολή της στις αίθουσες των κινηματογράφων. Έκτοτε παρουσιάστηκε πρώτα στην Ιταλία και μετά στην Αμερική αποσπώντας πολλά βραβεία. Σήμερα συνεχίζεται ακόμα να επιλέγεται σε πολλά φεστιβάλ στον κόσμο ενώ έχει γίνει και ειδική έκδοση, από και για την Β. Κορέα, στην οποία έχουν αφαιρεθεί όλες οι αναφορές ότι η ταινία είναι Βορειοκορεάτικης παραγωγής. 

Η αξία της ταινίας 

Σε ένα κόσμο που πιστεύει ότι μόνο οι άνθρωποι που ζούνε στη Β. Κορέα έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου; 

Ανυπολόγιστη… 

Σε ένα κόσμο όπου κυριαρχεί το ψέμα και η υποκρισία; 

Ανεκτίμητη… 

Το μήνυμα του ίδιου του σκηνοθέτη; 

Συνταρακτικό και συνάμα απλό: Το αντίδοτο στην προπαγάνδα είναι "να αμφισβητείς τα πάντα. Ό,τι διαβάζεις, βλέπεις ή ακούς. Είναι ένα απλό πράγμα και όλοι έχουν την ικανότητα να το κάνουν".

Ολόκληρη η ταινία με αγγλικούς υπότιτλους εδώ 

stontoixo.com

Mind Control και μυστικές υπηρεσίες

Μια κρυφή επιθυμία της πλειοψηφίας των ανθρώπων σε αυτό το πλανήτη είναι τα πάντα γύρω τους να κατευθύνονται σύμφωνα με τη σκέψη τους. Ποιος δεν θα επιθυμούσε αυτό το ιδιαίτερο χάρισμα, να μπορεί να προγραμματίζει τους ανθρώπους γύρω του και επομένως τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή του. Κάτι τέτοιο σαφώς και είναι ανέφικτό όμως αυτό δεν σημαίνει πως ο έλεγχος της ανθρώπινης βούλησης είναι ένα απροσπέλαστο εμπόδιο.

Ο όρος mind control πρωτοεμφανίστηκε τη δεκαετία του 50 όπου το ψυχροπολεμικό κλίμα βρισκόταν στο απόγειο του. Τη δεκαετία του 70 διαδόθηκε ευρύτερα με τη δημοσιοποίηση των εγγράφων του κρυφού μέχρι τότε προγράμματος της CIA «MK – ULTRA», για να φτάσουμε βεβαίως στην εποχή μας όπου συνιστά το κλειδί-πασπαρτού στην εργαλειοθήκη του καλού συνωμοσιολόγου. Απόδειξη τα δεκάδες βιντεάκια που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα στο youtube σαν μανιτάρια με κεντρικό θέμα τη χειραγώγηση των χολιγουντιανών σταρ από χειριστές μυστικών υπηρεσιών ή των αγαπημένων μας πολυάσχολων και πανταχού παρών Illuminati. Βέβαια αυτή η λαίλαπα υπερπληφορόρησης δυσχεραίνει την αναγνώριση του πραγματικού απο του φανταστικού, της τεκμηριωμένης είδησης από τη μυθοπλασία κάνοντας τη προσπάθεια του επίδοξου ερευνητή πολύ πιο απαιτητική
Ως mind control ορίζεται κάθε διαδικασία η οποία αποσκοπεί στη μείωση της αυτονομίας του υποκειμένου, στην ανικανότητα να σκεφτεί ανεξάρτητα και στη διάλυση των προηγούμενων πεποιθήσεων και συμπεριφορών με σκοπό τη δημιουργία νέων. Αρκετοί φιλόσοφοι έχουν στοχαστεί στη θεώρηση ότι η κάθε κοινωνία αποτελεί μία τεράστια μηχανή πλύσης εγκεφάλου. Το κάθε νέο μέλος της κοινωνίας όντας ένα άγραφο χαρτί (που φέρει βεβαίως γονιδιακές προδιαθέσεις) προγραμματίζεται να τηρεί και να υπακούει τις κοινωνικές νόρμες, τους ηθικούς κανόνες, την αποδεκτή σεξουαλική συμπεριφορά και το επικρατέστερο θρησκευτικό δόγμα.
Όταν ο Ρώσσος μαθηματικός Ουσπένσκυ άρχισε να μελετά τα κείμενα του μεγάλου εσωτεριστή Γεώργιου Γκουρτζίεφ αντιμετώπισε αρκετή δυσκολία στη κατανόηση της πεποίθησης του δασκάλου του, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι προγραμματισμένες μηχανές, τελείως ασυνείδητες για τη φύση του κόσμου που τους περιβάλλει. Σε μία εποχή όπου το πέπλο της καταστροφής του Α παγκόσμιου πολέμου είχε
αρχίσει να τυλίγει το πλανήτη ο Ουσπένσκυ είδε ένα φορτηγό γεμάτο με ψεύτικα ανθρώπινα πόδια. Αυτά τα ψεύτικα πόδια είχαν ως προορισμό τα νοσοκομεία της εμπροσθοφυλακής για στρατιώτες που τα πόδια τους δεν είχαν εκτιναχθεί ακόμα αλλά κάτι τέτοιο θα τους συνέβαινε στο μέλλον. Η πρόβλεψη ότι τα πόδια των φαντάρων θα ανατιναζόταν ήταν τόσο δεδομένη ώστε να σταλεί μία καινούρια παρτίδα με ψεύτικα πόδια. Η υπόθεση βασιζόταν στη μαθηματική βεβαιότητα ότι εκατομμύρια νέοι άνδρες θα προχωρούσαν στη μάχη με κατεύθυνση τον ακρωτηριασμό και το θάνατο τους τόσο απερίσκεπτα όσο μία αγελάδα μέσα στο σφαγείο. Μέσα σε μία αναλαμπή ο Ουσπένσκυ συνειδητοποίησε τη μηχανική φύση της καθημερινής ανθρώπινης συνειδητότητας.
Οι βασικές προϋποθέσεις
Η ταμπέλα της συνωμοσιολογίας φαίνεται να απλώνει τη σκιά της ακόμη και στα γνήσια γεγονότα. Η εκφώνηση και μόνο της λέξης αυτής συνιστά ένα αποτελεσματικό βέλος στη φαρέτρα του κάθε εξουσιαστή ή εκπρόσωπου της εξουσίας (δημοσιογράφου) καθώς πλήγει καίρια την αξιοπιστία του υπό συζήτηση θέματος. Έτσι στις πιο πολλές υποθέσεις μαζί με τα ξερά καταλήγουν να καίγονται και τα χλωρά.
Διάφορες πολύκροτες υποθέσεις του προηγούμενου αιώνα φέρουν αρκετά στοιχεία που δείχνουν mind control ωστόσο οι αποδείξεις για να στηρίξουν τις υποθέσεις αυτές είναι μηδαμινές. Ποιός μπορεί να ξεχάσει την δολοφονία του υποψήφιου πρόεδρου R. Kennedy από το παλαιστίνιο Sirhan Sirhan ο οποίος υποστήριζε μετά μανίας ότι δεν θυμάται τίποτα για τη διάπραξη του φόνου αφού υπήρξε μια άβουλη μαριονέτα στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών. Βολικός ισχυρισμός για ένα δολοφόνο θα πείτε, ωστόσο με τα όσα θα δούμε παρακάτω ίσως αναθεωρήσετε…
Φαινόμενα mind control έχουν απασχολήσει κατά καιρούς την ελληνική επικαιρότητα. Αρκετή φιλολογία είχε υπάρξει το καλοκαίρι του 2002, τη περίοδο της σύλληψης του μέλους της 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού όταν αρκετά σενάρια εμφάνιζαν τις διωκτικές αρχές να χρησιμοποιούν αμφιλεγόμενες μεθόδους ανάκρισης όπως εμφύτευση μνήμης μέσω φαρμάκων για να αποσπάσουν την ομολογία του Ξηρού. 3 χρόνια νωρίτερα το 1999, το χαμένο βλέμμα του συλληφθέντα Κούρδου αρχηγού του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν είχε πυροδοτήσει και πάλι τα σενάρια περί μυστικών υπηρεσιών και τεχνικών διανοητικού ελέγχου.
Οι κοινωνικές νόρμες, τα κατευθυνόμενα πρότυπα των ΜΜΕ και το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον αποτελούν τους βασικούς πλάστες του ευαίσθητου παιδικού και εφηβικού ψυχισμού. Ποιός είναι λοιπόν ο τρόπος να επαναπρογραμματίσεις ένα ήδη προγραμματισμένο κοινωνικό ρομπότ;
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η απομάκρυνση του υποκειμένου από το περιβάλλον του. Το υποκείμενο πρέπει να έρθει αντιμέτωπο με ένα νέο χώρο πραγματικότητας, μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα, τις συνήθειες του και με εμφανή το φόβο του θανάτου, το άγχος της απώλειας η της σωματικής βλάβης. Το υποκείμενο νιώθει αβοήθητο ωστόσο τρέφεται σε τακτικά χρονικά πλαίσια. Κατ αυτό το τρόπο ενεργοποιούνται ένστικτα, βιοχημικά προγράμματα προέλευσης εκατομμυρίων χρόνων. Το υποκείμενο κατέρχεται στο πιο αρχέγονο κύκλωμα του εγκεφάλου αυτό της επιβίωσης. Ο επίδοξος προς μύηση τέκτονας βρίσκεται θαμμένος μέσα σε ένα τάφο και δίνει τους όρκους του υπό την απειλή ξίφους. Όλα αυτά είναι τελετουργικά δρώμενα βέβαια αλλά μπορείτε να καταλάβετε το νόημα. Το υποκείμενο υπό το άγχος του θανάτου δένεται με όποιον είναι κοντά του αφού το βιολογικό κύκλωμα επιβίωσης του αναζητά οποιαδήποτε μητρική φιγούρα είναι διαθέσιμη ώστε να νιώσει τη πολυπόθητη ασφάλεια. Υπό την καθοδήγηση της νέας μητρικής φιγούρας, το υποκείμενο είναι πιο ευεπηρέαστο ώστε να δεχτεί τα δεδομένα της νέας πραγματικότητας.
Στη φυλή Ινδιάνων Zuni, το αρσενικό κατά τη διάρκεια της εφηβείας απαγάγετε από μέλη της φυλής, ντυμένα μασκοφόροι δαίμονες, μακριά από τη μητέρα και άλλα πρότυπα ασφαλείας που πιθανόν έχει. Απομονώνεται σε κάποια κοντινή ερημική περιοχή και απειλείται η ζωή του με αιχμηρά όπλα από τους μοχθηρούς δαίμονες. Τότε οι μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτεται ότι οι δαίμονες δεν είναι παρά γνωστά πρόσωπα. Σε αυτή τη στιγμή αποκάλυψης όπου το υποκείμενο είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο στα εξωτερικά ερεθίσματα, του αποκαλύπτονται τα μυστικά της φυλής με έναν μοναδικό τρόπο που του μένουν για πάντα χαραγμένα στη συνείδηση. Η συγκεκριμένη τεχνική συναντάται σε απειράριθμες παραλλαγές σε εκατοντάδες φυλές ανά το κόσμο. Στην ανατολή διάφορες σχολές ταντρικών χρησιμοποιούν ακόμα μια πιο επικίνδυνη παραλλαγή όπου ο υποψήφιος προς μύηση καταναλώνει ψυχεδελικές ουσίες και στη συνέχεια περνάει όλη τη νύχτα του σε νεκροταφείο κλεισμένος σε φέρετρο. Στη κατάρρευση όλων των εξαρτημένων αντανακλαστικών και τον επαναπρογραμματισμό τους μέσα από γενναίες δόσεις ψυχεδελικών ουσιών στόχευαν και οι πράκτορες της CIA του προγράμματος MK ULTRA. Φαίνεται ότι οι υπερβατικές εμπειρίες αποτελούν σημείο κλειδί στον επαναπρογραμματισμό του νευρικού συστήματος! Τη στιγμή εκείνη όπου όλα τα εξαρτημένα αντανακλαστικά καταρρέουν και το υποκείμενο βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα νέο σύμπαν, καινούριων συναισθηματικών και νοητικών κυκλωμάτων, εκείνη η στιγμή είναι η κατάλληλη για να εν-τυπωθουν τα νέα ερεθίσματα.
Η μύηση στη περιβόητη οικογένεια Manson δεν απέχει και πολύ από όλα αυτά. Η Lynette Fromme ήταν μία συνηθισμένη νεαρή γυναίκα χωρίς καμία ιδιαίτερη τάση για παραβατική συμπεριφορά. Αφού πέρασε από τη βασική προετοιμασία του Manson μεταμορφώθηκε σε ένα άτομο που χωρίς ιδιαίτερες ενοχές σημάδευε το πρόεδρο της Αμερικής με ένα όπλο. Μάλιστα στο δικαστήριο δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την υπεράσπιση της αλλά με τη διάδοση της φιλοσοφίας του Manson. Ο Manson ξεκίνησε τη δημιουργία της διαβόητης οικογενείας το 1967 έπειτα από την αποφυλάκιση του και αφού είχε εντρυφήσει σε διάφορες τεχνικές διανοητικού ελέγχου από μέλη της αμφιλεγόμενης Σαιεντολόγιας. Έτσι διψασμένος να εφαρμόσει όσα γνώριζε, ξεκίνησε την αναζήτηση μελών για τη στρατολόγηση τους στην ιδιότυπη κοινότητα-σέκτα του. Οι τεχνικές πλύσης που χρησιμοποιούσε συνιστούν ένα μείγμα των όσων είδαμε μέχρι στιγμής και των όσων θα ψηλαφίσουμε στη συνέχεια. Οι φόνοι των Tate και La Bianca δίνουν στον ερευνητή όλα τα στοιχεία που χρειάζεται για να εκτιμήσει την ιδιαιτερότητα της υπόθεσης. Στοίχοι των Beatles γραμμένοι με αίμα στους τοίχους, αποφθέγματα από τη βίβλο και ανθρώπους από φυσιολογικές οικογένειες να οδηγούνται στη διάπραξη αποτρόπαιων τελετουργικών φόνων.
Ο Manson κήρυττε πως ο φόβος είναι ο μεγάλος δάσκαλος ενώ ο Ηitler πως είναι το κατ εξοχήν μέσο προπαγάνδας και ελέγχου. Στα πρότυπα αυτών των στυγερών προσωπικοτήτων βαδίζουν και τα ενημερωτικά δελτία των καναλιών. Η ενημέρωση που παρέχουν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία προσπάθεια επαναπρογραμματισμού του εγκεφάλου. Η φόρμουλα δοκιμασμένη και άκρως επιτυχημένη όπως είδαμε και παραπάνω: ερεθίζεις με τις κατάλληλες λέξεις το υπεύθυνο τμήμα του εγκεφάλου για το φόβο ( αμύγδαλα) προκαλώντας έκκριση στρές. Κρατώντας τα υποκείμενα σε μία μόνιμη κατάσταση άγχους, στρες και φόβου θέτεις σε πλήρη λειτουργία το πιο αρχέγονο κύκλωμα του νευρικού συστήματος αυτό της βιο-επιβίωσης, το οποίο φυσικά καταπιέζει όλες τις ανώτερες λειτουργίες. Βρισκόμενο σε μία ημι-παρανοϊκή κατάσταση σύγχυσης το τηλεοπτικό κοινό παραπατάει ζαλισμένο αγωνιώντας για το γκρίζο μέλλον. Γκρίζο ίσως και μαύρο αφού σε κάθε βήμα παραμονεύουν επικίνδυνοι τρομοκράτες και αδίστακτοι ληστές, σε κάθε ανάσα κρύβονται επιδημίες γρίπης και εξάρσεις επικίνδυνων μολυσματικών ασθενειών, σε κάθε σκέψη καραδοκεί το δημόσιο χρέος, οι δανειστές και ένα σωρό άλλοι φασματικοί μπαμπούλες.

