Η καταστροφή του ΕΝΦΙΑ, με το εμφανές πολιτικό κόστος, αποτελεί
«χάδι» σε σχέση με την πραγματοποίηση της γερμανικής «απειλής» του
εφάπαξ φόρου σε καταθέσεις και ακίνητη περιουσία, που θα μπορούσε
σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών να φτάσει ακόμα και στο 20%.
Άλλωστε, το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα έως τώρα δεν μπόρεσε να περιορίσει καμία καταστροφή δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για «αντίσταση» στις επιταγές των εταίρων. Το μέγα λοιπόν ερώτημα είναι ένα και μοναδικό: Ποιος Έλληνας πρωθυπουργός θα είναι εκείνος που θα θέσει το «δίλημμα του φυλακισμένου»; Ποιος θα αναφωνήσει από κάποιο άλλο ακριτικό νησί μας «χρεοκοπία ή περιουσιακός φόρος» στους υπό οικονομικό αφανισμό Έλληνες;
Η πρόταση – σοκ που αναβιώνει τη «Νύχτα των Κρυστάλλων»
Στις αρχές του έτους, η Bundesbankπροχώρησε στην πρόταση – σοκ ότι οι χώρες που απειλούνται με χρεοκοπία θα πρέπει να αντλούν χρήματα από τον ιδιωτικό πλούτο των πολιτών τους μέσω ενός εφάπαξ φόρου επί της περιουσίας τους, προτού ζητήσουν βοήθεια από άλλες χώρες.
Τα όσα είχε αποκαλύψει το περιοδικό Crashτον Οκτώβριο –σχετικά με την έκθεση της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας είναι σοκαριστικά. «Στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης παρατηρείται ότι η εμπιστοσύνη ως προς τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους ορισμένων χωρών μειώθηκε, παρ’ όλο που εκτός αυτού του χρέους υπάρχει μια μεγάλη κρατική και ιδιωτική περιουσία. Σε αναλογία με το ΑΕΠ, αυτές οι περιουσίες είναι εν μέρει μεγαλύτερες από αυτές των χωρών που προσφέρουν βοήθεια. Με αυτά τα δεδομένα προτείνεται αρχικά η μείωση του χρέους να επιτυγχάνεται με τη μείωσης της κρατικής περιουσίας στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης. Επιπλέον τίθεται το ερώτημα αν σε έκτακτες συνθήκες εθνικής ανάγκης μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μέτρα εξυγίανσης, τα οποία στοχεύουν σε μακροπρόθεσμο πρωτογενές πλεόνασμα, μπορούν και οι ιδιωτικές περιουσίες να συμβάλλουν στην αποφυγή μιας κρατικής χρεοκοπίας».
Η απάντηση βέβαια είναι θετική, αφού οι περιουσίες δεν είναι δικές τους, που βεβαίως και πρέπει να προστατεύονται με το θεμελιώδες και «ιερό» αξίωμα του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, αλλά εκείνες των «άσωτων» Νοτίων: «Στο πλαίσιο αυτό, θα εξεταστούν διάφορες απόψεις μιας εφάπαξ εισφοράς από την καθαρή περιουσία των ημεδαπών, δηλ. ενός φόρου πάνω στην περιουσία, μείον το παθητικό. Κατά βάση μια τέτοια εισφορά, και ιδιαίτερα ένας περιουσιακός φόρος, από μακροοικονομικής άποψης συνδέεται με προβλήματα. Το σχετικό κόστος αλλά και ο κίνδυνος για την ανάπτυξης της οικονομία επιβαρύνουν επιπλέον την κατάσταση. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπου υπάρχει κίνδυνος κρατικής χρεοκοπίας, μια εφάπαξ εισφορά περιουσίας θα μπορούσε να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από ό,τι οι υπόλοιπες σχετικές επιλογές. Μια πιο μεγάλη, αλλά σε σύγκριση με τον περιουσιακό φόρο μακροχρόνια, επιβάρυνση τόσο μέσω μόνιμων φόρων, όπως είναι οι καταναλωτικοί ή οι εισοδηματικοί φόροι ή και οι μεγάλες περικοπές στα δημόσια έξοδα, θα μπορούσαν πλέον να μην αρκούν ή να μην μπορούν πια να επιβληθούν. Εν τέλει πρόκειται περί μιας κατάστασης όπου οι εν δυνάμει δανειστές αμφισβητούν τη βιωσιμότητα του χρέους και ο περιουσιακός φόρος είναι η μόνη επιλογή για να αποφευχθεί η χρεοκοπία».
