«Τα γόνατα λυγίζουν σαν θελήσουν οι Θεοί», έλεγε ο νομπελίστας Σεφέρης. Μόνο που εμείς δεν
έχουμε να κάνουμε με θεούς, αλλά με δαίμονες!
«Είσαι ‘Έλληνας; Τι προσκυνάς; Σηκώσου απάνω! Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε», έλεγε ο γέρος του Μοριά, ο παππούς του νεωτέρου Ελληνικού Κράτους, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ παππούς!
Κατάλαβες Έλληνα;;; Στους θεούς μιλάμε όρθιοι! Και τους δαίμονες τους ξορκίζουμε και τους στέλνουμε εκεί που ανήκουν: στα τάρταρα!
Σήκω απάνω! Μην φοβηθείς! Άντεξες στους αιώνες και σε όλους του καιρούς! Εσύ κι αν πέρασες τυφώνες! Αλλά είσαι καλάμι. Μπορεί να λυγίζεις, όμως ΔΕΝ ΣΠΑΣ!
Μην φοβηθείς! Μην σπάσεις! Δεν σου πρέπει! Δεν σου αξίζει!
Είσαι πια ένα με την παγκόσμια ιστορία. Είναι δεμένες οι πορείες σας. Την πας και σε πάει. Πάντοτε έτσι ήτανε. Τόσοι κατακτητές, τόσοι πολιτισμοί, τόσες εναλλαγές. Κι εσύ πάντοτε κράτησες την ουσία σου. Τον πολιτισμό σου. Και τον δίδαξες! Σε όλους! Σε όλες τις γωνιές της γης. Αυτό είναι η ευχή και η κατάρα σου.
Κρατάς μια μικρή γωνίτσα γης, και το γένος σου είναι μετρημένο, κι όμως άντεξες χιλιετηρίδες! Και τούτη τη γωνίτσα, που ευλογήθηκες να γεννηθείς και να ζεις, την γνωρίζει ο κόσμος όλος ως φως!
Τούτη η γωνίτσα φώτισε τον κόσμο ΟΛΟ! Τούτη η μικρή γωνίτσα, πάντοτε χώρεσε τον κόσμο όλον, κι έτσι έγινε ο κόσμος όλος! Τούτη η μικρή γωνίτσα δεν είναι μόνο «μαγαζί γωνία». ΕΙΝΑΙ ο κόσμος όλος, γιατί τον κουβαλάει ολόκληρο και τον πάει παραπέρα!
Αυτή είναι η κληρονομιά σου Έλληνα: ο κόσμος όλος! Δεν ξέρεις ποτέ γιατί, αλλά πάντοτε νιώθεις ότι τον κουβαλάς στην πλάτη σου. Γι’ αυτό σε μισούν! Και γι’ αυτό δεν το νιώθεις. Πώς να νιώσεις το μίσος όταν, από καταβολής, κουβαλάς την ανθρωπότητα όλη;;;; Κι ακόμη κι αν το νιώσεις, πώς στ’ αλήθεια μπορείς να το πάρεις σοβαρά;;; Ποιος γονιός συνερίζεται το παιδί του;;;;
Προσπαθούν να σε σπάσουν αιώνες τώρα! Κι εσύ, αιώνες τώρα, μεταλλάσσεσαι και στο τέλος τους «βγαίνεις από τη γωνία»! Δεν ξέρω αν είναι η μοίρα σου, αλλά, τώρα το καταλαβαίνω, αυτό είναι ο ορισμός σου, αυτό είναι το ΚΑΘΗΚΟΝ σου!
«Μικρός λαός και πολεμά, δίχως σπαθιά και βόλια». Και δεν γονατίζει ούτε στους θεούς του αλλά όρθιος τους μιλεί! ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ!
Για μια ακόμη φορά, ΑΠΟ ΣΕΝΑ περιμένει ο κόσμος όλος ,ΈΛληνα, ν’ αντιδράσεις για να λυτρωθεί από τα νέα δεσμά της νέας τάξης πραγμάτων. Μια σπίθα φωτός, μια σπίθα ν’ ανάψει τη φωτιά της δημοκρατίας των λαών, μια σπίθα που ΕΣΥ κρατάς στα χέρια σου. Μια σπίθα!
Η ανθρωπότητα υπήρξε ΑΙΩΝΕΣ χωρίς τράπεζες, αλλά ποτέ ΧΩΡΙΣ Ελλάδα! Είναι καθήκον σου να δώσεις ΚΑΙ ΠΑΛΙ το φως των ΘΕΩΝ, γιατί ΕΣΥ τους μιλείς όρθιος! Το φως της δημοκρατίας, του πολιτισμού, της ελπίδας και της λευτεριάς! Δεν μπορείς να φοβηθείς από τους δαίμονες. Αυτούς τους τσάκιζες πάντοτε, απλά μ’ ένα φτάρνισμα!
Για σένα δεν υπάρχουν δαίμονες. Γι’ αυτό μιλάς όρθιος στους Θεούς. Σαν ίσος. Κι αυτό είσαι: ΙΣΟΣ! Αυτό έμαθες. Αυτό, αιώνες τώρα, διδάσκεις: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Και αυτό δίνεις: ΦΩΣ και ΕΛΠΙΔΑ. Και ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ στους λαούς για την ταυτότητά τους. Γιατί είμαστε όλοι διαφορετικοί και όλοι ίσοι. Δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος της γης γεννηθήκαμε. Και όλοι μοιραζόμαστε την ίδια μοίρα. Και είναι στο χέρι μας να την κάνουμε καλύτερη.
Και τώρα, για μια ακόμα φορά, τα βλέμματα κι η ελπίδα του κόσμου όλου είναι στραμμένα επάνω σου. Για μια ακόμη φορά η ανθρωπότητα ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ από σένα, ΈΛληνα, να ανοίξεις το δρόμο της Δημοκρατίας! Να σπάσεις και ΠΑΛΙ ΠΡΩΤΟΣ τα δεσμά που οι δαίμονες φόρεσαν σε όλον τον κόσμο! Δεν είναι απλή επιλογή. Είναι ΚΑΘΗΚΟΝ! ΕΣΥ μιλείς όρθιος σους θεούς. ΕΣΥ πρέπει ν’ ανοίξεις και πάλι το δρόμο. Μη φοβάσαι! Είσαι καλάμι. Μπορεί να γέρνεις, αλλά ΔΕΝ σπας!
Αυτό το ΟΧΙ περιμένει κι η Ευρώπη, που δεν σε θέλει, αλλά από σένα γεννήθηκε. Εσύ μπορείς να τη διαγράψεις. Αυτή όμως ΟΧΙ. Γιατί από ΣΕΝΑ γεννήθηκε Έλληνα. Αυτή σ’ έχει ανάγκη. ΕΣΥ είσαι ο γονιός. Και ως γονιός έχεις ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να την προστατέψεις τώρα που έπεσε στα νύχια των δαιμόνων!
Βλέπεις Έλληνα, το ΟΧΙ στους βαρβάρους δεν είναι απλά επιλογή, Είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!
Πότε θα κάμει ξαστεριά;
Simpleton