Νευρογλωσσικός προγραμματισμός (NLP) – Δημιουργία αγκυρών (Anchoring)
Οι λέξεις επηρεάζουν άμεσα τη νευρολογία μας. Λέξεις πόνου είναι ικανές να φέρουν συναισθήματα πόνου ενώ λέξεις που αντιπροσωπεύουν χαρά και ευτυχία είναι ικανές να δημιουργήσουν παρόμοια συναισθήματα μέσα μας. Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε δεν είναι απλοί ήχοι αλλά εν δυνάμει χημικοί αγγελιοφόροι-νευροδιαβιβαστές, ορμόνες, συναισθήματα στον οργανισμό το δικό μας και του ακροατή. Για λόγους οικονομίας δεν μπορεί να αναπτυχθεί περισσότερο αυτό το θέμα, υπάρχουν εκατοντάδες έρευνες για όποιον ενδιαφέρεται περαιτέρω.
Άγκυρα ονομάζεται μια <> ή ένα ερέθισμα που προκαλεί μία συγκεκριμένη αντίδραση και μπορεί να εγκατασταθεί σε οποιαδήποτε από τις πέντε αισθήσεις. Οι άγκυρες μπορεί να είναι λέξεις, σωματικά αγγίγματα η πράξεις, συγκεκριμένοι ήχοι και εικόνες. Η ισχυροποίηση τους εξαρτάται από το βαθμό επανάληψης τους. Οι περισσότερες άγκυρες εγκαθίστανται χωρίς τη συνειδητή θέληση μας. Ένα τραγούδι που σας ταξιδεύει πίσω στην εφηβική εποχή όπου βιώνατε το πρώτο σας έρωτα αποτελεί μία πρώτη τάξεως άγκυρα. Η ιδανικότερη στιγμή για την εγκατάσταση μίας άγκυρας είναι όταν βρισκόμαστε σε συναισθηματική διέγερση, έντονο φόβο ή έντονη αγάπη. Οι περισσότερες φοβίες των ανθρώπων είναι αποτέλεσμα μίας άγκυρας η οποία ενεργοποιεί το φόβο της πρώτης τραυματικής εμπειρίας ξανά και ξανά.
Μπορείτε να δημιουργήσετε μία άγκυρα σε κάποιον χωρίς τη γνώση του ή και χωρίς τη θέληση σας. Εάν η μοναδική φορά που χαϊδεύετε τη κοπέλα σας στον ώμο είναι όταν είναι θυμωμένη η γενικά σε αρνητική συναισθηματική κατάσταση γεφυρώνεται το άγγιγμα στον ώμο με αρνητικά συναισθήματα. Προσέξτε όμως ! Εάν είχατε δημιουργήσει από πριν μία άγκυρα που σύνδεε το άγγιγμα στον ώμο με θετικά συναισθήματα μπορούσατε να τη χρησιμοποιήσετε για να ρυθμίζετε τη ψυχολογία της, χρησιμοποιώντας την άγκυρα είτε ως ρυθμιστή είτε ως επιβράβευση. Μπορεί να φαίνεται αρκετά απλό αλλά οι προεκτάσεις του είναι πάμπολλες όσον αφορά τη τροποποίηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η ανθρώπινη ψυχολογία λειτουργεί συνδετικά. Με τη τεχνική της άγκυρας δίνεται η δυνατότητα της άμεσης πρόσβασης σε συναισθηματικές καταστάσεις μέσω αυτών των συνδέσεων. Οι διαφημιστές δεκαετίες τώρα προσπαθούν να συνδέσουν τα προϊόντα τους με οργασμικές, εκστατικές, χαρούμενες καταστάσεις, φωτεινά χρώματα, όμορφα πρόσωπα. Μια τόσο επιβλαβής και άχρηστη συνήθεια όπως το τσιγάρο κατάφερε να εδραιωθεί στη συλλογική συνείδηση ως συνήθεια των πετυχημένων και όμορφων ανθρώπων. Οι πολιτικοί και γενικώς οι δημόσιοι ομιλητές, χρησιμοποιούν άγκυρες για να ενισχύσουν τα μηνύματα των λόγων τους μέσω της στάσης του σώματος τους και συγκεκριμένων χειρονομιών. Ακόμα και το περίφημο <> του πρώην πρωθυπουργού αποτελεί μίας πρώτης τάξεως υποσυνείδητη άγκυρα. Απλά πάρτε το ρήμα αισθάνομαι και συνδέστε το με το νόημα της χειρονομίας που έκανε ταυτόχρονα …
ΜΚ-ULTRA
Οι εμπόλεμες καταστάσεις ευνοούν την ανάπτυξη τόσο της τεχνολογίας όσο και της τεχνογνωσίας με απώτερο σκοπό τη νίκη και τη κατατρόπωση του εχθρού. Πέρα από τον αγώνα για τη κατάκτηση της πυραυλικής τεχνολογίας που έδιναν οι δύο μεγάλες δυνάμεις παράλληλα εξελισσόταν και ένας άλλος αγώνας, αυτός για τη κατάκτηση του ανθρώπινου μυαλού. Οι Ναζί επιστήμονες με πιο γνωστό τον Μέγγελε κατείχαν τα πρωτιά στην εξερεύνηση αυτού του τομέα. Με την ήττα της Γερμανίας οι περισσότεροι ήρθαν σε συμφωνία με τις δυνάμεις του εχθρού προφανώς προσφέροντας ως αντάλλαγμα τις γνώσεις τους που όπως φαίνεται ήταν αρκετά πολύτιμες για τις Αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες. Έτσι εκατοντάδες ναζί βασανιστές, σφαγείς, διαμελιστές, καταδικασμένοι εγκληματίες πολέμου μετακόμισαν μυστικά στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού τόσο στη Βόρεια όσο κυρίως στη Νότια Αμερική. Στη Ν. Αμερική υπήρξε πιο πυκνή η δράση τους αφού στρατολόγησαν δεκάδες και βοήθησαν στη συντέλεση αρκετών πραξικοπημάτων για χάρη βέβαια πλέον της CIA. O γνωστός ως «Χασάπης της Λιον» Klaus Barbie και ο υπερκατάσκοπος ναζί Reinhard Gehlen ανέλαβαν αρχηγικό ρόλο σε αντικομμουνιστικά-τρομοκρατικά προγράμματα της CIA.
Ως πρόδρομος του προγράμματος MK-ULTRA μπορούν να χαρακτηριστούν τα πειράματα του αμερικάνικου στρατού με ουσίες όπως τα βαρβιτουρικά και η μαριχουάνα ως βοηθήματα ανάκρισης. O George Eastbrooks πρωτοπόρος στο τομέα, χρησιμοποίησε την ύπνωση ως κλειδί στη διαδικασία της ανάκρισης αλλά και γενικότερα στη χειραγώγηση του μυαλού. Το 1971 θα δήλωνε πως χρησιμοποίησε τη μέθοδο της ύπνωσης για τη δημιουργία πολλαπλών προσωπικοτήτων για στρατιωτικούς υπηρεσιακούς σκοπούς.
Μετά το πόλεμο της Κορέας η νεοσύστατη CIA ξεκίνησε το πρόγραμμα ΜΚ ULTRA σαν μία μυστική προσπάθεια για την εύρεση των καλύτερων τεχνικών για τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στη νέα αυτή προσπάθεια χρησιμοποιήθηκαν ουσίες νεότερες και πιο σύνθετες από τη κάνναβη και τα βαρβιτουρικά, με κύριο προσανατολισμό την ανακάλυψη κάποιου είδους ορού της αλήθειας. Επίσης πέρα από το ανακριτικό κομμάτι η CIA ενδιαφερόταν μέσα από ηρωικές δόσεις διάφορων ψυχεδελικών ουσιών να ανοίξει στο μυαλό του «πειραματόζωου» το μαύρο κουτί της συνείδησης, να διαλύσει το εγώ και να προκαλέσει αυτό που στη ψυχολογία ονομάζεται διάσχιση προσωπικότητας (Dissociaton – MPD).
Σκοπός αυτής της προσπάθειας: η δημιουργία πρακτόρων με πολλαπλή προσωπικότητα. Ένα στοιχείο που θα επέτρεπε στη CIA το χειρισμό τους σε πολλαπλά επίπεδα καθώς θα εξασφάλιζε και τη προστασία των απόρρητων πληροφοριών. Ένα υποκείμενο με διάσχιση προσωπικότητας δεν είναι καν υποψιασμένο ότι ίσως φέρει στη μνήμη του απόρρητες πληροφορίες. Η έρευνα προχώρησε περαιτέρω με πειραματισμούς LSD, κεταμίνης, ψιλοκιβίνης και εμφύτευση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο. Ερευνητές της CIA πίστευαν πως ολοκληρωτικό mind control μπορεί να επιτευχτεί μέσω του συνδυασμού ηλεκτροσόκ, lsd, και τη μαγνητοφωνημένη φωνή του ίδιου του υποκειμένου να δίνει υποβολές.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το πρόγραμμα ΜΚ ULTRA στο πυρήνα του, ήταν μία απόπειρα των πρακτόρων για ολική χειραγώγηση της μνήμης. Τι καλύτερο από έναν δολοφόνο ο οποίος σκοτώνει χωρίς να θυμάται το λόγο; Η έναν πράκτορα που δεν γνωρίζει όχι μόνο ότι κατέχει απόρρητες πληροφορίες αλλά ούτε ότι είναι ο ίδιος πράκτορας. Όλα αυτά φαίνονται σε κάποιον που δεν έχει ουσιαστικές γνώσεις ψυχολογίας ένα πολύ καλό σενάριο για αστυνομική ταινία επιστημονικής φαντασίας όμως όλα αυτά αποτελούν δοκιμασμένες τεχνικές και μάλιστα πριν από 60 χρόνια. Επίσης καλή αναζήτηση αποτελεί η πάθηση που στη ψυχολογία ονομάζεται Fake Memory Syndrome (FMS). Η μνήμη δεν είναι ένας αλάνθαστος καταγραφέας και πλέον οι γνωσιακοί ψυχολόγοι έχουν αποδείξει πως είναι δυνατόν να κατέχουμε πλαστές μνήμες. Μα εκτεταμένη μελέτη στο θέμα μπορεί να φέρει κάποιον στα πρόθυρα της παράνοιας καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπος με το γεγονός πως οι περισσότερες μνήμες του είναι λανθασμένες αφού η μνήμη έχει την ιδιότητα να αναδιοργανώνεται συνεχώς με βάση τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις του παρόντος.
Μετά τη δημοσιοποίηση των απόρρητων εγγράφων του MK ULTRA το 1971 η CIA ταπεινά υποσχέθηκε να σταματήσει την εφαρμογή αυτών των αποτρόπαιων και φρικιαστικών πρακτικών. Βέβαια εφόσον σπάνια ελέγχονται οι μυστικές υπηρεσίες από το κράτος καταλαβαίνουμε ότι αυτή η δήλωση έγινε απλώς για το θεαθήναι. Τα περισσότερα αρχεία του προγράμματος καταστράφηκαν το 1973.
Η δημοσιοποίηση των τεχνικών του mk-ultra ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο τις μεγαλύτερες υποθέσεις της δεκαετίας του 1960 προσθέτοντας στις δολοφονίες Kennedy αλλά και των φόνων της περιβόητης οικογένειας Manson το παράγοντα του mind control. Οι περισσότεροι Αμερικάνοι ακόμα δυσκολεύονται να δεχτούν ότι οι τρείς πιο προοδευτικές προσωπικότητες της δεκαετίας του 60: J.F. Kennedy, Martin Luther King και Robert Kennedy εκτελέστηκαν από μοναχικούς δολοφόνους. Ειδικότερα ο φόνος του Robert Kennedy ήρθε και πρόσθεσε τόνους οινόπνευμα στη φλόγα της συνωμοσιολογίας. Τα τραύματα εισόδου του Robert Kennedy ήταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και υποδείκνυαν ότι ο εκτελεστής βρισκόταν σε απόσταση εκατοστών από τον υποψήφιο πρόεδρο της Αμερικής. Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο παλαιστίνιος εκτελεστής Sirhan Sirhan πυροβόλησε μπροστά από το Kennedy και σε απόσταση δύο μέτρων. Δεκάδες ερευνητές προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ο παλαιστίνιος ήταν μία μαριονέτα προγραμματισμένη να πυροβολήσει απλά για να αποσπάσει τη προσοχή από το πραγματικό δολοφόνο. Το ίδιο ισχυρίζεται βέβαια και ο ίδιος και οι δεκάδες δικηγόροι του που προσπάθησαν να τον αποφυλακίσουν όλα αυτά τα χρόνια. Βέβαια για να αποδειχτεί κάτι τέτοιο χρειάζεται και η μαρτυρία κάποιου κυβερνητικού αξιωματικού, κάποιου πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών ωστόσο αμφιβάλλω αν θα έφτανε ποτέ στο φώς της δημοσιότητας κάτι τέτοιο για ευνόητους λόγους. Έτσι όλες αυτές οι υποθέσεις βράζουν στο καζάνι της θεωρητικολογίας.
Η δημοσίευση των απόρρητων εγγράφων αναζωπύρωσε και μία άλλη υπόθεση που είχε απασχολήσει τη δεκαετία του 60. Πρόκειται για μία πασίγνωστή Αμερικανίδα fashion model, συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό τη Candy Jones. Τη δεκαετία του 60 ξεκίνησε να δηλώνει δημόσια ότι είχε αναμνήσεις συμμετοχής της σε μυστικό πρόγραμμα της CIA. Η Jones υποστήριζε πως είχε χρησιμοποιηθεί από τη CIA σαν ένας πράκτορας εν υπνώσει, αόρατος όχι μόνο για τους εχθρούς του αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό. Η επίσης γνωστή ηθοποιός της εποχής Celia Imrie (Bridget Jones’s Diary, Star Wars: Episode I, Nanny McPhee) αποκάλυψε την τραυματική εμπειρία διανοητικού ελέγχου με ηλεκτροσόκ που είχε, από τα χέρια ψυχολόγου του προγράμματος της CIA.
Ένα υποπρόγραμμα του MK ULTRA ήταν το πρόγραμμα Monarch. Το όνομα προέρχεται από το είδος πεταλούδας Μονάρχη, ένα έντομο που ξεκινάει τη ζωή του ως κάμπια- συμβολισμός των μη ανεπτυγμένων δυνατοτήτων- και έπειτα από μία περίοδο επώασης στο κουκούλι (προγραμματισμός), μεταμορφώνεται σε μία όμορφη πεταλούδα…
Ο σκοπός του προγράμματος παρέμεινε ο ίδιος, η δημιουργία κατευθυνόμενων από υποβολές ανθρώπων. Η συνταγή επίσης η ίδια. Οι προγραμματιστές του Monarch προκαλούν έντονο τραύμα στα υποκείμενα με τη χρήση ηλεκτροσόκ, βασανισμού και ουσιών με σκοπό το πολυπόθητο διαχωρισμό της προσωπικότητας. Όπως μπορούμε να διαβάσουμε σε οποιοδήποτε εγχειρίδιο ψυχολογίας, διαχωρισμός πρόκειται για μια φυσιολογική προστατευτική αντίδραση του οργανισμού σε περιπτώσεις που η πραγματικότητα γίνεται αφόρητη λόγω υπερβολικού σωματικού και ψυχικού πόνου.
Φυσικά η λίστα με τις τεχνικές για τη επίτευξη του πολυπόθητου διαχωρισμού διαφοροποιούνται από υπηρεσία σε υπηρεσία. Μία σύντομη λίστα με τεχνικές διαχωρισμού/βασανισμού είναι η ακόλουθη: Περιορισμός σε κλειστό κουτί, φέρετρο κ.ο.κ., Δέσιμο με σχοινιά, απόπειρα πνιγμού, εναλλαγές καυτού και παγωμένου, εκτυφλωτικό φως, στέρηση ύπνου για αρκετές μέρες, στέρηση αισθήσεων, πρόκληση επιθανάτιων εμπειριών μέσω ασφυξίας, πρόκληση παραισθήσεων μέσω συσκευών εικονικής πραγματικότητας.
Πειράματα με το σύνδρομο διαχωρισμού δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από την επίσημη ψυχολογία για ευνόητους ηθικούς λόγους. Έτσι η χειραγώγηση τη μνήμης, η πρόκληση διαχωρισμού, η θεραπεία αποτελούν πεδία αδιευκρίνιστα και ομιχλώδη.
Για όσους ακόμα θεωρούν τη συμβίωση δύο η τριών προσωπικοτήτων μέσα σε ένα σώμα θα αρκεστώ στο να τους θυμίσω το φαινόμενο της υπνοβασίας, το οποίο τονίζει σε όλους μας την άγνοια την οποία έχουμε για το πλήρες εύρος των δυνατοτήτων του πιο περίπλοκου μηχανήματος στο σύμπαν, του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο υπνοβάτης βλέπει, ακούει, μιλάει, ντύνεται, περπατάει, τρέχει, πηγαίνει στο μπάνιο, μετακινεί έπιπλα, τρώει, ακόμα και οδηγεί! Γενικά, εκδηλώνει τόσο περίπλοκες συμπεριφορές, ώστε σε πολλές περιπτώσεις οι παρευρισκόμενοι δεν υποψιάζονται καν ότι έχουν να κάνουν με έναν άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται σε βαθύ ύπνο. Κι όμως, όλες αυτές οι περίπλοκες συμπεριφορές, που σύμφωνα με τα όσα πρεσβεύει η Νευρολογία απαιτούν σε κάθε περίπτωση την ενεργοποίηση και το συντονισμό των ανώτερων κέντρων του εγκεφαλικού φλοιού, παρατηρούνται σε ανθρώπους με πλήρη απουσία φλοιώδους δραστηριότητας! Κατ’ αναλογία, είναι σαν ένας υπολογιστής να λειτουργεί και σε διαστήματα κατά τα οποία ο επεξεργαστής του δεν τροφοδοτείται με ρεύμα. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τα ανεξερεύνητους μηχανισμούς και τα αχαρτογράφητα στρωματά συνείδησης που εδρεύουν πιθανότατα στον ανθρώπινο εγκέφαλο…
Κλείνοντας
Δεν χρειάζονται πράκτορες της CIA, ψυχεδελικά και επίδοξοι μεσσίες στυλ Manson και Hubbard για να χειραγωγηθεί το μυαλό μας. Όπως είδαμε η φύση της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι μηχανική και υπάρχει ούτως η άλλως η τάση μέσα μας για κονφορμισμό. Εάν αφήσετε να σας ξεράνει η ρουτίνα της καθημερινότητας και χάσετε το πνεύμα σας, τη διάθεσή σας για αναζήτηση, για νέους ορίζοντες, εσωτερικούς και εξωτερικούς, σύντομα θα καταντήσετε άλλο ένα κοινωνικό ρομπότ που θα παραμιλάει νυχθημερόν την ατζέντα των ΜΜΕ και θα χορεύει υποτακτικά όπως μια δύσμοιρη αρκούδα στο χτύπημα του ντεφιού.
Αμφισβητείστε λοιπόν τα πάντα, επανεξετάστε τα πιστεύω σας και συνεχίστε να αναζητάτε την εξέλιξη. Ακόμα και ο θάνατος ίσως είναι προϊόν κοινωνικού προγραμματισμού. Εάν δεχόμασταν τα πάντα και δεν προσπαθούσαμε να ξεπεράσουμε τα ακλόνητα δόγματα, δεν θα είχαμε νικήσει ποτέ τη βαρύτητα, δεν θα γνωρίζαμε τη τεχνολογική έκρηξη που βιώνουμε σήμερα. Όλες οι τεχνολογικές γνώσεις, η επιστημονική εξέλιξη πηγάζει μόνο από μία πανίσχυρη μηχανή, τον ανθρώπινο εγκέφαλο και για να αποδίδει καλύτερα πρέπει να είναι ελεύθερος και σε μόνιμη εγρήγορση…