Και φθάνουμε στο δια ταύτα της υλοποίησης…
«Κάτω από ιδανικές συνθήκες, εντός της πληγείσης χώρας θα μπορούσε να γίνει μέσω του καθαρού περιουσιακού φόρου μια εφάπαξ ανακατανομή των περιουσιακών στοιχείων μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Με αυτόν τον τρόπο το χρέους θα έπεφτε σχετικά σύντομα κατά ένα σημαντικό ποσοστό και η εμπιστοσύνη στη βιωσιμότητα του θα μπορούσε να αποκατασταθεί πιο γρήγορα. Σε περίπτωση που ο περιουσιακός φόρος βασίζεται στην περιουσία που δημιουργήθηκε ή αποκτήθηκε στο παρελθόν, και εφόσον πρόκειται πραγματικά για εφάπαξ εισφορά, οι φορολογούμενοι θα μπορούν πλέον με δυσκολία να τον αποφύγουν».
Από τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» στον περιουσιακό φόρο
Για την ιστορία, πάντως, ο τρομακτικός απολογισμός της νύχτας της 9ης Νοεμβρίου, που είναι γνωστή ως η «Νύχτα των Κρυστάλλων» (λόγω του θορύβου των σπασμένων βιτρινών) ήταν: 1.574 εμπρησμοί σε συναγωγές, εμπρησμοί σε πολλά εβραϊκά κοιμητήρια, καταστροφές και πλιάτσικο σε πάνω από 7.000 καταστήματα και 29 πολυκαταστήματα που άνηκαν σε Εβραίους, ξυλοκοπήματα Εβραίων έως θανάτου ενώ άλλοι αναγκάζονταν να παρακολουθούν, 30.000 συλλήψεις αρρένων Εβραίων και μεταφορά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Αν και λίγοι άνθρωποι το γνώριζαν εκείνοι την εποχή, το πογκρόμ της «Νύχτας των Κρυστάλλων» αποτέλεσε το πρώτο βήμα για τη συστηματική δίωξη και μαζική δολοφονία των Εβραίων σε όλη την Ευρώπη. Ο ανώτατος αξιωματούχος των ναζί Χέρμαν Γκέρινγκ συναντήθηκε με άλλα μέλη της ηγεσίας των ναζί στις 12 Νοεμβρίου, ώστε να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματα μετά τις ταραχές, θέτοντας τη βάση για την επίσημη κρατική δράση που θα οδηγούσε σύντομα στο Ολοκαύτωμα.
Την ίδια ημέρα εκδίδεται και ο Νόμος του Γκέρινγκ, του συλλογικού περιουσιακού φόρου ενός δισεκατομμυρίου μάρκων προς τη ναζιστική κυβέρνηση ως «τιμωρία» για τη δολοφονία του Φομ Ρατ, του γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας στο Παρίσι, από τον Χέρσελ Γκρίνσπαν, Γερμανό Εβραίο που είχε διαφύγει στη Γαλλία, μετά την απόρριψη των αλλεπάλληλων εκκλήσεων του για την τύχη της οικογένειας του.
Ο οικονομικός εξανδραποδισμός που συνόδευσε το πογκρόμ απαίτησε μαζί με τον περιουσιακό φόρο και καταβολή στο Δημόσιο των έξι εκατομμυρίων μάρκων των ασφαλιστικών πληρωμών που θα έπαιρνε η εβραϊκή κοινότητα εξαιτίας των καταστροφών στις περιουσίες τους. Ήταν η αρχή της προσπάθειας αφανισμών των Εβραίων από τους ναζί.
