Translate

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Ψυχίατροι χρειάζονται Ψυχίατρο


Ψυχιατρική μια βιομηχανία θανάτου
Τα ψυχιατρικά φάρμακα χορηγούνται με συνταγή σε 20 εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο από τα οποία 9 εκατομμύρια μόνο στις Η.Π.Α. Αυτά τα φάρμακα προκαλούν δυνητικά τη βίαιη συμπεριφορά, ψυχώσεις, ψευδαισθήσεις, εγκεφαλικές συμφορήσεις, καρδιακές προσβολές, παχυσαρκία, θανατηφόρο διαβήτη, ακόμη και αυτοκτονία.
Τι κάνει η ψυχιατρική για να κερδίσει το χαρακτηρισμό «Μια Βιομηχανία Θανάτου;» Στη σημερινή ψυχιατρική, η οποία έχει ως κίνητρο «να ακολουθήσει το χρήμα» – όπως είπε ένας απ’ τους προέδρους της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχιάτρων της εποχής μας – είστε μάρτυρες μιας διεφθαρμένης βιομηχανίας που οδηγείται από το κέρδος, και η οποία αφήνει το θάνατο και την καταστροφή στο πέρασμά της.
Ψυχοτεχνική Δαιμονολογία
Η ψυχιατρική δεν είναι ούτε επιστήμη, ούτε κλάδος της ιατρικής. Είναι μια δαιμονολογία εκφρασμένη με ψευτο-επιστημονικούς όρους, μια ολοκληρωτική ιδεολογία και ένας μηχανισμός κοινωνικού ελέγχου. Ο ψυχιατρικός θεσμός αποτελεί τον πιο εφιαλτικό συνδυασμό των χειρότερων από τα στοιχεία που συνθέτουν την Ιερή Εξέταση και τις πολιτικές αστυνομίες των ολοκληρωτικών χωρών.
Η ιδιομορφία και η αποκρουστική παντοδυναμία του ψυχιατρικού θεσμού δεν οφείλεται στο γεγονός ότι εμπεριέχει κανόνες για τη ρύθμιση της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των σχέσεών τους με τους άλλους, ούτε στο ότι διαθέτει τη «νόμιμη» βία που απαιτείται για να κάνει «σεβαστούς» αυτούς τους κανόνες και να επιβάλει κυρώσεις όταν παραβιάζονται (πράγμα που άλλωστε χαρακτηρίζει όλους τους κατασταλτικούς θεσμούς).
Η Ψυχιατρική είναι η συνέχιση της Ιεράς Εξέτασης είναι τσαρλατανισμός, παρόμοιος με τον τσαρλατανισμό των ιεροεξεταστών ή των βασανιστών στα ναζιστικά στρατόπεδα και φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν είναι επιστήμη ή ιατρική.

Η ιδιομορφία και η αποκρουστική παντοδυναμία του ψυχιατρικού θεσμού οφείλεται στο γεγονός ότι έχει την απεριόριστη δυνατότητα να διαμορφώνει και να επιβάλει «κανόνες» (που μεταβάλλονται διαρκώς, κατά βούληση, κατά περίπτωση και αυθαιρέτως), ενώ ο ίδιος δεν υπόκειται στους περιορισμούς οποιουδήποτε κανόνα. Αυτό, ακριβώς, τον διαφοροποιεί ποιοτικά από όλους τους άλλους κατασταλτικούς θεσμούς που συνθέτουν την ανταγωνιστική κοινωνία.
1.   Ο ψυχιατρικός θεσμός δεν εμπίπτει στις προβλέψεις ή τις ρυθμίσεις κανενός νόμου. Είναι ο ίδιος νόμος.
2.   Η ψυχιατρική δίωξη ποτέ δεν ασκείται για χάρη κάποιου νόμου. Είναι η ολοκληρωτική άρνηση κάθε νόμου.
3.   Η ψυχιατρική δικονομία δεν καθιερώνει κάποιους νέους νομικούς κανόνες. Θεσμοποιεί την παραβίαση κάθε κανόνα.
4.   Ο ψυχιατρικός κατηγορούμενος και ο ψυχιατρικός κρατούμενος δεν είναι φορέας ή υποκείμενο δικαίου. Είναι η τραγικότερη προσωποποίηση της ολοσχερούς άρνησης κάθε έννοιας δικαίου. Τυπικά και ουσιαστικά, είναι ένα Πράγμα που –από την άποψη του δικαίου– εξισώνεται με ένα Τίποτα, μέσα στο οποίο προβάλλεται ανάγλυφα το Τίποτα του ίδιου του δικαίου.
Είναι, συνεπώς, δικαιολογημένη η αγωνιώδης προειδοποίηση του Thomas Szasz ότι: «Η ανθρώπινη ελευθερία κινδυνεύει από μια διαβολική συμμαχία μεταξύ της κρατικής εξουσίας και της ψυχιατρικής». Αυτή την αγωνία εκφράζουν οι Αφορισμοί για την Ψυχιατρική και την Ψυχανάλυση του Thomas Szasz και του Karl Kraus που ανθολογούνται σ’ αυτό το αφιέρωμα. Αφορισμοί για την Ψυχιατρική
Παρακολουθήστε τα βίντεο, είναι 12 και το ένα αρχίζει μετά το άλλο.
Για να αρχίσεις να γνωρίζεις και να πάψεις να πιστεύεις.
Το βίντεο αργεί λίγο γιατί είναι λίστα 12 βιντεο. Υπομονή.
Βάλε το σε μεγάλη οθόνη και απόλαυσε έναν όμορφο κόσμο καθόλου ηθικό και διαβολικά πλασμένο.