kostasxan

Τι ορίζει ο εγκέφαλος ως πραγματικό και γιατί εθίζεται σε αυτό

Επιστημονικά πειράματα μας έχουν δείξει ότι εάν πάρουμε ένα άτομο και συνδέσουμε τους εγκεφάλους τους με Τοπογράφους Ποζιτρονίων ή με τεχνολογία υπολογιστών και τους ζητήσουμε να κοιτάξουν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και εάν αυτοί το κοιτάξουν, συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου θα ενεργοποιηθούν. Και μετά τους ζήτησαν να κλείσουν τα μάτια τους και να φανταστούν το ίδιο αντικείμενο. Και όταν φαντάζονται το ίδιο αντικείμενο αυτό προκάλεσε να ενεργοποιηθούν οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου σαν πραγματικά να το παρατηρούσαν οπτικά.
Βλέπουμε με τον εγκέφαλο ή με τα μάτια μας;
Αυτό λοιπόν έκανε τους επιστήμονες να υποχωρήσουν και να κάνουν αυτή την ερώτηση. Ποιος βλέπει τότε; Βλέπει ο εγκέφαλος ή βλέπουν τα μάτια; Είναι η πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε με τον εγκέφαλό μας ή είναι η πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε με τα μάτια μας;
Και η αλήθεια είναι ότι ο εγκέφαλος δεν γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ αυτού που βλέπει στο περιβάλλον και αυτών που θυμάται γιατί ενεργοποιούνται τα ίδια ακριβώς νευρωνικά δίκτυα. Και μετά κάνει την ερώτηση: Τι είναι ‘πραγματικότητα’;
Αφού ο εγκέφαλος δεν ξέρει τη διαφορά μεταξύ αυτού που βλέπει στο περιβάλλον και αυτού που θυμάται είμαστε εμείς που ελέγχουμε τον κόσμο γύρω μας; Με όποιο τρόπο παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας…
Πώς λοιπόν μπορείτε να συνεχίσετε να βλέπετε τον κόσμο ως πραγματικό εάν ο εαυτός που τον καθορίζει ως πραγματικό, είναι απροσδιόριστος;
Όλες οι πραγματικότητες υπάρχουν ταυτόχρονα; Υπάρχει πιθανότητα ότι όλες οι δυνατότητες υπάρχουν η μία δίπλα στην άλλη; Yπάρχει διαφορά, μεταξύ του πως εμείς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, και του πως πραγματικά αυτός είναι;
Ο εθισμός στην πραγματικότητα
Υπάρχει μια φυσική πραγματικότητα που είναι απόλυτα συμπαγής και παρόλο αυτά, -εάν θέλετε να το θέσετε έτσι- γίνεται πραγματικότητα μόνο στη περίπτωση που συναντά κάποιο άλλο κομμάτι υλικής πραγματικότητας. Αυτό το άλλο κομμάτι ίσως είμαστε εμείς και ίσως συμμετέχουμε σε αυτές τις στιγμές αλλά ούτε και είναι απαραίτητο να γίνεται έτσι.
Υπήρχαν φιλόσοφοι στο παρελθόν που είπαν:
“Δείτε, εάν κλοτσήσω μία πέτρα και εάν χτυπήσω το δάχτυλό μου, αυτό είναι πραγματικό”
”Το αισθάνομαι αυτό. Το αισθάνομαι πραγματικό. Είναι πολύ ζωντανό. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πραγματικότητα.”
Αλλά συνεχίζει να είναι μόνο μία εμπειρία, και είναι η αντίληψη αυτού του ανθρώπου ότι αυτό είναι πραγματικό.
Βομβαρδιζόμαστε από τεράστιο όγκο πληροφοριών που έρχονται στο σώμα μας και τις επεξεργαζόμαστε οι οποίες προέρχονται από τα όργανα των αισθήσεων μάς, και φιλτράρονται και σε κάθε βήμα αποκλείουμε πληροφορίες. Και τελικά, αυτό που καταλήγει στη συνείδησή μας είναι αυτό που είναι το πιο χρήσιμο για τον εαυτό μας.
Ο εγκέφαλος αναλύει 400 δισεκατομμύρια πληροφοριών το δευτερόλεπτο. αλλά αντιλαμβανόμαστε μόνο τις 2,000 από αυτές. Η επίγνωσή μας των 2,000 πληροφοριών είναι μόνο για το περιβάλλον, το σώμα μας, και για τον χρόνο.
Ζούμε σε ένα κόσμο όπου το μόνο που βλέπουμε είναι η κορυφή του παγόβουνου, η κορυφή ενός τεραστίου κβαντικομηχανικού παγόβουνου. Αυτό σημαίνει ότι η πραγματικότητα συμβαίνει στον εγκέφαλο συνεχώς.
Λαμβάνουμε όλες τις πληροφορίες, αλλά παρόλα αυτά δεν τις αφομοιώνουμε. Τα μάτια είναι σαν τους φακούς. Αλλά η μαγνητοταινία η οποία πραγματικά βλέπει, είναι το πίσω μέρος του εγκεφάλου. Ονομάζεται οπτικός φλοιός. Είναι όπως η κάμερα και η μαγνητοταινία της. Ξέρατε ότι ο εγκέφαλος εντυπώνει όσα πράγματα έχει την ικανότητα να βλέπει; Αυτό είναι σημαντικό.
Για παράδειγμα: Μια κάμερα βλέπει πολύ περισσότερα γύρω μου από όσα είναι εδώ διότι, δεν έχει καμία αντίρρηση και καμία κρίση. Η μόνη ταινία που παίζει στον εγκέφαλό μας είναι όσα έχουμε την ικανότητα να δούμε. Έτσι είναι πιθανόν ότι τα μάτια μας, οι κάμερές μας, να βλέπουν περισσότερα από όσα ο εγκέφαλός μας έχει την ικανότητα να προβάλει συνειδητά.
Η όραση δεν είναι μια απλή και άμεση υπόθεση. Ο άνθρωπος έχει την τάση να νομίζει ότι η εικόνα του κόσμου μπαίνει στο μάτι και εκείνος τη βλέπει. Αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα μέρος του θέματος. Τα αντικείμενα διατηρούν την ταυτότητά τους, είναι αναγνωρίσιμα επειδή τα βλέπουμε και πάντοτε τα βλέπαμε κατά τον ίδιο τρόπο. Το οπτικό σύστημα δεν είναι μια απλή φωτογραφική μηχανή, ένας άμεσος δέκτης και καταγραφέας πληροφοριών. Το μάτι και ο εγκέφαλος είναι ένα οργανωτικό συγκρότημα που αναλύει και επεξεργάζεται τη μεγάλη μάζα των πληροφοριών που έρχονται από τον εξωτερικό κόσμο. Το μάτι βλέπει καθαρά μόνο τα αντικείμενα στα οποία συγκεντρώνεται σε κάθε στιγμή. Η εκλογή αυτή, τουλάχιστον εν μέρει, κατευθύνεται από τον εγκέφαλο.
Ο διαπρεπής Αμερικανός φιλόσοφος και ψυχολόγος William James είπε: « Εκατομμύρια στοιχεία του εξωτερικού κόσμου προσφέρονται στις αισθήσεις μου χωρίς ποτέ να εισέρχονται πραγματικά στην εμπειρία μου. Γιατί; Γιατί δεν μ’ ενδιαφέρουν. Η εμπειρία μου αποτελείται από ό,τι δέχομαι να προσέξω. Μόνο τα στοιχεία εκείνα που προσέχω διαμορφώνουν τη νόησή μου. Χωρίς εκλεκτικό ενδιαφέρον η πείρα είναι ένα σκέτο χάος». Αλλά η εκλεκτικότητα αυτή είναι τόσο φυσική όσο και πνευματική. Το μάτι στην πραγματικότητα βλέπει καθαρά μόνο μικρά τμήματα του ορατού κόσμου. Μέσα στην οργανωτική του διεργασία το μάτι φυσιολογικά μπορεί ν’ απαλείφει το περιττό και την επανάληψη. Το μάτι δεν είναι δυνατόν να συλλάβει δια μιας τον ορατό κόσμο. Ο άνθρωπος συλλαμβάνει μια διαδοχή εικόνων. Αλλά το μάτι τις αναμειγνύει τόσο τέλεια ώστε δεν έχουμε καθόλου την αίσθηση του επεισοδιακού χαρακτήρα της όρασης.
Λοιπόν, με τον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας βλέπουμε μόνο αυτό που πιστεύουμε ότι είναι πιθανώς δυνατό. Δημιουργούμε την πραγματικότητα. Είμαστε μηχανές παραγωγής πραγματικότητας. Δημιουργούμε τα αποτελέσματα της πραγματικότητας συνέχεια.
Ζούμε σε έναν φανταστικό κόσμο;
Πάντα αντιλαμβανόμαστε κάτι μέσα από μια αντανάκλασή του στον καθρέπτη της μνήμης. Σχετικά με το ανζούμε ή όχι σε ένα μεγάλο φανταστικό κόσμο είναι μια ερώτηση για την οποία δεν έχουμε απαραίτητα μια καλή απάντηση.
Νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο φιλοσοφικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε εννοώντας το τι μπορεί η επιστήμη να μας πει για τον κόσμο μας και γιατί είμαστε πάντα οι παρατηρητές στην επιστήμη. Έτσι λοιπόν είμαστε ακόμα και πάντα περιορισμένοι από όσα έρχονται τελικώς στον ανθρώπινο εγκέφαλο που μας επιτρέπει να δούμε και να αντιληφθούμε τα πράγματα που κάνουμε.
Είναι λοιπόν πιθανόν, ότι όλη αυτή η πραγματικότητα μας να είναι μια μεγάλη ψευδαίσθηση και ότι δεν υπάρχει πραγματικά τρόπος για να βγούμε έξω από αυτή και να δούμε τι πραγματικά υπάρχει εκεί έξω.
Ο εγκέφαλός σας δεν ξέρει τη διαφορά μεταξύ αυτού που γίνεται εκεί έξω και αυτού που γίνεται εδώ. Δεν υπάρχει τίποτα “εκεί έξω”, που να είναι ανεξάρτητο αυτού που συμβαίνει εδώ μέσα. Ο κόσμος είναι πιθανές λωρίδες πραγματικότητας έως ότου διαλέξουμε. Εχουμε όλοι τη συνήθεια να σκεφτόμαστε ότι όλα γύρω μας, είναι ήδη ένα πράγμα που υπάρχει χωρίς την επιροή μας, χωρίς την επιλογή μας. Πρέπει να διώξετε αυτού του είδους τη σκέψη.