ΠΗΓΗ: crashonline.gr
Άλλωστε, το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα έως τώρα δεν μπόρεσε να περιορίσει καμία καταστροφή δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για «αντίσταση» στις επιταγές των εταίρων. Το μέγα λοιπόν ερώτημα είναι ένα και μοναδικό: Ποιος Έλληνας πρωθυπουργός θα είναι εκείνος που θα θέσει το «δίλημμα του φυλακισμένου»; Ποιος θα αναφωνήσει από κάποιο άλλο ακριτικό νησί μας «χρεοκοπία ή περιουσιακός φόρος» στους υπό οικονομικό αφανισμό Έλληνες;
Η πρόταση – σοκ που αναβιώνει τη «Νύχτα των Κρυστάλλων»
Στις αρχές του έτους, η Bundesbankπροχώρησε στην πρόταση – σοκ ότι οι χώρες που απειλούνται με χρεοκοπία θα πρέπει να αντλούν χρήματα από τον ιδιωτικό πλούτο των πολιτών τους μέσω ενός εφάπαξ φόρου επί της περιουσίας τους, προτού ζητήσουν βοήθεια από άλλες χώρες.
Τα όσα είχε αποκαλύψει το περιοδικό Crashτον Οκτώβριο –σχετικά με την έκθεση της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας είναι σοκαριστικά. «Στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης παρατηρείται ότι η εμπιστοσύνη ως προς τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους ορισμένων χωρών μειώθηκε, παρ’ όλο που εκτός αυτού του χρέους υπάρχει μια μεγάλη κρατική και ιδιωτική περιουσία. Σε αναλογία με το ΑΕΠ, αυτές οι περιουσίες είναι εν μέρει μεγαλύτερες από αυτές των χωρών που προσφέρουν βοήθεια. Με αυτά τα δεδομένα προτείνεται αρχικά η μείωση του χρέους να επιτυγχάνεται με τη μείωσης της κρατικής περιουσίας στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης. Επιπλέον τίθεται το ερώτημα αν σε έκτακτες συνθήκες εθνικής ανάγκης μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μέτρα εξυγίανσης, τα οποία στοχεύουν σε μακροπρόθεσμο πρωτογενές πλεόνασμα, μπορούν και οι ιδιωτικές περιουσίες να συμβάλλουν στην αποφυγή μιας κρατικής χρεοκοπίας».
Η απάντηση βέβαια είναι θετική, αφού οι περιουσίες δεν είναι δικές τους, που βεβαίως και πρέπει να προστατεύονται με το θεμελιώδες και «ιερό» αξίωμα του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, αλλά εκείνες των «άσωτων» Νοτίων: «Στο πλαίσιο αυτό, θα εξεταστούν διάφορες απόψεις μιας εφάπαξ εισφοράς από την καθαρή περιουσία των ημεδαπών, δηλ. ενός φόρου πάνω στην περιουσία, μείον το παθητικό. Κατά βάση μια τέτοια εισφορά, και ιδιαίτερα ένας περιουσιακός φόρος, από μακροοικονομικής άποψης συνδέεται με προβλήματα. Το σχετικό κόστος αλλά και ο κίνδυνος για την ανάπτυξης της οικονομία επιβαρύνουν επιπλέον την κατάσταση. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπου υπάρχει κίνδυνος κρατικής χρεοκοπίας, μια εφάπαξ εισφορά περιουσίας θα μπορούσε να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από ό,τι οι υπόλοιπες σχετικές επιλογές. Μια πιο μεγάλη, αλλά σε σύγκριση με τον περιουσιακό φόρο μακροχρόνια, επιβάρυνση τόσο μέσω μόνιμων φόρων, όπως είναι οι καταναλωτικοί ή οι εισοδηματικοί φόροι ή και οι μεγάλες περικοπές στα δημόσια έξοδα, θα μπορούσαν πλέον να μην αρκούν ή να μην μπορούν πια να επιβληθούν. Εν τέλει πρόκειται περί μιας κατάστασης όπου οι εν δυνάμει δανειστές αμφισβητούν τη βιωσιμότητα του χρέους και ο περιουσιακός φόρος είναι η μόνη επιλογή για να αποφευχθεί η χρεοκοπία».