Όπως λέει ένα παλιό ψυχιατρικό ανέκδοτο, ο νευρωσικός χτίζει παλάτια στον αέρα, ο ψυχωσικός ζει μέσα σε αυτά και ο ψυχίατρος εισπράττει το νοίκι. Θα προσέθετα ότι ο ψυχίατρος κατασκευάζει ένα επάγγελμα και, μεταφορικώς, φυλακές, ο νευρω­σικός αποζητά παρηγοριά σε αυτές και ο ψυχωσικός είναι καταδικασμένος να ζει μέσα σε αυτές.
> Η ψυχιατρική είναι ο υπόνομος στον οποίο οι κοινωνίες αδειάζουν όλα τα άλυτα ηθικά και κοινωνικά τους προβλήματα, από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Και όπως οι υπόνομοι, οι οποίοι χύνονται σε ποτάμια και ωκεανούς, μολύνουν τα νερά, έτσι και η ψυχιατρική, αδειάζοντας στην ιατρική, μολύνει τη φροντίδα και τη θεραπεία του αρρώστου.
> Η ψυχιατρική ή είναι μια ιατρική ειδικότητα, αφιερωμένη στο να θεραπεύει τους αρρώστους, ή είναι μία τερατώδης παρωδία της ιατρικής που κρύβει κτηνωδίες τις όποιες οι άνθρωποι είναι τα μόνα θηρία που μπορούν να τις διαπράξουν.
> Καθώς η κυρίαρχη κοινωνική ηθική μετατρεπόταν σε κοσμική, εξαφανίστηκε το πρόβλημα της αίρεσης και στη θέση του αναδύθηκε το πρόβλημα της τρέλας που απέκτησε μεγάλη κοινωνική σημασία. Όπως οι ιερείς κατασκεύαζαν στο παρελθόν τους αιρετικούς, έτσι και οι γιατροί ως νέοι φύλακες της κοινωνικά αποδεκτής συμπεριφοράς και ηθικής, άρχισαν να κατασκευάζουν τους τρελούς.
> Η επίθεση της κοινωνίας και του γιατρού-οργάνου της εναντίον του αποκαλούμενου παράφρονα: Αρχίζει να εκδηλώνεται το 17ο αιώνα με τα μπουντρούμια, τις αλυσίδες, τα σωματικά βασανιστήρια και την πείνα.  Συνεχίζεται τον 18ο και το 19ο αιώνα με τα άσυλα για παράφρονες, το μαστίγωμα, την αφαίμαξη και τους ζουρλομανδύες, που ονομάζονται «γιλέκα». Και εντείνεται τον 20ο αιώνα με τα αχανή κρατικά ψυχιατρεία, το ηλεκτροσόκ, τη λοβοτομή (αποκοπή με νυστέρι των συνδέσεων του μετωπιαίου λοβού με τον υπόλοιπο εγκέφαλο) και τους χημικούς ζουρλομανδύες που αποκαλούνται ηρεμιστικά.

@ Ion Maggos /terrapapers.com/orgonodrome.gr / mwohellas.gr