Ο εγκέφαλος, όταν πυροδοτεί τις σκέψεις του είναι όμοια με το σκηνικό ενός σύννεφου με αστραπές και βροντές. Ο εγκέφαλος μοιάζει με μία καταιγίδα όταν παρουσιάζει μια σκέψη με συνοχή. Ετσι λοιπόν, ποτέ κανείς δεν βλέπει την ίδια τη σκέψη. Αυτό που βλέπουμε στη νευροφυσική είναι ότι βλέπουμε μια καταιγίδα που μαίνεται γύρω από διάφορα τεταρτημόρια του εγκεφάλου.
Αυτές είναι περιοχές που είναι χαρτογραφημένες στο σώμα. Kαι σε τι αντιδρά κάποιος όπως θυμός, φόνος, μίσος συμπόνια, αγάπη είναι μία ολογραφική εικόνα. Ο εγκέφαλος δεν γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ αυτού που βλέπει στο περιβάλλον και αυτού που θυμάται γιατί τότε ενεργοποιούνται τα ίδια νευρωνικά δίκτυα. Ο εγκέφαλος είναι φτιαγμένος από πολύ μικρά νευρικά κύτταρα που ονομάζονται “νευρώνες”. Αυτοί οι νευρώνες έχουν μικροσκοπικά παρακλάδια που επεκτείνονται και συνδέονται με άλλους νευρώνες και έτσι σχηματίζουν ένα νευρικό δίκτυο. Σε κάθε μέρος όπου συνδέονται, υπάρχει αποθηκευμένη μία σκέψη ή μία ανάμνηση.
Ο εγκέφαλος χτίζει όλες τις έννοιες του με βάση το συσχετισμό αναμνήσεων. Για παράδειγμα, ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα είναι όλα χτισμένα και αλληλοσυνδεδεμένα σε αυτό το νευρωνικό δίκτυο και όλα έχουν μία πιθανή σχέση το ένα με το άλλο.
Η έννοια και το αίσθημα της αγάπης, για παράδειγμα είναι αποθηκευμένα σε αυτό το τεράστιο νευρικό δίκτυο. Αλλά χτίζουμε την έννοια της αγάπης από πολλές άλλες διαφορετικές ιδέες. Πολλοί άνθρωποι έχουν συνδέσει την αγάπη με την απογοήτευση. Οταν σκέφτονται την αγάπη, βιώνουν την εμπειρία της αποθηκευμένης μνήμης του πόνου, της λύπης, του θυμού, ακόμα και της οργής. Η οργή μπορεί να είναι συνδεδεμένη με τον πόνο, ο οποίος μπορεί να είναι συνδεδεμένος με ένα πρόσωπο το οποίο είναι, τελικά, συνδεδεμένο με την αγάπη.
Χτίζουμε μοντέλα για τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Και όσο περισσότερες πληροφορίες έχουμε, τόσο περισσότερο βελτιώνουμε το μοντέλο μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και τελικώς αυτό που κάνουμε, είναι να λέμε στον εαυτό μας μια ιστορία για το πως είναι ο κόσμος έξω από εμάς.
Ξέρουμε από την φυσιολογία ότι τα νευρικά κύτταρα που ενεργοποιούνται μαζί, συνδέονται μεταξύ τους. Εάν εξασκηθείτε σε κάτι ξανά και ξανά, αυτά τα νευρικά κύτταρα αποκτούν μία μακροπρόθεσμη σχέση. Εάν θυμώνετε σε καθημερινή βάση, εάν απογοητεύεστε καθημερινά, εάν υποφέρετε σε καθημερινή βάση, εάν βρίσκετε λόγους για την θυματοποίηση στη ζωή σας, επανακαλωδιώνετε και ενσωματώνετε το νευρικό δίκτυο σε καθημερινή βάση και πλέον το νευρικό αυτό δίκτυο έχει μία μακροχρόνια σχέση με όλα τα άλλα νευρικά κύτταρα που ονομάζουμε “ταυτότητα”.
Ξέρουμε επίσης ότι νευρικά κύτταρα που δεν πυροδοτούνται πια μαζί, δεν συνδέονται πλέον μεταξύ τους. Χάνουν την μακροχρόνια σχέση τους γιατί κάθε φορά που διακόπτουμε την διαδικασία σκέψης που προκαλεί μια χημική αντίδραση στο σώμα μας, κάθε φορά που την διακόπτουμε, αυτά τα νευρικά κύτταρα που συνδέονται μεταξύ τους αρχίζουν να χάνουν την μακροχρόνια σχέση τους. Και όταν αρχίζουμε να διακόπτουμε και να παρατηρούμε όχι λόγω του ερεθίσματος και της απάντησης και της όλης αυτόματης αντίδρασης αλλά παρατηρώντας το αποτέλεσμα τότε δεν είμαστε πλέον ένα συναισθηματικό άτομο που απαντά στο περιβάλλον του αυτοματοποιημένα.
Αυτό σημαίνει ότι τα συναισθήματα είναι καλά ή κακά; Οχι, τα συναισθήματα είναι σχεδιασμένα ώστε να ενισχύουν χημικά κάτι προς αποθήκευση στην μακροπρόθεσμη μνήμη μας. Για αυτό έχουμε τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα είναι ολογραφικά, εντυπωμένες χημικές ενώσεις. Το πιο περίπλοκο φαρμακείο στο σύμπαν βρίσκεται στο σώμα μας. Υπάρχει ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος και ο υποθάλαμος είναι σαν ένα μικρό εργοστάσιο και είναι ένα μέρος στο οποίο συνθέτονται συγκεκριμένες χημικές ενώσεις οι οποίες ταιριάζουν σε συγκεκριμένα συναισθήματα τα οποία βιώνουμε. Και αυτές οι συγκεκριμένες χημικές ενώσεις ονομάζονται ”πεπτίδια’. Είναι μικρές σε μήκος αλυσίδες αμινοξέων. Το σώμα είναι βασικά μια συσκευή φτιαγμένη από άνθρακα η οποία φτιάχνει περίπου σε σύνολο 20 διαφορετικά αμινοξέα για να σχηματίσει τη φυσική δομή του!
Το σώμα μας είναι μια μηχανή παραγωγής πρωτεϊνών. Στον υποθάλαμο, παίρνουμε μικρές σε μήκος πρωτεΐνες τα λεγόμενα πεπτίδια και τα συναρμολογούμε προς συγκεκριμένα νευροπεπτίδια ή νευρο-ορμόνες τα οποία ταιριάζουν στις συναισθηματικές καταστάσεις που βιώνουμε σε καθημερινή βάση. Ετσι λοιπόν υπάρχουν χημικές ουσίες για τον θυμό, και χημικές ουσίες για τη λύπη και υπάρχουν χημικές ουσίες για τη θυματοποίηση. Και υπάρχουν χημικές ουσίες για τη λαγνεία. Και υπάρχουν χημικές ουσίες που ταιριάζουνε σε κάθε συναισθηματική κατάσταση που βιώνουμε. Και τη στιγμή που βιώνουμε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση στον εγκέφαλό μας ο υποθάλαμος αμέσως θα συναρμολογήσει το πεπτίδιο και στη συνέχεια το ελευθερώνει μέσω της υπόφυσης στο αίμα που κυκλοφορεί. Τώρα, κάθε μεμονωμένο κύτταρο στο σώμα μας έχει αυτούς τους υποδοχείς στο εξωτερικό του. Φέρνουμε στους εαυτούς μας καταστάσεις που θα επιβεβαιώσουν τις βιοχημικές ανάγκες των κυττάρων του σώματός μας δημιουργώντας καταστάσεις που πληρούν τις χημικές μας ανάγκες.
Ετσι λοιπόν ο ορισμός μου εννοεί ότι εάν δεν μπορείτε να ελέγξετε την συναισθηματική σας κατάσταση μάλλον είσαστε εθισμένος σε αυτή. Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να πει πραγματικά ότι είναι ερωτευμένος με ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, για παράδειγμα; Είναι μόνο ερωτευμένοι με την προσδοκία των συναισθημάτων στα οποία είναι εθισμένοι.
Εάν βομβαρδίζουμε το κύτταρο με την ίδια συμπεριφορά και την ίδια χημεία ξανά και ξανά σε καθημερινή βάση όταν τελικά αυτό το κύτταρο τελικώς αποφασίζει να διαιρεθεί, όταν δημιουργεί ένα ακόμα ομοειδές κύτταρο ή ένα θυγατρικό κύτταρο αυτό το επόμενο κύτταρο θα έχει περισσότερους υποδοχείς για εκείνα τα συγκεκριμένα νευροπεπτίδια συναισθημάτων και λιγότερους υποδοχείς για βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, θρεπτικά συστατικά, ανταλλαγή υγρών και ακόμα και για την απελευθέρωση αποβλήτων ουσιών ή τοξινών. Λοιπόν, όλη η γήρανση είναι το αποτέλεσμα παραγωγής μη φυσιολογικών πρωτεϊνών. Αυτό δεν γίνεται αν το κύτταρο δεν έχει αρκετούς υποδοχείς μετά από 20 χρόνια συναισθηματικής κακοποίησης, για να δεχτεί ή να αφήσει να εισέλθουντα θρεπτικά υλικά τα οποία είναι απαραίτητα για την υγεία του;
Γιατί δεν μπορώ να αλλάξω; Σε τι είμαι εθισμένος; Τι θα χάσω στο οποίο είμαι χημικά προσκολλημένος; και ποιο άτομο, χώρος, πράγμα, χρόνος ή γεγονός στο οποίο είμαι χημικά προσκολλημένος, δεν θέλω να το χάσω γιατί θα αναγκαστώ ίσως να βιώσω τα χημικά στερητικά συμπτώματα της διαδικασίας απεξάρτησης από αυτό; Και εξ’αυτού προέρχεται το ανθρώπινο δράμα….
Kάποια μέρα, θα πρέπει να αγαπήσετε το αφηρημένο…τόσο όσο αγαπάτε την κατάσταση εθισμού σας.
Από το Ντοκιμαντέρ : What the Bleep we know? (Τι στο καλό ξέρουμε;)

