<< Το να επιτίθεται κανείς στο παράλογο είναι ένας τρόπος να δηλώσει τη δυνατότητα του μη παράλογου>>. Ευγένιος Ιονέσκο
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, καμία άλλη φωνή δεν θα μπορούσε να καταγράψει, τόσο αποτελεσματικά, τα συναισθήματα της ανθρωπότητας , όσο η φωνή του θεάτρου του Παραλόγου. Εκεί που καμία αυθεντία και κανένα κίνημα πια δεν μπορούσε να αρθρώσει λόγο άξιο να εξηγήσει, να παρηγορήσει και να πείσει για όλα όσα είχαν συμβεί, οι εκπρόσωποι του Θεάτρου του Παραλόγου άφησαν να φανεί, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αυτό το μούδιασμα που ένιωσε η ανθρωπότητα μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, το φαινόμενο του ναζισμού, εκατομμύρια νεκρούς, πρόσφυγες, εξαθλιωμένους και έναν ολόκληρο πλανήτη να μετρά τις πληγές του.
Ο Ιονέσκο συγκαταλέγεται στους εκπροσώπους του Θεάτρου του Παραλόγου. Ο Ρινόκερος είναι ένα έργο στο οποίο ο Ιονέσκο θέλει να στηλιτεύσει τον κομφορμισμό και την αναισθησία των ανθρώπων. Ο πρωταγωνιστής αυτού του θεατρικού έργου κατοικεί σε μια πόλη στην οποία οι άνθρωποι σιγά σιγά χάνουν την ανθρωπιά τους και μετατρέπονται σε ρινόκερους. Ο ένας μετά τον άλλον γοητεύονται από τα μεγαλόσωμα παχύδερμα και γίνονται με τη σειρά τους «ρινόκεροι».
Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μου, καθώς και το πώς ο κόσμος αντιδρά απέναντι σε όλο αυτό τον παραλογισμό που ζούμε, μου ήρθε στο μυαλό το Θέατρο το παραλόγου και ένα συγκεκριμένο έργο του Ιονέσκο, Ο Ρινόκερος. Μου φάνηκε το έργο αυτό ικανό να περιγράψει την κατάσταση που αντικρίζω καθημερινά όταν περπατώ στο δρόμο, όταν ανοίγω την τηλεόραση, στη δουλειά, στο σούπερ μάρκετ, στην καφετέρια, στο λεωφορείο, στην ουρά του ΙΚΑ… Παντού γύρω μου άνθρωποι παρατημένοι, μουδιασμένοι, ανίκανοι να αντιδράσουν σε ο,τιδήποτε τους επιβάλουν, παράλογη φορολογία, ανεργία, ακρίβεια, ρατσισμός, ξενοφοβία, φτώχια, διάλυση της παιδείας και της υγείας και όλοι κοιτάνε παγωμένοι λες και όλος αυτός ο παραλογισμός αφόρα κάποια άλλη χώρα, κάποιους άλλους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι γύρω μου εξακολουθούν να κινούνται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να είναι όλα εντάξει ή σαν να αξίζουμε την κατάσταση που ζούμε ή αντί να στρέφονται εναντίων του πραγματικού εχθρού – με τη βοήθεια της αποτελεσματικής προπαγάνδας των τηλεοπτικών καναλιών- τρώγονται μεταξύ τους, κατηγορούν τους μετανάστες, τους δημόσιους υπαλλήλους, τους απεργούς κτλ. Έχω την αίσθηση πως σιγά σιγά και χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε θα γίνουμε όλοι χοντρόπετσοι σαν «Ρινόκεροι»!
Λέει ο ήρωας του έργου: «…τώρα που βρισκόμαστε εμείς στη δίνη των εξελίξεων, αντιμέτωποι με μια τόσο σκληρή πραγματικότητα, πώς είναι δυνατόν να μείνουμε ψύχραιμοι και να κάνουμε τους αδιάφορους; Εγώ έχω συγκλονιστεί, έχω συγκλονιστεί τόσο που δεν μπορώ να συνέλθω.»
mybook.gr