Και φθάνουμε στο δια ταύτα της υλοποίησης…
«Κάτω από ιδανικές συνθήκες, εντός της πληγείσης χώρας θα μπορούσε να γίνει μέσω του καθαρού περιουσιακού φόρου μια εφάπαξ ανακατανομή των περιουσιακών στοιχείων μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Με αυτόν τον τρόπο το χρέους θα έπεφτε σχετικά σύντομα κατά ένα σημαντικό ποσοστό και η εμπιστοσύνη στη βιωσιμότητα του θα μπορούσε να αποκατασταθεί πιο γρήγορα. Σε περίπτωση που ο περιουσιακός φόρος βασίζεται στην περιουσία που δημιουργήθηκε ή αποκτήθηκε στο παρελθόν, και εφόσον πρόκειται πραγματικά για εφάπαξ εισφορά, οι φορολογούμενοι θα μπορούν πλέον με δυσκολία να τον αποφύγουν».
Από τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» στον περιουσιακό φόρο
Για την ιστορία, πάντως, ο τρομακτικός απολογισμός της νύχτας της 9ης Νοεμβρίου, που είναι γνωστή ως η «Νύχτα των Κρυστάλλων» (λόγω του θορύβου των σπασμένων βιτρινών) ήταν: 1.574 εμπρησμοί σε συναγωγές, εμπρησμοί σε πολλά εβραϊκά κοιμητήρια, καταστροφές και πλιάτσικο σε πάνω από 7.000 καταστήματα και 29 πολυκαταστήματα που άνηκαν σε Εβραίους, ξυλοκοπήματα Εβραίων έως θανάτου ενώ άλλοι αναγκάζονταν να παρακολουθούν, 30.000 συλλήψεις αρρένων Εβραίων και μεταφορά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Αν και λίγοι άνθρωποι το γνώριζαν εκείνοι την εποχή, το πογκρόμ της «Νύχτας των Κρυστάλλων» αποτέλεσε το πρώτο βήμα για τη συστηματική δίωξη και μαζική δολοφονία των Εβραίων σε όλη την Ευρώπη. Ο ανώτατος αξιωματούχος των ναζί Χέρμαν Γκέρινγκ συναντήθηκε με άλλα μέλη της ηγεσίας των ναζί στις 12 Νοεμβρίου, ώστε να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματα μετά τις ταραχές, θέτοντας τη βάση για την επίσημη κρατική δράση που θα οδηγούσε σύντομα στο Ολοκαύτωμα.
Την ίδια ημέρα εκδίδεται και ο Νόμος του Γκέρινγκ, του συλλογικού περιουσιακού φόρου ενός δισεκατομμυρίου μάρκων προς τη ναζιστική κυβέρνηση ως «τιμωρία» για τη δολοφονία του Φομ Ρατ, του γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας στο Παρίσι, από τον Χέρσελ Γκρίνσπαν, Γερμανό Εβραίο που είχε διαφύγει στη Γαλλία, μετά την απόρριψη των αλλεπάλληλων εκκλήσεων του για την τύχη της οικογένειας του.
Ο οικονομικός εξανδραποδισμός που συνόδευσε το πογκρόμ απαίτησε μαζί με τον περιουσιακό φόρο και καταβολή στο Δημόσιο των έξι εκατομμυρίων μάρκων των ασφαλιστικών πληρωμών που θα έπαιρνε η εβραϊκή κοινότητα εξαιτίας των καταστροφών στις περιουσίες τους. Ήταν η αρχή της προσπάθειας αφανισμών των Εβραίων από τους ναζί.
ΠΗΓΗ: crashonline.gr