 ramnousia.com 

Στην Αριστοτέλους που γερνάς

Δεν είναι η οίηση ή στην νεοελληνική ο κωλοπαιδαρισμός σύσσωμης της κυβέρνησης και των δημοσίων οργάνων όλων των υπηρεσιών τους που δεν καταπίνεται. Αυτό που δεν καταπίνεται είναι η δική μας δειλία σε ό,τι συντελείται. Η σκηνή στην Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη, όπου τα ένστολα νιάτα τα έβαλαν με τα γηρατειά και το σίγουρο δημοσιοϋπαλληλικό μεροκάματο με τον βιοπορισμό, είναι ένα φτύσιμο στα μούτρα όλων μας. Ένα κράτος εναντίον ενός καστανά, εναντίον μιας γριάς που πουλούσε καρότα χωρίς άδεια και βιβλίο εσόδων-εξόδων, εναντίον μιας άλλης γριάς που πουλούσε καλαμπόκια χωρίς άδεια από κάποιον νομοταγή δήμο είναι εξουσιαστικές κινήσεις προειδοποίησηςτης κυβέρνησης προς όλους τους υπόλοιπους. 

Χτυπάνε τον πιο αδύναμο για να σε πείσουν ότι εσύ που αισθάνεσαι πιο δυνατός από τους γηραιούς βιοπαλαιστές, θα σε εξαφανίσουν. Σου το λένε ξεκάθαρα ότι από εδώ και πέρα δεν υπάρχει ούτε έλεος, ούτε ντροπή παρά μόνο νόμος. Σε ένα κράτος άκρατης παρανομίας με κυβερνήσεις, που έχουν καταπατήσει συνειδητά τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς καμία αντίσταση από τον λαό, ο πολίτης είναι στο έλεος του στρατού αυτού του κράτους. 

Ένας Έλληνας μπροστά σε εκατοντάδες συμπολίτες του ξεφτιλίστηκε. Βρέθηκε στον βαθύτερο πάτο που μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος. Πρώτα γιατί ακόμα αναγκάζεται να βγει για μεροκάματο σε αυτή την ηλικία και δεύτερον γιατί αυτό το μεροκάματο χαρακτηρίζεται από το κράτος και από νομοταγείς πολίτες ως παράνομο. Παράνομο όμως ως προς τι; Επειδή δεν είχε άδεια ή επειδή δεν είχε ταμειακή μηχανή; Επειδή δεν θα πλήρωνε ΦΠΑ και φόρο; Ε, και τι έγινε; Μήπως ο συγκεκριμένος κύριος που είχε τα κότσια να πάρει την φουφού και να βγει στο πεζοδρόμιο για ένα χαρτζιλίκι θα πάει τα λεφτά του σε ελβετική τράπεζα; Αφού όλο το παράνομο χαρτζιλίκι θα το δώσει ή για να πληρώσει το δημόσιο νερό ή το δημόσιο ρεύμα ή θα πάρει ψωμί από το φούρνο της γειτονιάς. Το παράνομο χαρτζιλίκι του θα το ανακυκλώσει μέσα στην ίδια την χώρα. Το κράτος θα πάρει το φόρο του έτσι κι αλλιώς. 

