Τι δεν καταλαβαίνεις; Καθηλωμένο σε μια παράσταση σε έχουν, με θεατή εσένα και μοιραίο πρωταγωνιστή τη ξεφτισμένη σου ζωή και την ξεφτιλισμένη σου αξιοπρέπεια…
Χρόνια ολόκληρα σε εκπαίδευαν γι αυτή τη μοιραία στιγμή, για το τελευταίο σου χειροκρότημα, λίγο πριν η χαριστική βολή έρθει για να διαλύσει τον πλέον αποβλακωμένο εγκέφαλο που λερώνει με την παρουσία του τον πλανήτη των αποβλήτων.
Η ολέθρια προσμονή σου, η επιμονή σου να αγναντεύεις το απόλυτο τίποτε, αλλά και η πρωτοφανής προθυμία σου να παραδίδεσαι στη λαγνεία του πολιτικού ψεύδους, είναι μερικά μόνο απ όλα όσα έκανες αλλά κι απ όσα δεν έκανες, δίνοντας το δικαίωμα σε εκβιαστές και «σωτήρες», να αντιμετωπίζουν ως περιπλανώμενο κοπρίτη, έναν λαό που μόνος του παραιτήθηκε από την ιδιότητα του πολίτη, για να προσκυνήσει ένα τσούρμο προσκυνημένους, που παρέδωσε την τύχη του στους παπατζήδες της νέας εποχής.
Σ' έβαλαν να πανηγυρίζεις σε ένα πάρτι αξιοπρέπειας, χωρίς να ξέρεις τι και γιατί πανηγύρισες, και τώρα σε αποβλακώνουν με μια ισχυρή δόση διαπραγματευξοτανίλ, κι εσύ περιμένεις.
Άκου λοιπόν φίλε…
Δε διαπραγματεύονται. Σαλαμοποιούν την προσδοκία σου, για να είναι ευκολότερο να την αποδεκατίσουν.
Εσύ έχεις ανάγκη από ήρωες, γιατί αφού δεν έχεις τα μέζεα να θαυμάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό για τη στάση σου και τις επιλογές σου, σύντομα θα αναγκαστείς να κοιτάξεις το δήμιο σου με θαυμασμό, αν και γονατισμένος στη γκιλοτίνα, όπως η κερατωμένη σύζυγος που τελικά καυχιέται γιατί η γκόμενα του άντρα της, είναι καλύτερη από τη γκόμενα του γείτονα.
Άκου, λοιπόν, μαλάκα…
Σ' έναν αγώνα πυγμαχίας, αν ο ήρωάς σου βγει νοκ άουτ με το πρώτο άπερκατ, η εξιδανικευμένη εικόνα που είχες γι αυτόν, θα καταρρεύσει μαζί με το κουφάρι του.
Αν βγει νοκ άουτ στον τέταρτο γύρο, μέσα σου θα σκεφτείς ότι το πάλαιψε με αξιοπρέπεια και αντοχή και κράτησε όσο ήταν δυνατόν να κρατήσει.
Αν καταφέρει να τελειώσει όλο τον αγώνα και απλά ηττηθεί στα σημεία, θα παραμένει για σένα ένας αγωνιστής που τίμησε τη φανέλα του, ακόμη και αν είχε πουλήσει από την πίσω πόρτα τον αγώνα.
Κατάλαβες λοιπόν κόπανε τι ακριβώς θέλουν οι εκβιαστές;
Θέλουν τα πάντα. Και στο τέλος σε θέλουν να χειροκροτάς το χάρτινο ήρωά σου, πιστεύοντας ότι αγωνίστηκε, για να μη νοιώσεις ότι παραδόθηκε πριν καν δώσει τη μάχη.
Κάθε τους τελεσίγραφο, συνιστά μια καινούρια «κόκκινη γραμμή» που παραδίδεται, κι ας παραμυθιάζεσαι εσύ, ότι είναι περήφανη η απάντηση των επαναδιαπραγματευτών σου, απέναντι στη συμμορία των εκβιαστών.
Κάθε τους εκβιασμός, σαλαμοποιεί την αξιοπρέπεια που σου υποσχέθηκαν, και είναι όλο και λιγότερα τα κομμάτια που μένουν για το δικό σου το τραπέζι.
Εκατόν είκοσι ολόκληρες μέρες, όλα όσα πίστεψες βγαίνουν στο σφυρί, και σε προετοιμάζουν να συμβιβαστείς με το ξεροκόμματο που είναι έτοιμοι να σου πετάξουν.
Η παράσταση φτάνει στο τέλος της...
Η ώρα της απόλυτης παράδοσής σου, όπου νά 'ναι θα σημάνει...
Έσπειρες τον προσωπικό σου εξευτελισμό, θα θερίσεις ταπείνωση και δυστυχία.