Μας πήρε 400 χρόνια να ξεσηκωθούμε και να απελευθερωθούμε από την τούρκικη σκλαβιά και ακόμα σήμερα 200 χρόνια μετά, δεν έχουμε απαλλαγεί από τους νεοκοτζαμπάσηδες και τον ραγιαδισμό.
Φαίνεται πως εμείς οι Έλληνες, παρότι είμαστε ευφυείς και παρότι
μας αρέσει η ατομική ελευθερία, εντούτοις έχουμε και κάποια σοβαρά ελαττώματα. Προσαρμοζόμαστε σχετικά εύκολα σε όλες τις συνθήκες, όσο
άσχημες κι αν είναι αυτές και ταυτόχρονα ο εγωϊσμός και ο ατομικισμός μας, μας οδηγούν στο να ψάχνουμε να βρούμε την ατομική διάσωση και το ατομικό βόλεμα και όχι την διάσωση όλων μαζί. Λες και μπορεί ο καθένας να διασωθεί όταν οι γύρω του είναι κατεστραμμένοι.
άσχημες κι αν είναι αυτές και ταυτόχρονα ο εγωϊσμός και ο ατομικισμός μας, μας οδηγούν στο να ψάχνουμε να βρούμε την ατομική διάσωση και το ατομικό βόλεμα και όχι την διάσωση όλων μαζί. Λες και μπορεί ο καθένας να διασωθεί όταν οι γύρω του είναι κατεστραμμένοι.
Μας πήρε λοιπόν 400 χρόνια να απελευθερωθούμε από την τούρκικη σκλαβιά και τώρα, 200 χρόνια μετά, συνειδητοποιούμε ότι ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε ραγιάδες. Μόνο που οι τότε Έλληνες κοτζαμπάσηδες που μεσολαβούσαν μεταξύ της τούρκικης αρχής και του ραγιά, έγιναν μετά πολιτικοί νεοκοτζαμπάσηδες, που εξακολουθούν να μεσολαβούν μεταξύ ενός αυτονομημένου από την κοινωνία κράτους – παράρτημα ξένων συμφερόντων, που δημιούργησαν οι ίδιοι και του Έλληνα νεοραγιά.
Μας πήρε λοιπόν 200 χρόνια να συνειδητοποιήσουμε ότι στην ουσία ποτέ δεν ζήσαμε ελεύθεροι. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να απελευθερωθούμε από τους νεοκοτζαμπάσηδες και τον νεοραγιαδισμό.
Να ζήσουμε επιτέλους πραγματικά ελεύθεροι.