Δεν είναι το παράνομο μαρούλι και κάστανο που κυνηγούν οι νομοταγείς στρατιώτες του κατοχικού κράτους. Είναι η πάταξη της προσπάθειας επιβίωσης του Έλληνα. Δεν θα δουλέψεις. Δεν θα βγάλεις μεροκάματο που δεν ελέγχει το ίδιο το κράτος. Σου απαγορεύει να επιβιώσεις γιατί αν καταφέρεις να επιβιώσεις τότε θα έχεις βρει την λύση να ζήσεις. Στην αποικία Ελλάδα όμως δεν έχεις δικαίωμα να ζήσεις. Αυτό είναι το μήνυμα της κυβέρνησης. Σου απαγορεύει να βρεις τρόπους επιβίωσης, σου απαγορεύει ως ελεύθερος άνθρωπος να κάνεις αυτό που επιβάλλεται από την φύση όταν δεν θίγεις την επιβίωση του διπλανού: Να ζήσεις.

Μετά από τέτοιου είδους ειδήσεις, που αρχίζουν να πληθαίνουν επικίνδυνα, σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν μια τέτοια κυβέρνηση ήταν στην εξουσία μεταπολεμικά  στην Ελλάδα. Όταν οι Έλληνες για να ξεκινήσουν πάλι την οικονομία της χώρας έφτιαχναν γιαούρτια στο σπίτι και τα πουλούσαν πόρτα-πόρτα. Πόρτα-πόρτα και χέρι με χέρι στήθηκε τούτη η χώρα μετά το ολοκαύτωμα της από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο έχοντας παράλληλα και το χαρτί κοινωνικών φρονημάτων να σου κλείνει τις μισές πόρτες. Έτρωγαν αλύπητο ξύλο όχι λόγω της προσπάθειας επιβίωσης αλλά λόγω των ιδεών τους. 

Φτάσαμε στο σήμερα με την εκσυγχρονιστική αριστερά της ευρωπαϊκής προοπτικής οι ιδέες μας να στριμωχτούν στα 2 ευρώ που έχουμε στην τσέπη μας και όταν συντελούνται εγκληματικά περιστατικά καταπάτησης της αξιοπρέπειας κυρίων και κυριών που είναι παραδείγματα για τους μικρότερους ηλικιακά ότι δεν τελειώνει η ζωή επειδή το λέει ο εξουσιαστής, εμείς βγάζουμε φωτογραφίες των περιστατικών εκφράζοντας την αηδία μας μόνο μέσω διαδικτύου. 

Οι φωτογραφίες που θα έπρεπε να αναρτηθούν σήμερα είναι 100 Έλληνες υπερασπιζόμενοι των συνάνθρωπό τους να έχουν ξεβρακώσει αυτούς τους νέους ένστολους στέλνοντας μήνυμα στην κυβέρνηση ότι στο αξιοπρεπές μεροκάματο έχουν δικαίωμα όλοι. 

Αναξιοπρεπές μεροκάματο είναι αυτό που σού επιβάλλουν οι κατοχικές κυβερνήσεις που από τα 300 ευρώ, που βγάζεις νόμιμα ή ως σύνταξη από τα δεκάδες χρόνια στερήσεων, τα 290 ως νταβατζής σού τα παίρνει νόμιμα και ψηφισμένα από την παρακρατική πλειοψηφία της Βουλής το κράτος για να τα δώσει στους δικούς της νταβατζήδες της Ε.Ε, της ΕΚΤ, του ESM, του ΔΝΤ. Θα ζεις εσύ με 10 ευρώ νόμιμα και αν τολμήσεις να βγεις να δουλέψεις για τα επιπλέον 10 ευρώ "παρανόμως" τότε θα υποστείς την διπλή ξεφτίλα. Η πρώτη είναι από το ίδιο νομοταγές κράτος και η δεύτερη από εμάς τους νομοταγείς συνανθρώπους σου που για να μην πάμε ένα αυτόφωρο και να μην δικαστούμε από τα κατοχικά δικαστήρια ως υπερασπιστές καθ' όλης της αξιοπρέπειας μένουμε ήσυχοι και φοβισμένοι στην γωνία μη και το επόμενο θύμα του νόμου είμαστε εμείς. Πού να είχαμε στο σβέρκο και χαρτί κοινωνικών φρονημάτων;! Η χαρά του Σκόμπι, του Κωλόγερου της Δημοκρατίας, του Εθνάρχη και του Παπαδόπουλου θα ήμαστε.

Η σειρά όλων έρχεται και αφού η εξουσία με την επιτρεπόμενη λόγω διάρκειάς της οίηση μπορεί να εξασκεί τον νόμο εναντίον αδύναμων καταλαβαίνουμε ότι εναντίον ημών των "δυνατών" μπορεί να κάνει πάντα. 

Δυστυχώς, σε κάθε Αριστοτέλους της Ελλάδας που γερνάς η εξουσία δεν θα βγάζει από τις τσέπες της φλούδες μανταρίνι αλλά θα σου ρίχνει ξεφτίλα στην καρδιά σου να πονάς.

stontoixo.com

Μαφιόζοι από κάλπη

Περιμέναμε μια κυβέρνηση με καθαρά και άφθαρτα πρόσωπα για να μάθουμε ότι για να στηριχθεί η Δημοκρατία πρέπει να είσαι μεγάλο λαμόγιο, μεγάλος μπαταχτσής και μεγάλο καθίκι. Δημοκρατία που δεν είναι κομματική δεν είναι δημοκρατία. Αν όλα τα κόμματα δεν στηρίξουν τα κόμματα που έχουν φάνε τον άμπακο και δεν έδωσαν ποτέ λογαριασμό, τότε θα έρθουν οι συνταγματάρχες και οι βασιλιάδες. 

Αυτά δεν τα ακούς στα καφενεία του χωριού από χαραμοφάηδες που μετά από δέκα τσίπουρα δεν ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται αλλά τα ακούς στην Βουλή των Ελλήνων και μάλιστα από τον εξοχότατο αριστερούλη πρόεδρο αυτής, Νικόλαο Βούτση.

Όπως μάθαμε από τον εξοχότατο δημοκρατικό και πάνω απ' όλα αριστερότατο προεδράρα, τους τελευταίους τρεις μήνες οι δανειστές πιέζουν να καταργηθεί το ακατάσχετο που ισχύει για το 40% της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι υπάρχει το  ενδεχόμενο να πληγούν βαρύτατα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που είναι υπερχρεωμένα και έχουν στηρίξει τις ρυθμίσεις του δανεισμού τους στην κρατική επιχορήγηση. Αντί, λοιπόν, ο αριστερότατος να τρίβει τα χέρια του λέγοντας "εδώ θα τα πληρώσετε όσα φάγατε και λογαριασμό δεν δώσατε στέλνοντας την Ελλάδα στον πάτο με τα πανηγύρια σας" πήρε απάνω του το θέμα και έκρουσε κώδωνα κινδύνου.

Ακούστε τι είπε ο προεδράρας: "Αυτό σημαίνει άμεση χρεοκοπία δύο μεγάλων και ιστορικών κομμάτων". Ώπα, τα ιστορικά κόμματα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν από τις στοίβες χρημάτων που έκαναν από κρατικές επιχορηγήσεις και από τα δάνεια τραπεζών και ο Σύριζα φόρεσε  μαύρη πλερέζα. Όχι δεν φόρεσε τα μαύρα, ούτε δάκρυ έχυσε για όσα ψηφίζει ακατάπαυστα εναντίον των πολιτών που τους οδηγεί σε χρεοκοπία ζωής αλλά για τους Νουδούληδες και τους Πασοκούληδες που θα χάσουν τους ναούς τους που προσκυνούσαν δεκαετίες για ένα ρουσφέτι λαμογέικο σκίζουν τις δαντελένιες τους κιλότες.

Ο προεδράρας δεν σταμάτησε εκεί αλλά παίρνοντας αφορμή από την οικονομική καταστροφή των κομμάτων χρόνιας κλεψιάς είπε και το απίστευτο που πρέπει να γραφτεί με χρυσά γράμματα κάτω από τους μεγάλους θεωρητικούς της (πραγματικής) Αριστεράς που θυμάται ο πρωθυπουργάρας όταν δεν συναντιέται με δικτάτορες τύπου Αιγυπτίου αλ Σίσι και μακελάρηδες τύπου Νετανιάχου. 

"Να βοηθήσουμε όλοι να βγούμε από την κρίση με πανίσχυρα δημοκρατικά κόμματα, με διαφάνεια και θεσμική ενίσχυση. Είμαι κάθετα αντίθετος με την προσπάθεια να απαξιωθεί και να πεθάνει το παρόν πολιτικό σύστημα και τα κόμματα και να αναζητήσουμε, άλλοι λοχίες και άλλοι βασιλιάδες".

Δηλαδή, αν δεν έχουμε όλα αυτά τα υπέροχα, υπέρλαμπρα, πεντακάθαρα κόμματα τότε η Δημοκρατία κινδυνεύει από αυτούς που θα φέρουν Κονδύληδες και Βασιλιάδες Παύλους. Ή θα έχουμε όλους αυτούς ή πάμε για χούντα και βασιλεία.

Ο Βούτσης μπορεί να έφαγε ένα ταψί τσιζ κέικ πριν ανεβεί στο βήμα αλλά ο εγκέφαλός του μια χαρά λειτουργεί όταν θέλει να βάλει το δίλημμα: Απατεώνες ή τανκς. Ο λαός πουθενά στο λογίδριο του Βούτση. Ο λαός είναι ένας μαλάκας ο οποίος αν χαθούν τα λαμογιοκόμματα τότε θα πέσει με τα μούτρα  σε λοχίες και βασιλιάδες ως φαστιστολαός που είναι. Τα κόμματα έφεραν την δημοκρατία στην Ελλάδα και όχι ο λαός κι αν ο λαός πληρώνει τις απατεωνιές που έφεραν χρέος και επιβαλλόμενο χρέος συν κατοχή το 2010 στην Ελλάδα, πρέπει να τα στηρίξουμε διότι χωρίς αυτά πάμε χαμένοι. 

Ξέρει πολύ καλά ο Βούτσης να δουλεύει για όλα τα στρατόπεδα. Πέρα από την στήριξη που δείχνει στα κολλητάρια του Πασόκους και ΝΔκρατες βγάζει λάδι παράλληλα τις δικτατορίες και τις βασιλείες που άλωσαν το κορμάκι του λαού αφού εμμέσως πλην σαφώς ο Βούτσης μάς είπε ότι αυτοί δεν καταχράστηκαν χρήμα και ο λαός θα τους επιλέξει αν καταρρεύσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Δεν έβαλε τυχαία τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα στην ίδια φράση. Για τον Βούτση και την παρέα του μόνο κομματικό σύστημα υπάρχει και όχι πολιτικό. Όποιος είναι εκτός κομμάτων είναι και εκτός δημοκρατικού τόξου (που έλεγε και ο μνημονιακός αριστερός μπάρμπα Φώτος Κουρέλας)

Δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα, τόσο για όσα αντιλαϊκά ψηφίζουν όσο και για το πόσο φασιστοειδή είναι. Λειτουργούν φανερά ως μία Κόζα Νόστρα μέσα στο κοινοβούλιο που ο ένας καλύπτει τα νώτα του άλλου και πετάνε στον λαό την απειλή ότι χωρίς τους μαφιόζους θα έρθει η ΕΣΑ να μάς σύρει στα υπόγεια της Ασφάλειας για μια βραδιά φάλαγγας.

Παίρνουν τον όρκο για ομερτά μπροστά στα μούτρα μας μετατρέποντας την Βουλή από σπίτι του λαού σε μαφιόζικη γιάφκα. Στήνουν καρτέρι στην Δημοκρατία όποτε κινδυνεύει η φατρία τους και κονομάνε μέσω φόρων όλοι μαζί βάζοντάς σου ως όπλο την απειλή κάθε μέρα στο κούτελο. Νονοί παντός καιρού και με την επιχείρηση "Κόμμα" ως τέλεια  κάλυψη.- 

stontoixo.com

ΤΟ ΨΕΜΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ(ΒΙΝΤΕΟ)

ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ 

ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ

Ο δεκάλογος (του παραλογισμού) ενός νεομνημονιακού

1. Σύγκρουση (εικονική) με τη διαπλοκή
Οι νεομνημονιακοί συγκρούονται μετωπικά με τις τρεις κορυφές του αμαρτωλού τριγώνου της εγχώριας διαπλοκής: τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, το σαθρό τραπεζικό σύστημα και το φαύλο πολιτικό κατεστημένο. Αντιπαλεύουν σφοδρά τα ιδιωτικά ΜΜΕ με το σφράγισμα της ιστοσελίδας gamatotv.com, πλήττουν καίρια τις συστημικές τράπεζες με την τρίτη ανακεφαλαιοποίησή τους και καταγγέλλουν απερίφραστα το πολιτικό κατεστημένο με την ανατροφοδότησή του, καθιστώντας τη Βουλή των Ελλήνων, την Προεδρία της Δημοκρατίας και το Σύνταγμα της Ελλάδας τις τρεις πλευρές του αμαρτωλού τριγώνου.

2. Πάταξη (της Καταπολέμησης) της διαφθοράς
Οι νεομνημονιακοί, μετά την εικονική σύγκρουση με την εγχώρια διαπλοκή, επιδεικνύουν την ίδια ακριβώς αποφασιστικότητα και με την πάταξη της διαφθοράς, απομακρύνοντας με συνοπτικές διαδικασίες τον πρώην Υπουργό Καταπολέμησης της Διαφθοράς Παναγιώτη Νικολούδη. Πιστοί στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ, που κινήθηκε πάνω στον άξονα «στις 20 Σεπτεμβρίου ψηφίζουμε ΟΧΙ στο παλιό καθεστώς της διαφθοράς και της διαπλοκής», καταργούν το Υπουργείο Καταπολέμησης Διαφθοράς, υποβαθμίζοντάς το σε Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

3. Δικαίωμα στην Άρνηση (της ιστορικής μνήμης)
Οι νεομνημονιακοί ηγούνται της εκστρατείας ενάντια στη χρήση του όρου «Γενοκτονία» για τον ξεριζωμό του Ποντιακού Ελληνισμού της Μικρασίας, αφού ο όρος εισήχθη το 1944 και καθιερώθηκε το ’48. Ωστόσο, λησμονούν ότι η Γενοκτονία (των Ποντίων) συμπεριλαμβάνει τρία διακριτά στάδια: α) «το πρώιμο», που αναφέρεται στο σχεδιασμό της (από Γερμανούς), β) «το μέσο», που επικεντρώνεται στην υλοποίησή της (από Νεότουρκους) και γ) «το ύστερο» που ολοκληρώνεται με την άρνησή της (από Νεοέλληνες). Με την εμμονή του, ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης συμμετέχει συνειδητά, στο τελικό στάδιο της Γενοκτονίας.

4. Υπεράσπιση του (γερμανικού) κρατισμού
Οι νεομνημονιακοί υπερασπίζονται τον κρατισμό, αλλά προς όφελος του Γερμανικού Δημοσίου. Ανήμερα των αποπροσανατολιστικών δηλώσεων Φίλη, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 138Α/3-11-15 η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 39/2-11-15 για την αξιοποίηση για 50 (40 + 10) έτη των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της Ελλάδας από την κοινοπραξία Fraport AG-Slentel Ltd, που ανήκει -μεταξύ άλλων- στο Γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο της Έσσης (31.35%) και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Έσσης (20.2%). Ακολουθούν πιστά τη Γερμανική κρατικοποίηση του ΟΤΕ από τη Deutsche Telekom AG.

5. Συμμετοχή σε (σουρεαλιστικές) κινητοποιήσεις
Οι νεομνημονιακοί συμμετέχουν, μαζικά, σε κινητοποιήσεις κατά των νεοφιλελεύθερων μέτρων της ΕΕ, που υλοποιεί περίτεχνα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η παρουσία του Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Ρήγα στην απεργία της 12ης Νοέμβρη, προσομοιάζει με τη δυνητική συμμετοχή του νεοναζιστή Γραμματέα της Χρυσής Αυγής σε μια αντιφασιστική πορεία. Είναι η ίδια σουρεαλιστική εικόνα του Λέσβιου νεομνημονιακού βουλευτή-γιου που νομοθετεί ενάντια των συμφερόντων του φαρμακοποιού-πατέρα, ο οποίος με τη σειρά του αντιδρά δυναμικά με εικοσιτετράωρες συνεχόμενες κυλιόμενες απεργίες στις 26 Οκτωβρίου.

6. Αναδιάρθρωση (του λογιστικού ελέγχου) του χρέους
Ο αχυράνθρωπος Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 29 Σεπτεμβρίου 2015, κατέδειξε την αναγκαιότητα της αναδιάρθρωσης του Δημόσιου Χρέους της Ελλάδας, καταργώντας την επιτροπή λογιστικού ελέγχου ανήμερα της απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, στις 12 Νοέμβρη. Με την υπογραφή και μόνο του Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, αναρτήθηκε στην Κοινοβουλευτική Διαφάνεια η λήξη των εργασιών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που επί της ουσίας θα τεκμηρίωνε επιστημονικά την αναγκαιότητα της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους.

7. Ευαισθητοποίηση (στη χειραγώγηση) της νεολαίας
Οι νεομνημονιακοί νεολαίοι διοργάνωσαν εκδήλωση στο Γκάζι με τον τίτλο: “This is a coup: Η Ευρώπη μπροστά σε σταυροδρόμι, Ευρώπη και Δημοκρατία”. Προφανώς, το ευρωπραξικόπημα, η θεσμική εκτροπή που λαμβάνει χώρα παράλληλα με το Μνημόνιο, εστιάζεται αποκλειστικά στην Πορτογαλία, της οποίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν προνόησε να θεσπίσει το μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα. Αποσιωπούν, όμως, συνειδητά ότι το ευρωπραξικόπημα κορυφώθηκε το καλοκαίρι με την αντιστροφή του ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού στο Δημοψήφισμα σε ΝΑΙ της Βουλής των Ελλήνων στο Μνημόνιο.

8. Καταδίκη (της αποδοκιμασίας) του νεοναζισμού
Για τους νεομνημονιακούς, προέχει η τηλεοπτική καταδίκη του ναζισμού με τη συμβολική επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο μνημείο εκτέλεσης 200 αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Σφυρίζουν αδιάφορα για την απροκάλυπτη αποχή της Ελληνικής αντιπροσωπείας από ψήφισμα του ΟΗΕ στις 19 Νοέμβρη 2015, με το οποίο «εκφράζεται η ανησυχία για οποιαδήποτε μορφή απότισης φόρου τιμής στο ναζισμό, το νεοναζισμό και άλλων πρακτικών που υποβοηθούν την κλιμάκωση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας σχετιζόμενες με αυτόν».

9. Προάσπιση (του εγκλωβισμού) των προσφύγων
Οι νεομνημονιακοί υπερασπίζονται και τα δικαιώματα των προσφύγων και τη διατήρηση του ευρωφράκτη στον Έβρο, αποσιωπώντας ότι το σφράγισμα του χερσαίου περάσματος στη Θράκη ανάγκασε 650.000 μετανάστες να περάσουν στην Ελλάδα μέσω του Αιγαίου, από τις αρχές του 2015. Από αυτούς, μόνο στο νησί της Λέσβου, αποβιβάστηκαν 370.000, καθιστώντας την πόλη της Μυτιλήνη την πρώτη πύλη εισόδου της Ευρώπης. Δεν τολμούν καν να διανοηθούν ότι η απώλεια 500 ψυχών στο Αιγαίο δεν είναι πνιγμός, αλλά φόνος εκ προμελέτης, με συνεργούς εκείνους που αρνούνται να ξηλωθεί ο ευρωφράκτης του αίσχους.

10. Κατάργηση της (εσωκομματικής) αντιπολίτευσης
Οι νεομνημονιακοί καταρρέουν με το άκουσμα και μόνο τριών ονομάτων: Ζωή, Γιάννης και Μανώλης. Η πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων υπήρξε ο μοναδικός θεσμικός παράγοντας που αντιστάθηκε σθεναρά στο θερινό ευρωπραξικόπημα. Ο πρώην Υπουργός Οικονομικών υπήρξε ο μοναδικός της τελευταίας μαύρης εξαετίας που δεν υπέγραψε και δεν υλοποίησε Μνημόνιο. Όσο για το ζωντανό θρύλο του αντιναζιστικού αγώνα στην Κατοχή, καταδίκασε κατηγορηματικά τη συμφωνία της 22ας Φεβρουαρίου 2015. Να λοιπόν γιατί, πέντε ημέρες πριν, δεν προτάθηκε καν για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

pitsirikos.net

Οι 6 μεγάλες ψευδαισθήσεις που μας κρατούν σκλαβωμένους στο Matrix

Ζούμε σε μια ψευδαίσθηση και καθήκον μας είναι, μέσα από την διαδικασία της αφύπνισής μας, να δούμε πέρα από αυτήν. Οι προσωπικότητες και τα εγώ του κόσμου, κρατούν το πανί της ψευδαίσθησης ζωντανό. Όμως, ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν αυτό το παιχνίδι και γυρνάνε την πλάτη τους σε όσους προσπαθούν να διαχειριστούν την ψευδαίσθηση, παίρνοντας την δύναμή τους. Ο κόσμος αρχίζει να ξυπνάει και να καταλαβαίνει πως δεν τους έχει ανάγκη. Αυτό το άρθρο περιγράφει με πολύ εύστοχο τρόπο, τον κυριότερο μηχανισμό της ψευδαίσθησης. — Έλενα Έρα

«Στη φυλακή, οι ψευδαισθήσεις μπορούν να προσφέρουν παρηγοριά.» – Νέλσον Μαντέλα

Ζούμε στον κόσμο της ψευδαίσθησης. Έτσι, πολλές από τις ανησυχίες που απασχολούν το μυαλό και τα καθήκοντα που γεμίζουν το ημερολόγιό μας, προκύπτουν από φυτεμένα ερεθίσματα για να γίνουμε κάποιος ή κάτι που δεν είμαστε. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Όπως έχουμε κατηχηθεί σε αυτόν τον αυταρχικό-εταιρικό-καταναλωτικό πολιτισμό που σήμερα κυριαρχεί στην ανθρώπινη φυλή, είμαστε εκπαιδευμένοι στο ότι ορισμένες πτυχές της κοινωνίας μας είναι απαράβατες αλήθειες, και ότι συγκεκριμένοι τρόποι ύπαρξης και συμπεριφοράς είναι προτιμητέοι.

«Οι άνθρωποι σας ξεζουμίζουν καθημερινά. Εγκαθίστανται στη ζωή σας, σας πολεμούν βρώμικα και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Σας κοιτάζουν από ψηλά κτίρια και σας κάνουν να αισθάνεστε μικροί. Κάνουν επιπόλαια σχόλια που υπονοούν ότι δεν είστε αρκετά σέξι και ότι όλη η διασκέδαση συμβαίνει κάπου αλλού. Βρίσκονται στην τηλεόραση και κάνουν τη σύντροφό σας να αισθανθεί ακατάλληλη. Εχουν πρόσβαση στην πιο εξελιγμένη τεχνολογία που ο κόσμος έχει δει ποτέ και τη χρησιμοποιούν για να σας κάνουν τον νταή. Αυτοί είναι οι διαφημιστές και αυτοί γελούν με εσάς «. – Banksy

Η διαφήμιση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κοιτάζοντας παρακάτω, βλέπουμε ότι η συνολική οργάνωση της ζωής επικεντρώνεται γύρω από την επιδίωξη των ψευδαισθήσεων και την αυτόματη υπακοή στους θεσμούς και τις ιδέες οι οποίες δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνονται. Είμαστε στην κυριολεξία σκλάβοι. Πολλοί ονομάζουν αυτό το κάπως απροσδιόριστο συναίσθημα της καταπίεσης «Matrix», ένα σύστημα απόλυτου ελέγχου που εισβάλλει στο μυαλό, προγραμματίζοντας τους ανθρώπους να λειτουργούν σύμφωνα με μια γενική, κομφορμιστική έκδοση της πραγματικότητας, άσχετα με το πόσο κακή γίνεται.

Οι μεγαλύτερες από τις αυταπάτες που μας κρατούν σκλαβωμένους στο Matrix, αυτές από τις οποίες τόσο πολλοί από εμάς εξακολουθούν να μαγεύονται, περιγράφονται παρακάτω.

Η ψευδαίσθηση του Νόμου, της Τάξης και της Εξουσίας

Για πολλούς από εμάς, το να υπακούμε στους νόμους θεωρείται μια ηθική υποχρέωση, και πολλοί ευχαρίστως το κάνουμε αυτό έστω και αν η διαφθορά, τα σκάνδαλα και η κακία έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι ο νόμος είναι αρκετά ευέλικτος για εκείνους που έχουν τη δύναμη να τον παρακάμψουν. Η αστυνομική βαρβαρότητα εγκληματικότητα καλπάζουν στις ΗΠΑ, τα δικαστήρια ευνοούν τους πλούσιους και δε μπορούμε πλέον να ζήσουμε σαν ιδιώτες, χάρη στη διείσδυση της κρατικής εποπτείας. Και όλο αυτό το διάστημα ο παράνομος και ανήθικος μόνιμος πόλεμος μαίνεται στο παρασκήνιο της ζωής, δολοφονώντας και καταστρέφοντας ολόκληρα έθνη και πολιτισμούς.

Η κοινωνική τάξη δεν είναι αυτό που φαίνεται; είναι εντελώς βασισμένη στα δεδομένα της συμμόρφωσης, της υπακοής και της συναίνεσης που επιβάλλονται από το φόβο της βίας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο νόμος δε χρησιμοποιείτα συχνά, απλά ως μέσο καταπίεσης, κοινωνικού ελέγχου και λεηλασίας, και κάθε «λεγόμενη» Αρχή σε σχέση με αυτό είναι ψευδής, υποκριτική και άδικη.

Όταν ο ίδιος ο νόμος δεν υπακούει το νόμο, δεν υπάρχει κανένας νόμος, δεν υπάρχει τάξη και δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Η λαμπρότητα και τα στολίδια της Εξουσίας είναι απλώς η συγκάλυψη της αλήθειας στην οποία η τρέχουσα παγκόσμια τάξη που καθιστά αναγκαίο τον έλεγχο, δεν συναινεί.

Η ψευδαίσθηση της Ευημερίας και της Ευτυχίας

Στολίζοντας τον εαυτό του κανείς με ακριβά ρούχα και μπιχλιμπίδια, και συγκεντρώνοντας μεγάλες συλλογές από υλικά αγαθά που θα ζήλευε κάθε μονάρχης του 19ου αιώνα, έχει γίνει ένα υποκατάστατο για την πραγματική ευημερία. Η διατήρηση της ψευδαίσθησης της ευημερίας όμως, είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία μας έτσι όπως είναι, επειδή τα θεμέλιά της είναι χτισμένα στην κατανάλωση, την εξαπάτηση, την πίστωση και το χρέος. Το ίδιο το τραπεζικό σύστημα έχει σχεδιαστεί από την κορυφή ως τα νύχια για να δημιουργήσει απεριόριστο πλούτο για κάποιους, ενώ φορολογεί για μια αιωνιότητα τους υπόλοιπους από εμάς.

Η αληθινή ευημερία είναι ένα ζωντανό περιβάλλον και μια αφθονία υγείας, ευτυχίας, αγάπης και σχέσεων. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα υλικά αγαθά ως μια μορφή αυτοπροσδιορισμού σε αυτόν τον πολιτισμό, γλιστράμε ολοένα και πιο μακριά από την εμπειρία της αληθινής ευημερίας.

Η ψευδαίσθηση της Επιλογής και της Ελευθερίας

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές και εξετάζοντας τα ψιλά γράμματα, βλέπουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι, όχι υπό οποιαδήποτε ευφυές πρότυπο. Ελευθερία σημαίνει το να έχουμε επιλογή, αλλά στο σημερινό κόσμο, η επιλογή έχει καταλήξει να σημαίνει μια ποικιλία από διαθέσιμες επιλογές, πάντα μέσα στα στενά όρια ενός διεφθαρμένου νομικού και φορολογικού συστήματος και εντός των ορίων των πολιτισμικά αποδεκτών και επιβεβλημένων κανόνων.

Απλά κοιτάξτε μέσα στον κάλπικο θεσμό της σύγχρονης δημοκρατίας και θα βρείτε ένα λαμπρό παράδειγμα λανθασμένων επιλογών που εμφανίζονται σαν πραγματικές. Δύο παγιωμένα, διεφθαρμένα, αρχαϊκά πολιτικά κόμματα παρέλασαν ως «υπερηφάνεια» και «ελπίδα του έθνους», αλλά σκόπιμα μπλοκάρει άλλες, ανεξάρτητες φωνές, γελοιοποιώντας τες και πατώντας τες κάτω.

Η ψευδαίσθηση της επιλογής και της ελευθερίας είναι ένας πανίσχυρος καταπιεστής επειδή μας ξεγελά στο να αποδεχόμαστε δεσμά και μικρά λουριά σαν να είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ελευθερίας.

Η πολλαπλή επιλογή είναι διαφορετική από την ελευθερία και υπηρετείται εύκολα.

Η Ψευδαίσθηση της Αλήθειας

Η αλήθεια έχει γίνει ένα ευαίσθητο θέμα στον πολιτισμό μας και έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι «η αλήθεια» έρχεται από τους ημίθεους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τις διασημότητες και την κυβέρνηση. Εάν η τηλεόραση δηλώνει ότι κάτι είναι αληθινό, τότε είμαστε αιρετικοί αν πιστεύουμε το αντίθετο.

Προκειμένου να διατηρήσουν την τάξη, οι δυνάμεις χρειάζονται τη συναίνεσή μας για τη δική τους εκδοχή της αλήθειας. Ενώ οι ανεξάρτητοι στοχαστές και δημοσιογράφοι δημιουργούν συνεχώς τρύπες στις επίσημες εκδοχές της πραγματικότητας, η ψευδαίσθηση της αλήθειας είναι τόσο ισχυρή έτσι ώστε απαιτείται μια σοβαρή προσωπική αναταραχή για να αποφύγουν την γνωστική ασυμφωνία που απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσουν σε μια κοινωνία που κυνηγά ανοιχτά ψευδείς πραγματικότητες.

Η ψευδαίσθηση του Χρόνου

Λένε ότι ο χρόνος είναι χρήμα, αλλά αυτό είναι ψέμα. Ο χρόνος είναι η ζωή σας. Η ζωή σας είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη εκδήλωση του «τώρα». Κοιτάζοντας πέρα ​​από τον κόσμο των πέντε αισθήσεων όπου έχουμε εκπαιδευτεί να κινούμαστε σύμφωνα με το ρολόι και το ημερολόγιο, διαπιστώνουμε ότι το πνεύμα είναι αιώνιο, και ότι η κάθε ατομική ψυχή είναι μέρος αυτής της αιωνιότητας.

Η μεγάλη απάτη εδώ είναι η ενίσχυση της ιδέας ότι η παρούσα στιγμή έχει λίγη ή καθόλου αξία, ότι το παρελθόν είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να ξεχάσουμε, και ότι το μέλλον είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι το παρελθόν και το παρόν μαζί. Αυτό μας απομακρύνει από ό,τι πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή και που το κατευθύνει προς το μέλλον. Μόλις επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι να έρθει και όχι σε αυτό που υπάρχει, είμαστε εύκολη λεία για τους διαφημιστές και τους εκφοβιστές που θολώνουν το όραμά μας για το μέλλον με κάθε δυνατή στενοχώρια και ανησυχία που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν η ζωή δεν μας βάζει σε καλούπια, όταν ο αυθορμητισμός και η τυχαιότητα μας δίνουν την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας. Το να παραιτούμαστε από την παρούσα στιγμή προκειμένου να φαντασιωνόμαστε για το μέλλον είναι μια παγίδα. Οι τεράστιες, διαχρονικές στιγμές πνευματικής χαράς που βρίσκονται σε ένα ήσυχο διαλογισμό είναι η απόδειξη ότι ο χρόνος είναι ένα κατασκεύασμα του νου της ανθρωπότητας, και όχι κατ “ανάγκην υποχρεωτικός για την ανθρώπινη εμπειρία.

Εάν ο χρόνος είναι χρήμα, τότε η ζωή μπορεί να μετρηθεί σε δολάρια. Όταν τα δολάρια είναι άχρηστα, έτσι είναι και η ζωή. Αυτή είναι η πλήρης εξαπάτηση, γιατί η ζωή είναι στην πραγματικότητα, απολύτως ανεκτίμητη.

Η ψευδαίσθηση της Ξεχωριστότητας

Σε στρατηγικό επίπεδο, η τακτική του διαίρει και βασίλευε είναι μια τυποποιημένη διαδικασία λειτουργίας των εξουσιαστών και των στρατευμάτων εισβολής, αλλά η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας είναι ακόμα βαθύτερη από αυτό.

Είμαστε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι ως άτομα είμαστε σε ανταγωνισμό με τους πάντες και τα πάντα γύρω μας, συμπεριλαμβανομένων των γειτόνων μας, ακόμα και της μητέρας φύσης. «Εμείς» εναντίον «αυτών» στα άκρα. Αυτό αρνείται κατηγορηματικά την αλήθεια ότι η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη είναι απείρως αλληλένδετη. Χωρίς καθαρό αέρα, καθαρό νερό, υγιές έδαφος και μια ζωντανή παγκόσμια αίσθηση της κοινότητας, δε μπορούμε να επιβιώσουμε εδώ.

Ενώ η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας μας ανακουφίζει από την ικανοποίηση του εγώ και μας προσφέρει μια αίσθηση ελέγχου, στην πραγματικότητα χρησιμεύει μόνο για να μας υποδουλώσει και να μας απομονώσει.

Συμπέρασμα

Οι μεγάλες αυταπάτες που αναφέρονται εδώ, έχουν σκηνοθετηθεί ως μια εκστρατεία για να ενθαρρύνουν την τυφλή συναίνεσή μας στις μηχανορραφίες του Matrix. Σε μια προσπάθεια να μας αποδυναμώσουν, απαιτούν τη συμμόρφωση και την υπακοή μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι απλώς ένα περίτεχνος αγωνιστικός χώρος. Δεν μπορούν να πουλήσουν ό,τι δεν μας ενδιαφέρει να αγοράσουμε.

Σχετικά με τον Συγγραφέα: O Sigmund Fraud είναι ένας από τους επιζώντες της σύγχρονης ψυχιατρικής και ένας ειδικός ψυχικός ακτιβιστής. Είναι συγγραφέας στους WakingTimes.com όπου μας ενδίδει στη δυνατότητα μιας μαζικής στροφής προς ένα περισσότερο ψυχολογικά ενήμερο μέλλον για την ανθρωπότητα.

__________________

Μετάφραση: Βιολέτα Βαλερί

healinghome.gr
Πηγή:themindunleashed.org